Το μάθημα Αγωγής, που μας παραδίδουν στα δελτία ειδήσεων οι τρεις γνωστοί δημοσιογράφοι, διεκόπη απότομα πρώτα από τον κ. Ευαγγελάτο, που ανακάλυψε αόρατους εχθρούς μέσα στο στούντιο. Φωνάζοντας δυνατά: «Ας κοπιάσουν, τους περιμένω», χειρονομούσε άλλοτε σαν να σκότωνε μύγες κι άλλοτε σαν να κυνηγούσε σκιές. Την ίδια στιγμή, στα άλλα κανάλια, οι άλλοι δύο δημοσιογράφοι που έχουν αναλάβει εργολαβία την τρομοκρατία επαναλάμβαναν τα ίδια. Ποιος, λοιπόν, τους απειλούσε;

Φαίνεται ωστόσο ότι ήρθε η ώρα το μάθημα Αγωγής του Πολίτου να το λάβουν και οι τρεις δημοσιογράφοι, με τις απειλές που έχουν εκτοξευτεί εναντίον τους για τον τρόπο που χειρίζονται τη δημοσιογραφία. Ομως αποδείχτηκαν κακοί μαθητές από το πρώτο κιόλας μάθημα, αφού στο κεφάλαιο «Δεν καρφώνουμε ποτέ τον συνάνθρωπό μας» αυτοί αντέταξαν ότι «αφού ο Ξηρός κάρφωσε τ' αδέλφια του, γιατί όχι κι εμείς»,

Προσωρινά τα έχασα, γιατί νόμιζα, ο αφελής, πως το τρομώδες παραλήρημά τους (ότι είναι στόχοι τρομοκρατών) που μοιράζουν στα κανάλια οφειλόταν στην έλλειψη πολιτικής παιδείας. Τους θαύμασα, όμως, γιατί ακόμα και σ' αυτή την κατάσταση που έχουν περιέλθει -την οποία οι γιατροί ονομάζουν «μανία καταδίωξης»- το ζητούμενο γι' αυτούς είναι η τηλεθέαση, η οποία βεβαίως ανέβηκε, αφού οι τύποι ξέρουν καλά να πουλάνε το φόβο τους. Τώρα θα μου πείτε, πώς οι λεονταρισμοί των πρώτων ημερών γύρισαν σε νιαουρίσματα; Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Οταν κλαίει ο Τράγκας, είναι γιατί ξέρει πως ο τηλεθεατής εκείνη τη στιγμή γίνεται ψυχαναλυτής. Ξέρετε πόσο θα στοίχιζε στον Τράγκα η κανονική ψυχανάλυση -αν κατόρθωνε να φτάσει στη μέση της θεραπείας και δεν είχε διαλυθεί σαν χαρτοπόλεμος.

Υπάρχει παράδεισος και κόλαση για τους δημοσιογράφους; Αυτό θα είναι το φιλοσοφικό ερώτημα στους χρόνους που έρχονται. Ζητάω συγγνώμη από τους φίλους μου δημοσιογράφους, που ασκούν την περιπέτειά τους σαν λειτούργημα, και λυπάμαι που η ΕΣΗΕΑ δεν παρεμβαίνει, φέροντας ακέραια την ευθύνη γι' αυτό το χάλι.