Στενοχωρημένοι εμφανίζονται οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι επιλέχτηκαν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για να παίξουν το ρόλο που τους ανατέθηκε στο περιβόητο «ντιμπέιτ» των «μονομάχων» του δικομματισμού. Του «διαιτητή», χωρίς «σφυρίχτρα» και «κάρτες» ο ένας και των «πασαδόρων» δι' ερωτήσεων, οι άλλοι τρεις.

Προς τι, όμως, η στενοχώρια και, τα κατόπιν εορτής, παραπονάκια; Μήπως τους ανάγκασε κανένας να συμμετέχουν σε κάτι που δεν ήθελαν; Και γιατί δεν αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, υπερασπίζοντας και τη δημοσιογραφική τιμή κι αξιοπρέπεια, αλλά και την ουσία της πολιτικής, η οποία, προφανώς, δε βρίσκεται στις στημένες και, εν πολλοίς, ανούσιες μέχρι υπνηλίας, τηλεοπτικές «αντιπαραθέσεις» αυτού του είδους; Και ο μεν Ν. Χατζηνικολάου, είπε, το «ήθελέ στα και παθέστα», αλλά οι άλλοι τρεις, ούτε αυτοκριτική δεν έκαναν. Μήπως νομίζουν ότι με τις ερωτήσεις τους, «στρίμωξαν» τόσο πολύ τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή, ώστε να θεωρούν πως κατάφεραν, παρά τα αντιδημοσιογραφικά πλαίσια μέσα στα οποία είχε στηθεί η τηλεοπτική «αντιπαράθεση», να πράξουν το δημοσιογραφικό καθήκον τους..;