Ταυτόχρονα, όλ' αυτά ανοίγουν το τεράστιο και ιδιαίτερα σοβαρό θέμα των πελώριων ευθυνών της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη και, ακόμη περισσότερο, όσων εκ των μελών της χειρίστηκαν προσωπικά το θέμα αυτό. Με ποιο δικαίωμα συνήργησαν και έδωσαν το «πράσινο φως» της Ελλάδας στην εμφάνιση του απαράδεκτου σχεδίου Ανάν; Με ποιο δικαίωμα κινήθηκαν εν κρυπτώ και παραβύστω, πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού, του Κοινοβουλίου και των υπολοίπων κομμάτων, και, μάλιστα, σε κατεύθυνση αντίθετη από το πλαίσιο που όριζαν οι μέχρι τώρα αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά και απ' όσα είχαν αποδεχτεί και υποστήριζαν όλα τα ελληνικά κόμματα, μαζί και το ΠΑΣΟΚ; Με ποιο δικαίωμα έκαναν την Ελλάδα συνένοχη στη διαμόρφωση των εκβιαστικών διλημμάτων που αντιμετωπίζει σήμερα ο Κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι;

Είναι ορισμένα μόνον από τα κρίσιμα και καυτά ερωτήματα, που γεννούν οι τελευταίες εξελίξεις. Ερωτήματα, στα οποία δεν περιμένουμε, βέβαια, απαντήσεις. Αλλωστε, οι κυβερνώντες παριστάνουν τους ανήξερους και αμέτοχους και στην ίδια κατεύθυνση θα συνεχίσουν, όπως όλοι καταλαβαίνουν. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Και πέρα από τον καταλογισμό των τεράστιων ευθυνών, έρχεται να υπογραμμίσει ακόμη περισσότερο την επιτακτική ανάγκη της ριζικής αλλαγής πορείας της χώρας. Την επιτακτική ανάγκη, να γίνει ο λαός πραγματικός αφέντης στον τόπο του.