Αυξάνονται και πληθύνονται τα μηνύματα για τη σκλήρυνση των αντιλαϊκών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ. Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, αν και μιλούν όλο και πιο συχνά για τις επιπτώσεις που θα έχει ο προετοιμαζόμενος πόλεμος στον Κόλπο, ωστόσο κρατούν χαμηλά τους τόνους. Αποφεύγουν σαν ο διάβολος το λιβάνι, να αποκαλύψουν τα μέτρα πολύ σκληρότερης λιτότητας που έχουν έτοιμα στα συρτάρια τους, καθώς θέλουν να περιορίσουν στο ελάχιστο το πολιτικό κόστος στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές της 13ης και 20ής του Οκτώβρη. Τα μέτρα αυτά, όμως, αποτελούν βασικά στοιχεία της πολιτικής τους και επιβάλλονται - εκτός από τον πόλεμο - από την παρατεινόμενη ύφεση της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, τον εντεινόμενο ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό και μια σειρά άλλων παραγόντων.

Και μπορεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να κρύβει το περιεχόμενο του «ευρω-μονόδρομου», αλλά ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Ν. Γκαργκάνας (μέλος της επιτροπής των 7 «σοφών», που κατάρτισε το διετές πρόγραμμα λιτότητας 1986-'87), είναι αρκούντως σαφής και αποκαλυπτικός. Σε πρόσφατες δηλώσεις του από την Ουάσιγκτον (φιλοξενήθηκαν την περασμένη Τρίτη στην εφημερίδα «Το Βήμα»), ανακάλυψε ξαφνικά(;) πως (παρά τα «σωτήρια» «γαλαζοπράσινα» προγράμματα λιτότητας που διαδέχονται το ένα το άλλο από το 1985 μέχρι σήμερα) η ελληνική οικονομία κινδυνεύει από την ανεργία, τον πληθωρισμό και το δημόσιο χρέος. Και δεν παρέλειψε, βέβαια, να προτείνει και την ...κατάλληλη «θεραπεία», λέγοντας πως «απαιτείται άμεση απελευθέρωση των αγορών ενέργειας, φυσικού αερίου, μεταφορών και άλλων προϊόντων για να επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας και να διατηρηθεί ένας ικανοποιητικός ρυθμός κερδοφορίας των επιχειρήσεων».

Στην ουσία, οι συστάσεις του κ. Γκαργκάνα για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού (με συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων), της ανεργίας (με πιο «ευέλικτες εργασιακές σχέσεις» και, στην ουσία, την κατάργηση των νόμων και διατάξεων που εμποδίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες να κάνουν όποτε θέλουν, χωρίς περιορισμούς, μαζικές απολύσεις) και του δημόσιου χρέους (με σκλήρυνση της δημοσιονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και ταχύτερη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας) αποτελούν, στην ουσία, το πακέτο μέτρων «σωτηρίας» της ελληνικής οικονομίας που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Είναι δε βέβαιο, πως όσο περισσότερες ψήφους συγκεντρώσουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες του ΠΑΣΟΚ (αλλά και της ΝΔ αφού τα ίδια συμφέροντα υπηρετεί, με μικροπαραλλαγές στην πολιτική της), τόσο πιο εύκολα θα μπορεί ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να θέσει σε εφαρμογή τα νέα, περισσότερο αντιλαϊκά μέτρα, με το επιχείρημα ότι «ο λαός επιβράβευσε με την ψήφο του την πολιτική μας». Για να μη συμβεί αυτό, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να εκφράσουν την αντίθεσή τους σ' αυτή την επικίνδυνη πολιτική, «μαυρίζοντας» τους υποψήφιους νομάρχες και δήμαρχους που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και όσους υπερασπίζονται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και υπερψηφίζοντας τους υποψήφιους δήμαρχους και νομάρχες που έχουν δώσει δείγματα γραφής ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα του λαού.