ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το μεγαλύτερο ... πρόβλημα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξεπέρασε ...ακόμη και τον εαυτό της, σε συνέντευξή της στο ραδιόφωνο του «ΣΚΑΪ», η υποψήφια υπερνομάρχης του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δε γνωρίζουν οι πολίτες πού πρέπει να χρεώσουν τα προβλήματα, είπε και συμπλήρωσε: Υπάρχει μια ασάφεια, ο κόσμος δεν ξέρει, βρίσκεται ανάμεσα στο δήμο, στη νομαρχία, στην περιφέρεια και στην κεντρική διοίκηση και, τελικά, δε γνωρίζει πού πρέπει να αποταθεί για να βρει το δίκιο του ή ποιος έχει την αρμοδιότητα για το πρόβλημά του».

Τέλεια..! Με δυο κουβέντες, η κ. Γεννηματά απέδειξε ότι τη χωρίζει άβυσσος από τα λαϊκά προβλήματα, τα οποία ή δεν μπορεί ή δε θέλει να αντιληφθεί. Γιατί αν δεν πρόκειται περί αυτού και το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών είναι αυτό που η υποψήφια υπερνομάρχης του ΠΑΣΟΚ υποδεικνύει, τότε οι κάτοικοι της Αθήνας και του Πειραιά δε χρειάζονται υπερνομάρχη. Χάρτη υπηρεσιών χρειάζονται, κάτι σαν αυτόν που υπάρχει για να βρίσκουμε τους δρόμους. Οπότε, αντί η κ. Γεννηματά να ζητάει την ψήφο τους για να γίνει υπερνομάρχης, καλύτερα να ζητήσει από τον Κ. Σκανδαλίδη να την προσλάβει υπάλληλο στο υπουργείο όπου προΐσταται και είναι το καθ' ύλην αρμόδιο για τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Ισως εκεί να αποδειχτεί πιο χρήσιμη...

Προτιμούν τα κότερα...

«Εμείς δεν είμαστε απέναντι σε κανέναν, είμαστε υπέρ της πρότασής μας», είπε στην ίδια συνέντευξη η Φ. Γεννηματά. Και δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, βέβαια, ότι η κ. Γεννηματά δεν είναι ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα. Δεν είναι ενάντια, επίσης, στην αντιλαϊκή πολιτική του κόμματός της και της κυβέρνησης. Ακόμη, δεν έχει απέναντί της την πολιτική της ΝΔ, αφού ελάχιστες και επουσιώδεις διαφορές έχει με αυτή του ΠΑΣΟΚ. Και μπορεί, η κ. Γεννηματά να καλλιεργεί την εντύπωση, πως είναι με όλους, αλλά κάτι τέτοιο, ούτε συμβαίνει, ούτε μπορούσε να συμβεί. Στην καπιταλιστική ταξική κοινωνία μας κανένας δεν μπορεί να πατά σε δυο βάρκες. Και η κ. Γεννηματά, όπως και το κόμμα της - μαζί με το δικομματικό «αδελφάκι» της - έχουν δώσει πάμπολλες αποδείξεις, ότι προτιμούν τις πολυτελείς θαλαμηγούς και τα εφοπλιστικά κότερα...

Η πρωτοβουλία του Φ. Κουβέλη...

«Πρόταση στους συνυποψηφίους του για τη δημαρχία της Αθήνας να υπογράψουν διεθνή έκκληση αποτροπής του σχεδιαζομένου πολέμου κατά του Ιράκ απηύθυνε ο Φώτης Κουβέλης», διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή». Μια πρωτοβουλία, η οποία κατ' αρχήν ακούγεται θετική, αλλά διαβάζοντας κανείς το σχετικό σχέδιο έκκλησης διαπιστώνει τα εξής:

Πρώτον, αποδέχεται εμμέσως πλην σαφώς, ότι αιτία του προετοιμαζόμενου πολέμου είναι τα όσα προβάλλει, ως προσχήματα η ηγεσία των ΗΠΑ. Δηλαδή, η μη συμμόρφωση του Σ. Χουσεΐν με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και η πιθανή κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής. Ολοι γνωρίζουν, όμως, ότι άλλες είναι οι βασικές αιτίες του προετοιμαζόμενου πολέμου (έλεγχος πετρελαίων κλπ).

