Παπαγεωργίου Βασίλης

Τελικά, όμως, το Σάββατο, όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας, ψήφισαν όλοι μαζί (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ), το προτεινόμενο από την πλειοψηφία (ΠΑΣΟΚ) σχέδιο απόφασης. Κι ας περιείχε το τελευταίο, μέχρι και την επικύρωση του νέου Κώδικα της Αυτοδιοίκησης. Μόνον τρεις σύνεδροι και προσκείμενοι στο ΚΚΕ αιρετοί διαχώρισαν πλήρως τη θέση τους και καταψήφισαν τα σχετικά κείμενα. Οι υπόλοιποι συμπαρατάχτηκαν με τις θέσεις και την πολιτική της κυβέρνησης, βάζοντας πλάτη στην εφαρμογή τους, παρά τις κορόνες και τις δημαγωγίες των προηγούμενων ημερών.

Κατά τ' άλλα, δεν ξέχασαν, βέβαια, ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Ετσι, πάλι όλοι μαζί, πήραν και μια απόφαση - στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Στις 18 Δεκέμβρη - μέρα έναρξης της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού - «όλη η Αυτοδιοίκηση θα είναι παρούσα μέσα κι έξω από τη Βουλή», σημειώνει η απόφαση του συνεδρίου της ΚΕΔΚΕ...

Αφού, ο Κ. Κουλούρης έδωσε τη «μάχη κατά της ακρίβειας», για ένα πεντάμηνο περίπου και εξάντλησε τους τηλεοπτικούς «λεονταρισμούς» του. Αφού, οι τιμές συνεχίζουν απτόητες να τραβούν την ανηφόρα και η λαϊκή δυσφορία εντείνεται. Αφού, μπροστά στις γιορτές και, ιδιαίτερα, με τον καινούριο χρόνο αναμένεται παραπέρα σοβαρή άνοδος, ενώ θα πλησιάζει και ο χρόνος των βουλευτικών εκλογών, η κυβέρνηση αποφάσισε να ρίξει κι άλλες δυνάμεις στη «μάχη». Αυτό, τουλάχιστον, καταλάβαμε από την πρόσφατη συνέντευξη του Ακη Τσοχατζόπουλου στην εφημερίδα «Κέρδος». «...Εχουμε ανοίξει διαρκές μέτωπο μάχης απέναντι στην ακρίβεια. Εχουμε ανοίξει πόλεμο», δηλώνει ο υπουργός Ανάπτυξης και αναλαμβάνει πλέον ο ίδιος επικεφαλής στην κυβερνητική «σταυροφορία» κατά των ανατιμήσεων.

Τι θα γίνει; Στο μέτωπο της ακρίβειας τίποτε απολύτως το ουσιαστικό. Ισως, όμως, δούμε πολλά και διάφορα, νέα κόλπα και τρικ στο μέτωπο της κυβερνητικής προπαγάνδας και ψηφοθηρίας. Αν και φαίνεται δύσκολο να ξεπεραστεί το σχετικό ρεκόρ του Κ. Κουλούρη...

Περισσότερες θέσεις εργασίας καταστράφηκαν, απ' αυτές που δημιουργήθηκαν στην ΕΕ, μέσα στο 2003. Φαινόμενο που παρατηρείται για πρώτη φορά μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτά ομολογεί η μελέτη ειδικής ομάδας πανεπιστημιακών εμπειρογνωμόνων, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και η οποία είχε παραγγελθεί από την αρμόδια για τις Κοινωνικές Υποθέσεις επίτροπο, Αννα Διαμαντοπούλου. Κι αν πιστεύετε ότι το γεγονός αυτό είναι αποτέλεσμα των σχετικά χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης, που σημειώνει η ΕΕ τα τελευταία χρόνια, διαβάστε τι λέει η έκθεση της ομάδας για την Ελλάδα, της οποίας οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πολλαπλάσιοι του μέσου κοινοτικού όρου, μεγαλύτεροι κι απ' αυτούς των ΗΠΑ. Η έκθεση, λοιπόν, διαπιστώνει για την Ελλάδα, ότι εξακολουθεί να εμφανίζει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, παρά τους σχετικά μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλωστε, τα ίδια φαινόμενα παρατηρούνται και στις ΗΠΑ, όπου οι αυξανόμενοι την τελευταία περίοδο ρυθμοί ανάπτυξης του αμερικανικού ΑΕΠ, δε συνοδεύονται από αύξηση των θέσεων εργασίας, αλλά με περισσότερες απολύσεις.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός γίνεται όλο και περισσότερο παρασιτικός και καταστροφικός. Η συνεχής αύξηση των μονοπωλιακών κερδών, ο εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η ύφεση και τα κρισιακά φαινόμενα, μετατρέπονται σε όλο και περισσότερο ασήκωτα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και των λαών.

