Στα «χέρια» του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης βρίσκεται από χτες η αίτηση του τηλεοπτικού «902» για χορήγηση άδειας πανελλαδικής εμβέλειας. Μια αίτηση ουσιαστικά για την απόκτηση της δυνατότητας να επικοινωνεί με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όλης της χώρας, να αναμεταδίδει και στην τελευταία γωνιά της Ελλάδας την άλλη φωνή, την ξεχωριστή, που συνιστά η «φωνή» του «902» στο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας.

Ο «902» δεν είναι ένας ακόμα τηλεοπτικός σταθμός. Δεν έχει τίποτα το κοινό με τους υπόλοιπους. Γνώμονα της δικής του προσπάθειας συνιστούν τα λαϊκά συμφέροντα, επιδιώκει και εξαντλεί κάθε δυνατότητά του ώστε να είναι εκείνο το μέσο που θα διαδώσει τη φωνή των εργαζομένων, θα γνωστοποιήσει τα προβλήματά τους, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους. Μάχεται με τα λιγοστά, είναι αλήθεια, μέσα που διαθέτει για την ουσιαστική ενημέρωση από τη σκοπιά του δίκιου των πολλών, μάχεται να βγάλει στο φως όλα εκείνα που σκόπιμα αποσιωπώνται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, να αποκαλύψει τις αιτίες και τους υπευθύνους όσων ταλανίζουν το λαό, να προειδοποιήσει για τα μέτρα που έρχονται, να αφυπνίσει λαϊκές συνειδήσεις.

Ενα βήμα για να ακουστεί η φωνή του εργαζόμενου, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του νέου. Η φωνή του συνδικαλιστικού κινήματος. Η φωνή των αγωνιστών της ειρήνης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκείνες οι φωνές που συστηματικά φιμώνονται, αποκλείονται ή ακόμα διαστρεβλώνονται και συκοφαντούνται σκόπιμα πολλές φορές από εκείνα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που είναι ταγμένα στην υπηρεσία των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, όντας άλλωστε ιδιοκτησία της.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο «902» δεν πρέπει και δεν μπορεί να συγκρίνεται με κανέναν άλλο τηλεοπτικό σταθμό. Δε διαθέτει «χρήμα με ουρά», σπόνσορες, χορηγούς, ισχυρά συμφέροντα να τον στηρίζουν. Δεν επιδίωξε ποτέ να σερβίρει στον ελληνικό λαό «ευκολοχώνευτο φαγητό», ούτε κατέφυγε στην εύκολη λύση της υποκουλτούρας και των «σκουπιδιών», με τα οποία καθημερινά βομβαρδίζονται οι λαϊκές συνειδήσεις από πολλές τηλεοπτικές συχνότητες. Για τη μαχόμενη δημοσιογραφία η αποστολή της ουσιαστικής, πλήρους ενημέρωσης, η αποστολή της συμβολής στην αγωνιστική ανάταση του λαϊκού και εργατικού κινήματος, η αποστολή του να ωθήσει τη συνείδηση του θεατή δύο βήματα παραπέρα, είναι βαριά, σύνθετη, δύσκολη. Και ο «902» προσπαθεί με «νύχια και δόντια», υπό αντίξοες συνθήκες, να τη φέρει σε πέρας.

Στους καιρούς του τηλεοπτικού σκοταδισμού, στους καιρούς που τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ με τη δύναμη που διαθέτουν παίζουν ρόλο ενός εκσυγχρονισμένου γκεμπελισμού, με το να αποπροσανατολίζουν, να καθηλώνουν, να αποχαυνώνουν συνειδήσεις με τελικό στόχο τη χειραγώγησή τους, η αξία ύπαρξης ενός σταθμού όπως ο «902» και διεύρυνσης της επαφής του με τα λαϊκά στρώματα είναι αναντικατάστατη.