«Λύση ή διχοτόμηση»: Ιδού το καταλυτικό δίλημμα που επιστρατεύει, κατά την προσφιλή του εκβιαστική τακτική, ο Κ. Σημίτης, προκειμένου να πειθαναγκάσει τον ελληνικό λαό να συρθεί σε μια αποδοχή του «σχεδίου Ανάν». Και μόνο ότι η κυβέρνηση θέτει τέτοια (ψευδο)διλήμματα αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι «τα δίνει όλα» για να επιβληθεί η διχοτομική λύση, ότι βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των ισχυρών εταίρων στην ΕΕ. Η κυβέρνηση Σημίτη άλλη μια φορά δίνει εξετάσεις, προκειμένου να φανεί αντάξια της εμπιστοσύνης των μεγάλων αφεντικών της «νέας τάξης» να φέρνει σε πέρας δύσκολες αποστολές.

Το δίλημμα όμως που αρχικά αναφέρθηκε είναι πλαστό, πρώτα απ' όλα γιατί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι γεγονός και ο αγώνας που γίνεται εδώ και 28 χρόνια είναι να «ξεπεραστεί» στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Αντίθετα, η λύση που προτείνεται από το «σχέδιο Ανάν» είναι αυτή που θεσμοθετεί τη διχοτόμηση και στέλνει στο καλάθι των αχρήστων τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και μια δίκαιη λύση του προβλήματος. Ταυτόχρονα όμως είναι υπαρκτό το δίλημμα που βάζει η ίδια η ζωή: «Δίκαιη και βιώσιμη λύση ή το αμερικανοβρετανικό σχέδιο Ανάν».

Καμία έκπληξη δεν αποτελεί επίσης η τακτική των «καθαρών λύσεων» που επιλέγει ο Κ. Σημίτης για να εκβιάσει την αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» πριν την Κοπεγχάγη από τους βουλευτές και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Κυρίως όμως, όπως το συνηθίζει, χρησιμοποιεί τις εσωκομματικές διαδικασίες για να απευθυνθεί στους «αντιρρησίες» και τους «διαφωνούντες» εκτός ΠΑΣΟΚ. Το μήνυμα, με άλλα λόγια, είναι ότι αφού οι «διαφωνούντες» του ΠΑΣΟΚ τελικά συμμορφώθηκαν, ως συνήθως, όλοι πρέπει να συμμορφωθούν... Αν όλοι σκύβαν το κεφάλι, το Πολυτεχνείο δε θα υπήρχε.