Δεύτερον, ζητά την εξάντληση όλων των πολιτικών και διπλωματικών μέσων, ώστε να συμμορφωθεί το ιρακινό καθεστώς με τις αποφάσεις αυτές, αλλά δεν παίρνει σαφή και ξεκάθαρη θέση άρνησης του πολέμου, ακόμη και στην περίπτωση της «εξάντλησης αυτών των μέσων», όπως πιθανά εκτιμήσουν αύριο τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Τρίτον, δε θέτει την ελληνική κυβέρνηση μπροστά στις ευθύνες της και δεν απαιτεί απ' αυτή, τόσο ένα ξεκάθαρο «όχι στον πόλεμο», όσο και τη μη συμμετοχή της χώρας σε οποιαδήποτε τυχοδιωκτική περιπέτεια, με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και με τη μορφή των όποιων «διευκολύνσεων» (π.χ. βάση Σούδας, χρήση εναέριου και θαλάσσιου χώρου κλπ, κλπ).

... και το πραγματικό της αντίκρισμα

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν υπάρχει και ποια είναι η πραγματική αξία αυτής της πρωτοβουλίας και, δυστυχώς, αδυνατούμε να την εντοπίσουμε. Και μιλάμε για πραγματική αξία, διαχωρίζοντάς την από τις σκοπιμότητες, γιατί από τις δεύτερες μπορεί κανείς να βρει μπόλικες και είναι φανερές στον καθένα.

Τα όσα προαναφέρθηκαν, όμως, σχετικά με το περιεχόμενο του σχεδίου έκκλησης, βάζουν σοβαρά ερωτήματα και για την όποια ουσία των αντιπολεμικών θέσεων του Φ. Κουβέλη και του ΣΥΝ, που στηρίζει το συνδυασμό «Η άλλη Αθήνα». Πιστεύουν, άραγε, ότι συμβάλλουν στην αποτροπή του προετοιμαζόμενου πολέμου, με εντυπωσιοθηρικές κινήσεις και εκκλήσεις, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και, πολύ περισσότερο, βοηθώντας στην απόκρυψη του πραγματικού περιεχομένου του; Πιστεύουν, άραγε, ότι συμβάλλουν στην αποτροπή του, εάν οι όποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι της Αθήνας - της πόλης που θα φιλοξενήσει τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες - επιδείξουν μια υποκριτική και άνευ ουσιαστικού περιεχομένου ομοψυχία, με την υπογραφή ενός κειμένου; Αν έτσι είναι - και, δυστυχώς, σ' αυτό κατατείνει η σχετική πρωτοβουλία - τότε η ηγεσία του ΣΥΝ βαδίζει σε πολύ σφαλερό δρόμο στο γενικότερο και πολύ κρίσιμο αυτό θέμα.

Τα ... υποαπασχολούμενα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ ήταν ο πρωθυπουργός χτες. Μας ανακοίνωσε και πάλι την προεκλογική υπόσχεση για δημιουργία 300 χιλιάδων θέσεων εργασίας, σημειώνοντας ότι οι μέχρι τώρα ρυθμοί ξεπέρασαν τις προβλέψεις του. Το ίδιο και οι δείκτες της ανεργίας, όμως, αν διέφυγε της προσοχής του...

Γιατί, όμως, μόνον 300 χιλιάδες; Με το σύστημα της μερικής απασχόλησης (2 άνθρωποι σε μια θέση εργασίας με μισό μισθό και ασφάλιση), θα μπορούσε να είχε πολύ περισσότερες. Ασε, που με 4 ανθρώπους σε μια θέση εργασίας, θα έσπαγε κάθε ρεκόρ. Προεκλογικές ανάγκες υπάρχουν, δικαιολογείται το μέτρο.

