Κάθε δημοκρατική, προοδευτική εξέλιξη στην Ευρώπη, τη δεκαετία του 1970, προκαλούσε την αντίδραση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες έβλεπαν με «κακό μάτι» τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Ταυτοχρόνως, στο στόχαστρο των μηχανισμών της πλαστογράφησης, της παραπληροφόρησης και της χειραγώγησης βρισκόταν το αναπτυσσόμενο δυναμικά κίνημα κατά των εξοπλισμών, για την ύφεση και τον αφοπλισμό. Η μόνιμη επωδός των αρμοδίων, όταν επρόκειτο να αντιμετωπίσουν τέτοιες εξελίξεις, ήταν η «κομμουνιστική συνωμοσία» και η «σοβιετική υστεροβουλία». Η σημερινή συνέχεια του αφιερώματος «Στα εργαστήρια κατασκευής πολέμων» αφορά στην προσπάθεια ανακοπής των εξελίξεων στην Πορτογαλία μετά την «Επανάσταση των γαριφάλων» τον Απρίλη του 1974, αλλά και στην υπονόμευση των σοβιετικών προτάσεων για αφοπλισμό, ενόψει της κρίσιμης Συνδιάσκεψης του Ελσίνκι, τον Ιούνη του 1975.