«Μόνιμος αναγνώστης του "Ριζοσπάστη", παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό την ιστορία Γιαννόπουλου και ανησυχώ για την τακτική και συμπεριφορά του απέναντι στον Τύπο και πολύ περισσότερο απέναντι στον "Ριζοσπάστη". ΕΠΟΝίτης στην Κατοχή (με τη θέλησή μου βέβαια) ποτέ δεν ένιωθα ότι ζω σε χώρα Δημοκρατική και ότι είμαι Ελεύθερος άνθρωπος, αν δεν έβλεπα το "Ριζοσπάστη" στα περίπτερα. Κι ας υπήρχαν ένας θησαυρό αριστερές εφημερίδες που κομμουνιστές κι άλλοι αριστεροί εξέδιδαν. Ζοφερές ήταν οι μέρες για τη χώρα μας, όταν ο "Ριζοσπάστης" ήταν σε διωγμό. Ο "Ριζοσπάστης" ήταν ο μπροστάρης κι είναι το Σύμβολο Αγώνων, Θυσιών και Μεγαλείου. Αγώνων και Θυσιών που σήκωσαν στα ουράνια την Τιμή και Δόξασαν την Ελλάδα. Και δεν έχει κανείς το δικαίωμα, όποια θέση κι αν κατέχει, τέτοια Σύμβολα να τα αγνοεί. Πρέπει να αναγνωρίζει την προσφορά τους και προπάντων να τα σέβεται. Δεν μπορεί να λέει κανείς ότι σέβεται τους Αγίους αλλά ποδοπατεί τις εικόνες τους! Είπα στην αρχή ότι ανησυχώ με όλα αυτά. Ανησυχώ γιατί δεν πιστεύω ότι ο διωγμός του "Ριζοσπάστη" είναι απλώς το γεροντικό πείσμα ενός υπουργού για μια κάποια κομμουνιστοφαγική υστεροφημία! Εδώ μυρίζει κυβερνητική τακτική με χονδροειδή μεθοδολογία. "Χτυπάμε το σαμάρι για να ακούσει ο γάιδαρος". Μ' άλλα λόγια βαράμε τον "Ριζοσπάστη", για να φοβηθεί το Κόμμα! Οσον αφορά την κοστολόγηση τιμής του κ. υπουργού θα θυμίσω τη σοφή λαϊκή παροιμία μας: "Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει"».