Θα υπάρξουν, μάλιστα, είπε, ειδικά μέτρα για τους μακροχρόνια ανέργους άνω των 45 χρόνων. Αλήθεια, πώς μας προέκυψαν αυτοί; Μήπως, από τις απολύσεις, που κάνουν οι επιχειρήσεις, για να προσλάβουν νεότερους, επειδή η πρόσληψη των τελευταίων επιδοτείται με «ζεστό» χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό;

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ήταν, αλλά όχι και λιγότερο επαχθές για τα λεφτά των ασφαλισμένων. Αυξάνονται τα ποσοστά των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, που θα «τζογάρονται» στο Χρηματιστήριο (ήταν στο 23%), ενώ τα αποθεματικά των επικουρικών ταμείων θα τα διαχειρίζονται και ιδιωτικές τράπεζες!

Θυμάστε, που λέγανε ότι δε στοχεύουν στην ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης και του Χρηματιστηρίου και πως ο ιδιωτικός τομέας θα παίζει έναν πενιχρό επικουρικό ρόλο, όταν ψήφιζαν το Ασφαλιστικό;

Αραγε, ποιος και πότε θα μπορέσει να ζητήσει ευθύνες (και ποινικές ακόμα, γιατί όχι;) για όσα χρήματα ασφαλισμένων θα χαθούν στη Σοφοκλέους ή όπου αλλού «επενδυθούν»; Βλέπετε, έχουν τους τρόπους τους να προστατεύονται!

Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν αποφάσισαν να παίζουν τα χρήματα του κόσμου στο «Λόττο» και στο «Στοίχημα». Φανταστείτε να θέλεις να πάρεις σύνταξη και να περιμένεις ...«διπλό» στον επόμενο αγώνα της ΑΕΚ με τη Ρεάλ Μαδρίτης, για να τα καταφέρεις!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπροστά σε σκληρότερη λιτότητα

Αυξάνονται και πληθύνονται τα μηνύματα για τη σκλήρυνση των αντιλαϊκών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ. Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, αν και μιλούν όλο και πιο συχνά για τις επιπτώσεις που θα έχει ο προετοιμαζόμενος πόλεμος στον Κόλπο, ωστόσο κρατούν χαμηλά τους τόνους. Αποφεύγουν σαν ο διάβολος το λιβάνι, να αποκαλύψουν τα μέτρα πολύ σκληρότερης λιτότητας που έχουν έτοιμα στα συρτάρια τους, καθώς θέλουν να περιορίσουν στο ελάχιστο το πολιτικό κόστος στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές της 13ης και 20ής του Οκτώβρη. Τα μέτρα αυτά, όμως, αποτελούν βασικά στοιχεία της πολιτικής τους και επιβάλλονται - εκτός από τον πόλεμο - από την παρατεινόμενη ύφεση της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, τον εντεινόμενο ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό και μια σειρά άλλων παραγόντων.

Και μπορεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να κρύβει το περιεχόμενο του «ευρω-μονόδρομου», αλλά ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Ν. Γκαργκάνας (μέλος της επιτροπής των 7 «σοφών», που κατάρτισε το διετές πρόγραμμα λιτότητας 1986-'87), είναι αρκούντως σαφής και αποκαλυπτικός. Σε πρόσφατες δηλώσεις του από την Ουάσιγκτον (φιλοξενήθηκαν την περασμένη Τρίτη στην εφημερίδα «Το Βήμα»), ανακάλυψε ξαφνικά(;) πως (παρά τα «σωτήρια» «γαλαζοπράσινα» προγράμματα λιτότητας που διαδέχονται το ένα το άλλο από το 1985 μέχρι σήμερα) η ελληνική οικονομία κινδυνεύει από την ανεργία, τον πληθωρισμό και το δημόσιο χρέος. Και δεν παρέλειψε, βέβαια, να προτείνει και την ...κατάλληλη «θεραπεία», λέγοντας πως «απαιτείται άμεση απελευθέρωση των αγορών ενέργειας, φυσικού αερίου, μεταφορών και άλλων προϊόντων για να επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας και να διατηρηθεί ένας ικανοποιητικός ρυθμός κερδοφορίας των επιχειρήσεων».

