Βέβαια, ούτε και τα περί ελληνικότητας επιχειρήματα του κ. Χριστόδουλου έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτισμό των εργαζομένων. Οχι μόνο, γιατί ο αρχιεπίσκοπος επιχειρεί να τον ταυτίσει με την ορθοδοξία, φέρνοντας στο προσκήνιο σκοταδιστικές και καταδικασμένες από την ιστορία και τη ζωή διακρίσεις, αλλά και γιατί ο πατριωτισμός των εργαζομένων ήταν και είναι σύμφυτος και αλληλένδετος με το διεθνισμό, αναγνωρίζοντας ως ταξικά αδέλφια όλους τους εκμεταλλευόμενους, ανεξάρτητα των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων ή της εθνικής τους καταγωγής και προέλευσης. Είναι πολέμιος των επικίνδυνων αντιλήψεων, περί χαμένων πατρίδων, όπως και της μετατροπής της χώρας μας σε ορμητήριο του ευρω-ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού και τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της ισότιμης και πολύμορφης συνεργασίας των λαών και χωρών.

Ας πάψουν, επομένως, και οι δύο την επιχείρηση ιδεολογικής παραπλάνησης των εργαζομένων και του λαού. Αλλωστε, η καθημερινή τους πρακτική αποδείχνει πόσο πιστεύουν αληθινά πολλά απ' όσα λένε καθημερινά και ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο των διακηρύξεών τους.