Καμία «αυλαία» δεν πέφτει, βέβαια, στους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην ανατροπή των ασφαλιστικών - και όχι μόνο - δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Αντίθετα, η χτεσινή ιδιαίτερα πετυχημένη απεργιακή απάντηση έδειξε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να αποκτήσουν οι αγώνες των εργαζομένων διάρκεια, μαζικότητα και αποφασιστικότητα, όπως απαιτεί, εξάλλου, η διαρκής και ανελέητη νεοφιλελεύθερη επίθεση.

Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που αγωνίζεται να ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία, αποτελεί ένα «πλαίσιο» αντεργατικών διατάξεων, πολλές εκ των οποίων έχουν σκόπιμα ρυθμιστεί να «ενεργοποιηθούν» στο μέλλον με προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, κ.ο.κ. Εννοείται ότι οι παραπλανητικές «ευνοϊκές» ρυθμίσεις, που επίτηδες μπήκαν στο νομοσχέδιο, έχουν όλο τον καιρό να αφαιρεθούν και να μετατραπούν στο αντίθετό τους...

Οι εργαζόμενοι, που σήμερα για μια σειρά λόγους (κυβερνητική προπαγάνδα, φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, κ.ά.) δεν έχουν αντιληφθεί σε όλη τους την έκταση τις ολέθριες συνέπειες των αντιασφαλιστικών μέτρων, είναι βέβαιο ότι θα πυκνώσουν στο άμεσο μέλλον τις γραμμές του λαϊκού κινήματος. Οχι γιατί αυτό είναι επιθυμία μας, αλλά επειδή, απλά, σύντομα θα αρχίσουν να είναι ορατά τα «ερείπια», που αφήνει πίσω της η «βόμβα» του Ασφαλιστικού.

Οι μεγάλοι ταξικοί αγώνες είναι μπροστά. Από τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφώνονται θα εξαρτηθεί, εκτός των άλλων, και αν θα καταφέρουν οι εργαζόμενοι να διασώσουν τις κατακτήσεις τους, οι οποίες προ πολλού έχουν μπει στην «προκρούστειο κλίνη» του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της «νέας τάξης».

Κανένα περιθώριο δεν έχουν οι εργαζόμενοι να δώσουν σημασία στο δικομματικό καυγά που στήνεται στη Βουλή. Ακριβώς γιατί στόχος είναι η παραπλάνηση, η εξαπάτηση και ο εφησυχασμός τους. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, παίζεται το δικομματικό θέατρο. Κυβέρνηση και ΝΔ, αλλάζοντας ρόλους και μεταμφίεση, ενδιαφέρονται για τον ίδιο σκοπό, να χάψουν το παραμύθι οι «θεατές».