Στην ουσία, οι συστάσεις του κ. Γκαργκάνα για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού (με συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων), της ανεργίας (με πιο «ευέλικτες εργασιακές σχέσεις» και, στην ουσία, την κατάργηση των νόμων και διατάξεων που εμποδίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες να κάνουν όποτε θέλουν, χωρίς περιορισμούς, μαζικές απολύσεις) και του δημόσιου χρέους (με σκλήρυνση της δημοσιονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και ταχύτερη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας) αποτελούν, στην ουσία, το πακέτο μέτρων «σωτηρίας» της ελληνικής οικονομίας που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Είναι δε βέβαιο, πως όσο περισσότερες ψήφους συγκεντρώσουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες του ΠΑΣΟΚ (αλλά και της ΝΔ αφού τα ίδια συμφέροντα υπηρετεί, με μικροπαραλλαγές στην πολιτική της), τόσο πιο εύκολα θα μπορεί ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να θέσει σε εφαρμογή τα νέα, περισσότερο αντιλαϊκά μέτρα, με το επιχείρημα ότι «ο λαός επιβράβευσε με την ψήφο του την πολιτική μας». Για να μη συμβεί αυτό, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να εκφράσουν την αντίθεσή τους σ' αυτή την επικίνδυνη πολιτική, «μαυρίζοντας» τους υποψήφιους νομάρχες και δήμαρχους που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και όσους υπερασπίζονται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και υπερψηφίζοντας τους υποψήφιους δήμαρχους και νομάρχες που έχουν δώσει δείγματα γραφής ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα του λαού.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Τι λέει ο κ. Τσοχατζόπουλος;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παραξενευτήκαμε, αρχικά, που ο «Ρ» δεν προσκλήθηκε στο γεύμα «εργασίας» το οποίο παρέθεσε χτες το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) στους ενεργειακούς συντάκτες σε ρεστοράν του Κολωνακίου. Υποθέσαμε πως, πιθανόν, να έγινε κάποιο μπέρδεμα, αφού οι εποπτευόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις και οργανισμοί δεν κάνουν συνήθως διακρίσεις και εξαιρέσεις σε ΜΜΕ, από τέτοιου είδους δραστηριότητες. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση έγινε εξαίρεση, αφού στόχος του γεύματος του ΚΑΠΕ ήταν δευτερευόντως η ενημέρωση των συντακτών για τις δράσεις του. Το πρώτιστο, χτες, ήταν να πληροφορηθούν οι συντάκτες ότι ο πρόεδρος του ΚΑΠΕ, Δημοσθένης Αγορής, είναι υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος της Φώφης Γεννηματά, του ΠΑΣΟΚ! Μάλιστα, οι δημοσιογράφοι φεύγοντας έπαιρναν μαζί τους - μαζί με δύο δελτία Τύπου - και από ένα προεκλογικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο του Δ. Αγορή!

Καταλάβαμε, επομένως, γιατί δεν προσκλήθηκε ο «Ρ» στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Δεν καταλαβαίνουμε, όμως, ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κάθε Αγορή να μετατρέπει έναν δημόσιο οργανισμό σε προεκλογικό του κέντρο και να ξοδεύει τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού - του λαού δηλαδή - σε ψηφοθηρικές φιέστες. Σ' αυτό, ποιος θα μας απαντήσει; Ο αρμόδιος υπουργός τι έχει να πει;