Τα επιγραμματικά συμπεράσματα της κατακλείδας του προηγούμενου σχολίου, πάντως, δεν εξάγονται μόνον από τις εξελίξεις και τη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα. Τα ίδια ακριβώς συμπεράσματα βγαίνουν και από τα όσα προτείνουν, τόσο η μελέτη, όσο και η Κομισιόν, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας.

Τι προτείνουν; Τη γνωστή και ήδη εφαρμοζόμενη συνταγή: Ακόμη περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και περισσότερο δραστική επέκταση των κάθε λογής μορφών μερικής απασχόλησης και, επομένως, της μερικής ασφάλισης, μερικής ζωής κλπ. Ακόμη περισσότερες διευκολύνσεις, παροχές και προνόμια στις πολυεθνικές και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Και, βέβαια, ανάπτυξη των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας, περισσότερα προγράμματα διά βίου κατάρτισης και επιμόρφωσης κλπ.

Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, όλ' αυτά θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα τεράστια και αμύθητα ήδη κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, θα δυναμώσουν ακόμη περισσότερο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα, όμως, θα οξύνουν παραπέρα τις αξεπέραστες αντιφάσεις του συστήματος, θα πολλαπλασιάσουν τα κάθε λογής κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Πέρα από το γεγονός, πως η μισή δουλιά είναι στην πραγματικότητα υποαπασχόληση και μισή ανεργία, τα συνεπαγόμενά της, ο μισός μισθός και η μισή ασφάλιση - δηλαδή, η παραπέρα, δραστική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων - θα φέρουν αύξηση και επέκταση της φτώχειας, μείωση της αγοραστικής δύναμης και κατανάλωσης και, επομένως, ακόμη πιο έντονα κρισιακά φαινόμενα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μάλλον ...επιχαίρουν για τη συνέπεια της Νέας Δημοκρατίας στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της (κι επιλογές τους) και κυρίως γιατί κάποιοι από τους ευρωβουλευτές της τις κάνουν πράξη.

Διότι μπορεί τώρα - λόγω προεκλογικής περιόδου - να σηκώνουν τους τόνους, μια και (επιτέλους) βρήκαν κάτι για το οποίο μπορούν να διαφωνήσουν με τη Νέα Δημοκρατία. Ομως, κι αυτοί προς τη συνεχώς και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας βαδίζουν και είναι αδύνατον πια να το κρύψουν.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός πως η μεν Νέα Δημοκρατία θα μας το παρουσιάσει ως ιδεολογικό της χαρακτηριστικό και το ΠΑΣΟΚ ως «αναγκαία προϋπόθεση» και υποχρεωτικό βήμα, για να παραμείνουμε στη «μεγάλη οικογένεια» της ΕΕ και του διεθνούς εμπορίου.

Αλλωστε, για όποιον δεν το γνωρίζει, η «τάση» στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι να αποχαρακτηριστεί η Παιδεία από «δικαίωμα» των πολιτών και να χαρακτηριστεί ως «εμπόρευμα», που κι αυτό πρέπει να ενταχθεί στους νόμους της αγοράς και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

Και όχι μόνον αυτό. Το ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι μπορεί, τόσα χρόνια τώρα, προκειμένου να πειστούν οι πάντες, για τη δήθεν αναγκαιότητα των προαναφερόμενων μέτρων και της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας. Η συνεχής, εντεινόμενη και πολύμορφη υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας αποτελεί την αδιαμφισβήτητη απόδειξη.

Σε τελική ανάλυση, αν πραγματικά νοιάζονται οι κυβερνώντες για τη δημόσια Παιδεία, ας καλύψουν τα λειτουργικά κενά, ας αναβαθμίσουν πραγματικά τα πανεπιστήμια, ας ενισχύσουν τα ειδικά σχολεία, ας αναβαθμίσουν μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η προώθηση του Ευρωστρατού και, ιδιαίτερα, ο βαθμός της «αυτονομίας» του από το ΝΑΤΟ. Θέματα, τα οποία θα βρεθούν στο τραπέζι των υπουργών Αμύνης και Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, καθώς και στη μεικτή σύνοδο ΝΑΤΟ - ΕΕ, που συνέρχονται τις μέρες αυτές στις Βρυξελλες. Και μπορεί, βέβαια, οι αρμόδιοι - μαζί και οι δικοί μας κυβερνώντες - να καμουφλάρουν όλα τα παραπάνω με τους όρους «ευρωάμυνα», «αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών», «σύγχρονες προκλήσεις», «διεθνής τρομοκρατία» κλπ, κλπ, αλλά η αλήθεια είναι μία: Οι υπάρχοντες και οι προετοιμαζόμενοι ιμπεριαλιστικοί στρατοί μόνον αμυντικό χαρακτήρα δεν έχουν. Αλλωστε, τόσο ο πρώτος, όσο και ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, προσφέρουν υπεραρκετές και, ταυτόχρονα, τόσο τραγικές αποδείξεις, που δε χρειάζεται να προσθέσουμε το παραμικρό.

