Σαφέστατη ήταν η κοινοτική επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου σε ό,τι αφορά τους σχεδιασμούς των Βρυξελλών γύρω από τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Πάμε -είπε- για περιορισμό των απολαβών και την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας. Με άλλα λόγια, πάμε για αποδεκατισμό των συντάξεων και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, παρά τις «διαβεβαιώσεις» του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Μ. Παπαϊωάννου!

Αλλά τι τους θέλουμε και τους δυο, όταν έχει μιλήσει επί του θέματος ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Ο κ. Σημίτης, λοιπόν -σύμφωνα με επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, ο οποίος και θα προεδρεύσει στο Εκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα γίνει στις 23-24 Μαρτίου στη Λισαβόνα για θέματα απασχόλησης- προτείνει και ζητά όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για την Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά(!) το εξής: Να παραμένουν περισσότερα χρόνια στην εργασία οι πολίτες και να αξιοποιηθεί αυτό το εργατικό δυναμικό (δηλαδή, οι εργασιακά ηλικιωμένοι) «σε μια στρατηγική αύξησης του οικονομικού δυναμικού της απασχόλησης». Φέρει, δε, ως παραδείγματα τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, όπου -όπως σημειώνει- οι εργαζόμενοι αποτελούν το 75% του συνολικού πληθυσμού, ενώ στην Ευρώπη το 60%!

Και να σκεφτεί κανείς ότι η θέση αυτή, που ισοδυναμεί με συνταξιοδότηση στα πρόθυρα της αποβίωσης ή... μετά από αυτήν, ρίχνεται στο τραπέζι ως μέτρο για την αντιμετώπιση της ανεργίας!!! «Πακέτο», βέβαια, με την άλλη πρόταση για «διευκόλυνση της κινητικότητας των εργαζομένων από εργασία σε εργασία»!

Είναι, επομένως, ή δεν είναι μέτρο αυτοπροστασίας των εργαζομένων και συνολικά των ασφαλισμένων να τους στείλουν στις 9 του Μάρτη στη συνταξιοδότηση;