Το ΙΚΑ Πειραιά... ψηφίζει

Ο Δ. Σαλελές, πρώην διευθυντής του ΟΠΑΠ και ένας από τους δυο ανεπίσημους υποψήφιους δημάρχους Κερατσινίου του κυβερνώντος κόμματος, ψηφοθηρεί, διοργανώνοντας κρουαζιέρες, εκδρομές και βραδινά ψυχαγωγίας, με τζάμπα εισιτήρια για το «Δελφινάριο». Αλλοι εκμεταλλεύονται τη θέση τους στον κρατικό μηχανισμό. Οπως, η Ελλη Ιωαννίδου, διευθύντρια της νομαρχιακής μονάδας ΙΚΑ Πειραιά (Μπουμπουλίνας, 7ος όροφος, γραφείο 721), η οποία μοίραζε χτες στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, εν ώρα υπηρεσίας, ψηφοδέλτια της Φ. Γεννηματά, υποψήφιας υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά και του Μ. Μπετενιώτη, υποψήφιου δημάρχου Πειραιά, υποστηριζομένων αμφοτέρων από το ΠΑΣΟΚ. Και όχι μόνον μοίραζε η ίδια, αλλά είχε επιστρατεύσει και δυο ακόμη υπαλλήλους του ΙΚΑ, για να τη βοηθήσουν στην ψηφοθηρία...

Φανταζόμαστε, ότι κάνοντας όλ' αυτά η κυρία διευθύντρια δεν εκτελούσε ανάλογες εντολές - τουλάχιστον επίσημες - των πολιτικών και φυσικών προϊσταμένων της. Το γεγονός, όμως, παραμένει και αποτελεί μια αισχρής μορφής ψηφοθηρία και όχι μόνον. Εχουν χρέος, λοιπόν, να τη συμμαζέψουν και να προβούν στα δέοντα.

Περί σοσιαλισμού

«Ο σοσιαλισμός ξανάρχεται... - Σχέδιο 50.000 προσλήψεων για προώθηση του θεσμού της κοινωνικής εργασίας» ή μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια μαζί. Αναφερόμαστε στο χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της «Καθημερινής», η οποία χαρακτηρίζει ως σοσιαλιστικά τα κυβερνητικά μέτρα για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας. Και μιλάμε, για σμπάρο, που στοχεύει πολλά τρυγόνια μαζί, γιατί, και το σοσιαλισμό συκοφαντεί, και κάνει κριτική στα κυβερνητικά μέτρα, απαιτώντας άλλα, ακόμη περισσότερο προσοδοφόρα για το μεγάλο κεφάλαιο, και συντηρεί και αναπαράγει τις δήθεν μεγάλες διάφορες μεταξύ των νεοφιλελεύθερων «μονομάχων» του δικομματισμού, του... σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ και της... φιλελεύθερης ΝΔ.

Χρειάζεται, μήπως, να αναφέρουμε μια σειρά ανάλογα, «σοσιαλιστικά» παραδείγματα των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, επί μακαρίτη Κ. Καραμανλή, ώστε να αποδείξουμε τα προηγούμενα; Αν τα έχουν «ξεχάσει», ας θυμηθούν το μεγάλο κόλπο της «εξυγίανσης» των «προβληματικών» και το φόρτωμα στις πλάτες του λάου των δανεικών και αγύριστων των κεφαλαιοκρατών, ή τις κρατικοποιήσεις του Καραμανλή και του «σοσιαλμανή» τότε υπουργού του, Π. Παπαληγούρα.

