«Οταν ο Νουρεντίν είδε την εξέλιξη της κατάστασης (...) αποφάσισε να εξαπολύσει μια αντεπίθεση εναντίον των Φράγκων για να τους αναγκάσει να φύγουν από την Αίγυπτο. Εγραψε σε όλους τους μουσουλμάνους εμίρηδες για να τους καλέσει να λάβουν μέρος στον ιερό πόλεμο και ο ίδιος επιτέθηκε (...) στην Αντιόχεια (...) Κατά τη μάχη οι Φράγκοι συνετρίβησαν. Είχαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και όλοι τους οι αρχηγοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι (...)

» Μετά από αυτές τις κτήσεις (...) όλες οι παράκτιες περιοχές επέστρεψαν στην κατοχή των μουσουλμάνων, αποτέλεσμα ανέλπιστο. Ετσι, οι Φράγκοι που άλλοτε ήταν σε θέση να κατακτούν τη Δαμασκό, την Αίγυπτο και άλλες χώρες, εκδιώχτηκαν από ολόκληρη τη Συρία και την παράκτια περιοχή. Να δώσει ο Θεός να μην ξαναπατήσουν ποτέ πια! (...)

» Ο αραβικός κόσμος, άλλοτε γοητευμένος και άλλοτε τρομοκρατημένος από τους Φράγκους (...) δεν μπορεί να θεωρήσει τις σταυροφορίες σαν ένα απλό επεισόδιο του παρελθόντος το οποίο έληξε οριστικά (...)».

(από το ίδιο)