Η Βρετανία, με προσωπική επιστολή του πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, που φέρει ημερομηνία 12 Φλεβάρη και απευθύνεται προς τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και την Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), απαιτεί συμμόρφωση της άτυπης Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, την ερχόμενη Δευτέρα, στον αμερικανικό πόλεμο κατά του Ιράκ, με αντάλλαγμα τη μεταπολεμική «συμμετοχή στην εποικοδόμηση του Ιράκ» και προαναγγέλλει «την ανάληψη στρατιωτικής δράσης» αμέσως μόλις «το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προχωρήσει ταχύτατα σε δεύτερο ψήφισμα».

Η επιστολή Μπλερ, σε ψυχρό και επιτακτικό ύφος, δεν αφήνει περιθώρια «αντιρρήσεων» για την ερχόμενη Δευτέρα, και προσπαθεί να εξουδετερώσει εκ των προτέρων οποιαδήποτε γαλλογερμανική επίδειξη ισχύος στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Και αυτό, γιατί η Γαλλία ανακοίνωσε ότι προτίθεται να καταθέσει το «εναλλακτικό σχέδιο» στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο της Δευτέρας και όχι, όπως είχε διαφημιστεί αρχικά, στη σημερινή συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πρόκειται για άτσαλη οπισθοχώρηση του γαλλογερμανικού «άξονα», που πριν μια βδομάδα είχε προπαγανδίσει «εναλλακτική», στις ΗΠΑ, στάση εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας (βλ. «Ρ», 8/2/2003).

Οι τρεις Ευρωπαίοι «αντιφρονούντες» (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο) κατόρθωσαν να διατηρήσουν τις «επιφυλάξεις» τους στο ΝΑΤΟ και, όπως ανακοινώθηκε, χτες, το ΝΑΤΟικό Συμβούλιο (NAC) σε επίπεδο πρέσβεων μονίμων αντιπροσώπων, μετά από τριήμερο συνεχές μαρτυρικό «αδιέξοδο», θα συνέλθει εκ νέου αύριο Σάββατο (15/2), δηλαδή μετά τη σημερινή κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Γερμανία προανήγγειλε, ήδη, ότι στο αυριανό NAC θα υπάρξει ΝΑΤΟική «συμφωνία», στη βάση της τελευταίας «συμβιβαστικής» πρότασης του γγ του ΝΑΤΟ, που προβλέπει ΝΑΤΟική «προστασία» αποκλειστικά της Τουρκίας. Επιβεβαιώνονται έτσι οι εκτιμήσεις ότι η γαλλογερμανική κωλυσιεργία αφορούσε στην περίοδο πριν την κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η βρετανική απαίτηση μετατοπίζει τώρα τον αλληλοσπαραγμό της «Δύσης» αποκλειστικά εντός της ΕΕ, επιβεβαιώνοντας τις προχτεσινές δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι, ότι «η ρήξη στο ΝΑΤΟ είναι παράλληλη με αυτή στην ΕΕ» και, πηγάζει από «το ίδιο βαθύ και σύνθετο πρόβλημα». Η κρίση του «ατλαντισμού», που ξεκίνησε με αφορμή την αμερικανική εκστρατεία κατά του Ιράκ, έχει διαχυθεί, πλέον, σ' όλους τους «θεσμούς», στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ, στην ΕΕ. Την ερχόμενη Δευτέρα, στην έκτακτη Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής η μετωπική σύγκρουση της Βρετανίας, με το γαλλογερμανικό «άξονα» θα ξεσπάσει εκρηκτικά. Ιδιαίτερο πρόβλημα φαίνεται να έχουν, ενόψει της Δευτέρας, τα δύο φιλο-αμερικανικά ευρωπαϊκά «μπαλαντέρ», δηλαδή η Ιταλία και η Ισπανία. Ηδη, από χτες ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, διοχέτευσε στον ιταλικό Τύπο συνομιλία του με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζ. Μπους, που του διαμήνυε ότι «εμείς σ' ακολουθούμε, αλλά, ίσως, κάνουμε λάθος» (!!!). Οσον αφορά στην Ισπανία, ο Γερμανός καγκελάριος, Γκ. Σρέντερ, μετακινήθηκε προσωπικά στη Μαδρίτη και τα «αποτελέσματα» θα φανούν την ερχόμενη Δευτέρα.

Η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ δεν έχει κανένα περιθώριο «ελιγμών», μετά την επιστολή Μπλερ, και την ερχόμενη Δευτέρα θα παρακολουθεί, απλά, τη διαμάχη των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων» και θα συντάσσει τα (...) στενογραφημένα πρακτικά. Στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής ανακοινώθηκε και η παρουσία του ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, που θα «συμβάλει» μαζί με τον προεδρεύοντα του Συμβουλίου Γ. Παπανδρέου και τον πρώην γγ του ΝΑΤΟ και νυν στρατοκράτη της ΕΕ, Χ. Σολάνα στην «προώθηση» των αμερικανοβρετανικών επιδιώξεων.