Σε βαλκανικές χώρες, αλλά και στην Τσετσενία, εστιάζονται οι έρευνες αμερικανικών και διαφόρων άλλων μυστικών υπηρεσιών, σχετικά με την αναζήτηση των υπευθύνων για τις πρόσφατες, αλλεπάλληλες και φονικές βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη. Αυτά γράφουν διάφορες εφημερίδες και σημειώνουν ότι μπορεί να έχει ατονήσει σήμερα η δράση της Αλ Κάιντα στην Αλβανία, θεωρείται βέβαιο, όμως, πως οι πυρήνες της εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, ως μια επιπλέον απόδειξη ότι οι (αμερικανικές) μυστικές υπηρεσίες «βλέπουν» και διαπιστώνουν χρόνια τώρα την ύπαρξη και δράση της Αλ Κάιντα και, γενικότερα, της λεγόμενης «ισλαμικής τρομοκρατίας», σε χώρες, που, είτε βρίσκονται υπό στενή αμερικανική κηδεμονία και έλεγχο (π.χ. Αλβανία, Σαουδική Αραβία), είτε έχει εφαρμοστεί η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και, μάλιστα, με μοχλό τις θρησκευτικές πεποιθήσεις (Αφγανιστάν, Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Τσετσενία, κλπ.).

Προφανώς, το φαινόμενο αυτό είναι τόσο τυχαίο, όσο τυχαίο είναι και το γεγονός, πως η τζιχάντ («ιερός πόλεμος») πρωτοεμφανίστηκε στις τελευταίες δεκαετίες, όταν η CIA, τη δεκαετία του 1970, κλιμάκωσε την επέμβασή της στο Αφγανιστάν και στρατολόγησε χιλιάδες φανατικούς μουσουλμάνους (ανάμεσά τους και τον μπιν Λάντεν), να προσχωρήσουν στις τάξεις των «μουτζαχεντίν» (ιερούς πολεμιστές), για να γκρεμίσουν τη λαϊκοεπαναστατική εξουσία των άθεων και των κομμουνιστών.

Μπορεί ο Τζ. Μπους και οι απανταχού συνεταίροι του, της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, να δηλώνουν ότι συνεχίζουν αταλάντευτοι τη φιλοπόλεμη τακτική τους, αλλά τα πράγματα γίνονται όλο και δυσκολότερα, για τους ιμπεριαλιστές. Οι λαοί δεν παγιδεύονται στην εντεινόμενη συνεχώς καλλιέργεια της τρομοφοβίας και τρομοϋστερίας. Τα επικίνδυνα αδιέξοδα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της «νέας τάξης» γίνονται όλο και περισσότερο φανερά.

Τις προάλλες, η συντηρητική εφημερίδα της Ιαπωνίας «Σαγνκέι Σιμπούν» δημοσίευσε έρευνα της ιαπωνικής κοινής γνώμης, σύμφωνα με την οποία εννέα στους δέκα Ιάπωνες είναι αντίθετοι στην άμεση αποστολή στρατευμάτων τους στο Ιράκ. Πιο συγκεκριμένα, το 45% των ερωτηθέντων είναι κατηγορηματικά αντίθετο στην αποστολή δυνάμεων οποτεδήποτε, ενώ το 43% τονίζει την αντίθεσή του, για όσο διάστημα δεν αποκαθίσταται η σταθερότητα στο Ιράκ. Παράλληλα, η δημοτικότητα του Ιάπωνα πρωθυπουργού Κοϊζούμι σημειώνει σοβαρή πτώση, καθώς, από 60% το Σεπτέμβρη, έχει πέσει στο 46%, με κύρια αιτία την πολιτική της κυβέρνησής του στον πόλεμο του Ιράκ. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Ισπανίας. Τις προάλλες, ο Ισπανός πρωθυπουργός «διόρθωσε» την υπουργό Εξωτερικών, Αννα Παλάθιο, η οποία δήλωσε δημόσια ότι «η καθημερινή ζωή, πριν απ' όλα στη Βαγδάτη, βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη απ' ό,τι στην εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν».