ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ να πουν όλοι όσοι συνιστούν ...αυτοσυγκράτηση και ...ψυχραιμία, σε σχέση με το «σχέδιο Ανάν» και την ίδια στιγμή -χωρίς να πουν λέξη, βέβαια, για το απαράδεκτο περιεχόμενό του - αραδιάζουν με το σωρό τα εκβιαστικά διλήμματα και τη μοναδική δήθεν ευκαιρία, που έχει μπροστά της η Κύπρος;

Η κοινή γνώμη, βλέπετε, έχει με σαφήνεια καταλάβει ότι γενικώς ...υπέρ μιλάει ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών. Τελικά, μάλλον ο Κώστας Σημίτης πρέπει να ακούσει τη συμβουλή του πρώην υπουργού των Εξωτερικών του, Θόδωρου Πάγκαλου, και να ...συγκρατήσει τη χαρά του. Εκτίθεται.

ΠΑΝΤΩΣ, ο Γιώργος Παπανδρέου, μετά το έγγραφο με τις θέσεις του Γκιουρέλ που παρουσίασε ως υποστηρικτικό της ορθότητας της ελληνικής τακτικής, στην επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, τώρα ζητά τη στήριξη των υπουργών Εξωτερικών των «15» για το Κυπριακό.

Δε γνωρίζουμε τους απώτερους στόχους των διπλωματικών του κινήσεων, αλλά πρέπει να παρατηρήσουμε γενικώς ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει μια τάση να ψάχνει στήριξη σε κεντρικές επιλογές του ...προς τα έξω και όχι προς τα μέσα.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι είναι ο υπουργός που εκθειάζεται περισσότερο από κάθε άλλον, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Νομίζουμε ότι κρατά ακόμη καλά τη θέση πρώτης προτίμησης κι ας κερδίζει έδαφος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

ΜΑΛΛΟΝ ΑΚΟΜΨΗ η κατάσταση που επικρατεί αυτές τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Ανά εκατό μέτρα αραγμένη μια κλούβα με μέλη των ΜΑΤ, οπλισμένους σαν αστακούς και με τον καθένα να κρατά και ένα ατομικό δακρυγόνο.

Εντάξει, το γνωρίζουμε ότι ζούμε με το βραχνά ενός τεράστιου κατασταλτικού μηχανισμού. Είναι ανάγκη να μας το θυμίζουν τόσο έντονα; `Η, μήπως, θέλουν να δώσουν κάποιο μήνυμα;