Η προσωπική επιστολή του πρωθυπουργού της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, φέρει ημερομηνία 12 Φλεβάρη 2003 κάτω από το βρετανικό στέμμα, απευθύνεται στον Κ. Σημίτη ως πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ γι' αυτό το εξάμηνο και τυπικά υπεύθυνο για τη σύγκληση της έκτακτης Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της Δευτέρας και «κοινοποιείται» προς τους υπόλοιπους 13 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, τον πρόεδρο της Κομισιόν Ρ. Πρόντι, τον στρατοκράτη της ΕΕ Χ. Σολάνα, προς τις δέκα νέες χώρες της διεύρυνσης και προς τις τρεις υποψήφιες για ένταξη χώρες, την Τουρκία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. «Καλωσορίζει» τη σύγκληση της έκτακτης Συνόδου της Δευτέρας και «ελπίζει» ότι θα κληθούν σ' αυτήν οι δέκα νέες χώρες και οι τρεις υποψήφιες, που, «συμπτωματικά», είναι όλες υπό αμερικανοβρετανική επιρροή.

Ο Τ. Μπλερ χαρακτηρίζει «κρίσιμης σημασίας» τη Σύνοδο της Δευτέρας και «προτείνει» σ' ένα πρωτοφανές για το αυταρχικό του ύφος κείμενο τα εξής έξι (6) «σημεία» ως «βάση συζήτησης»:

1) Να «επιβεβαιωθεί» η «κοινή θέση» της ΕΕ, όπως αυτή εκφράστηκε την 27/1/2003 από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, η οποία, με τελεσίγραφο προς το Ιράκ, απαιτούσε, στη βάση του ψηφίσματος 1441 του ΟΗΕ, «άμεση και πλήρη» συμμόρφωση.

2) Να καταστούν «σαφείς οι επιπτώσεις» του 1441 για το Ιράκ, ιδιαίτερα «της παραγράφου 2» και ότι πρόκειται για «τελευταία ευκαιρία». Σύμφωνα με το Λονδίνο, μετά τις «παραλείψεις του Δεκέμβρη», οι οποίες συνιστούν «παραβίαση» του ψηφίσματος 1441, ο Σαντάμ «αντιμετωπίζει σοβαρές συνέπειες».

3) Παρόλο που «όλοι» θεωρούν την ανάληψη στρατιωτικής δράσης ως «έσχατη επιλογή», η Βρετανία απαιτεί από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να διακηρύξει ότι «κανένα κράτος - μέλος της ΕΕ δεν την αποκλείει», με άλλοθι το (...) «κύρος» του Συμβουλίου Ασφαλείας (!!!). Σε περίπτωση που δεν υπάρξει «πλήρης και άμεση συνεργασία» από το Ιράκ, το Συμβούλιο Ασφαλείας «θα πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα σ' ένα δεύτερο ψήφισμα». Υπονοείται ότι αυτό το «δεύτερο» ψήφισμα, που θα δώσει το νομιμοποιητικό «πράσινο φως» για την έναρξη της εκστρατείας, θα πρέπει να προβλέπεται από την ευρωπαϊκή «κοινή» απόφαση της Δευτέρας.

4) Ο Τ. Μπλερ ανακοινώνει ότι «η πίεση» προς τον Σαντάμ «είναι απαραίτητο ν' αυξηθεί», γιατί, λέει, «υπάρχει πολύ λίγος χρόνος». Η Βρετανία εκτιμά ότι είναι «τελευταία ευκαιρία» για τον Σαντάμ «να συνεργαστεί άνευ όρων ή να φύγει». Προς το δεύτερο ενδεχόμενο, χτες η Ιταλία ανακοίνωσε ότι «βολιδοσκοπεί» τη Λιβύη για ανάληψη «πρωτοβουλίας», ώστε ο Σαντάμ να «φύγει» και να αποδεχτεί «πολιτικό άσυλο» στην Τρίπολη του Μουαμάρ Καντάφι. Σύμφωνα με την επιστολή Μπλερ, «αν» δε γίνει κάτι από τα δύο, τότε η Ευρωπαϊκή Σύνοδος πρέπει να καταστήσει «σαφές» ότι ο Σαντάμ θα αντιμετωπίσει «άμεσες και σοβαρές συνέπειες».

5) Με εξωφρενική αυθάδεια, ο Βρετανός πρωθυπουργός προτείνει στην ΕΕ να συμμορφωθεί με τις αμερικανικές απαιτήσεις, γιατί έτσι «θα εξασφαλίσουμε» ότι η ΕΕ «θα συμμετάσχει στην ανοικοδόμηση του Ιράκ και στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας» (!!!). Ο Τ. Μπλερ προτείνει, μάλιστα, να δοθεί από τη Δευτέρα «εντολή» προς την Κομισιόν να ετοιμάσει «σχέδιο ανασυγκρότησης» ανάλογο μ' αυτό των (...) Βαλκανίων.

6) Η Βρετανία επισημαίνει προς τους «γηραιούς» Ευρωπαίους ότι «θα υπάρξουν γενικότερες συνέπειες από την κρίση στο Ιράκ για την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής», όπου υπάρχουν πολλά και μεγάλα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Και δεν παραλείπει να υπογραμμίσει τη «σημασία μιας προόδου σύντομα» στη σχέση «Ισραηλινών και Παλαιστινίων». Ο Τ. Μπλερ κάνει λόγο για «συμφωνία» και δε λέει κουβέντα για γενοκτονία. Ούτε γιατί ο Σαρόν είναι «φίλος» και ο Σαντάμ «εχθρός».