Προκαλούν τα θύματά τους

Η υποκρισία τους ξεχειλίζει. Κατ' επανάληψη, όπως και ο Κηφισός. Σχεδόν προγραμματισμένα. Λίγο πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Κυβέρνηση και ΝΔ εναλλάσσουν χωρίς καμία ντροπή τη σκυτάλη του ψεύδους και των υποσχέσεων. Κούφια λόγια. Οπως κούφια είναι και η δήθεν πολιτική της απασχόλησης που πλασάρουν. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές θυμήθηκαν και πάλι τους άνεργους. «Η πολιτική μας έχει φέρει αποτελέσματα, έχει αρχίσει να αποδίδει», διατείνεται με στόμφο ο πρωθυπουργός. «Τα στοιχεία που επικαλείται η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστα», του απαντά το alter ego του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πράγματι η πολιτική, την οποία προβάλλει ο πρωθυπουργός και με την οποία στην κεντρική της φιλοσοφία συμφωνεί απόλυτα και η ΝΔ, απέδωσε. Απέδωσε ...τη μείωση των θέσεων εργασίας. Το 1998 εργάζονταν 3.967.000 άνθρωποι, μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι. Μετά από 4 χρόνια, το 2001, ο αριθμός αυτός έπεσε στα 3.918.000 με βάση τα επίσημα στοιχεία. Χάθηκαν 50.000 θέσεις εργασίας. Να τι απέδωσε η πολιτική της ΟΝΕ, του Συμφώνου Σταθερότητας και της «ανάπτυξης» σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Και μάλιστα, αυτή η μείωση γίνεται ακόμα πιο τρομακτική αν αναλογιστούμε τα εκατοντάδες προγράμματα «απασχόλησης», «κατάρτισης» και «ειδίκευσης», μέσω των οποίων κερδοσκόπησαν επιχειρήσεις και οι «ημέτεροι» επιτήδειοι της αγοράς εργασίας. Την ίδια συνταγή ανακοίνωσε χτες, για άλλη μια φορά, το Υπουργικό Συμβούλιο. Ποιος αμφιβάλλει ότι ίδιο θα είναι και το αποτέλεσμα;

Η πολιτική τους αποδίδει. Είναι αυτή που έφτασε τα κέρδη της διετίας 1999-2000, σε σχέση με το προηγούμενο έτος, στο 741% για τις τράπεζες, στο 56,2% για τους μεγαλοβιομηχάνους και στο 30% για τους μεγαλεμπόρους.

Γι' αυτή την πολιτική κομπορρημονεί ο Κ. Σημίτης. Με αυτή ταυτίζεται και ο Κ. Καραμανλής. «Μονοψήφιο το ποσοστό ανεργίας», διαλαλεί το κατόρθωμά του ο πρώτος. «Κρύβετε την πραγματικότητα», του απαντά ο έτερος. Κι όμως, και οι δύο, σάρκα από τη σάρκα της πλουτοκρατίας, δεκάρα τσακιστή δε δίνουν για τις 450.000 ανέργων. Δεν τους κόφτει ούτε για τις 250.000 μακροχρόνια ανέργων, ούτε για τις 300.000 και πλέον που δεν παίρνουν ούτε το επίδομα ανεργίας. Τους θυμήθηκαν μόνο μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Θα τους ξεχάσουν και πάλι τη Δευτέρα, μετά τις εκλογές. Τότε και οι δύο θα επανακάμψουν στη γνωστή τους ρότα. Στις δεσμεύσεις της «ευρωπαϊκής πορείας» και στις υποχρεώσεις απέναντι στις αγορές.

Μπροστά σ' αυτή τη στημένη κοκορομαχία, τι θα κάνουν οι άνεργοι; Στις 13 και 20 του Οκτώβρη κρατούν στο χέρι τους την απάντηση. Οπως και όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να τους πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Να ρίξουν μαύρο στο δικομματισμό. Να ψηφίσουν τους αγωνιστικούς συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ. Να συμπαραταχτούν με υποψήφιους νομάρχες και δημάρχους αγωνιστές, που και αύριο θα είναι μαζί τους στους δρόμους των ταξικών αγώνων.

Ψηφίστε τον!

Χαμογελούν

γλυκά, ωραία

και λόγια λεν

μεγάλα, φίνα

«κούκλα» θα κάνω

τον Περαία,

«εγώ θα σώσω

την Αθήνα»

και κάποιοι παίζουνε

και μπάλα,

ε, τι προσόντα