Γερμανικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Μαρξ είναι «ασυμβίβαστος» με την «ελεύθερη δημοκρατική συνταγματική τάξη», αποδεικνύοντας ότι ακόμη πλανιέται το «φάντασμά» του στην Ευρώπη και στη γενέτειρά του, τη Γερμανία. Πώς, όμως, φτάσαμε να δικάζεται η φιλοσοφία του Μαρξ; Και μάλιστα στην «ανεκτική», «φιλελεύθερη», «δημοκρατική» Γερμανία, που περηφανεύεται για την προστασία του «κράτους δικαίου», των «θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών», κουνώντας συχνά το δάκτυλο σε άλλα κράτη;

Ο Μαρξ βρέθηκε στο «εδώλιο» επειδή δικαζόταν μια ομάδα μελέτης του έργου του! Συγκεκριμένα, η Κρατική Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος (LfV) - οι κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας - προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο του Αμβούργου κατά της «Μαρξιστικής Βραδινής Σχολής» (Masch), προκειμένου να εξεταστεί το κατά πόσο η ενασχόληση με τη μαρξιστική θεωρία είναι συμβατή με το Σύνταγμα της Γερμανίας. Και η απόφαση του δικαστηρίου αναφέρει ξεκάθαρα: «Η δραστηριότητα του ενάγοντος, που επικεντρώνεται στις θεωρίες του Καρλ Μαρξ, είναι θεμελιωδώς αντίθετη με την ελεύθερη δημοκρατική τάξη».

Αλλά και γενικά «η κοινωνική θεωρία που θεμελίωσε ο Μαρξ (...) σε ουσιώδη σημεία είναι πιθανό να είναι ασύμβατη με τις (...) αρχές της ελεύθερης δημοκρατικής τάξης» (σ.σ. βασική έννοια του Γερμανικού Συντάγματος που δίνει έμφαση στην «ανθρώπινη αξιοπρέπεια», τη «δημοκρατία», το «κράτος δικαίου» και την προστασία των «θεμελιωδών δικαιωμάτων»). Σε όλα αυτά η θεωρία του Μαρξ είναι «θεμελιωδώς αντίθετη».

Το πρόβλημα με τον Μαρξ είναι το ζήτημα της «δικτατορίας του προλεταριάτου», υποστηρίζει το δικαστήριο. Αυτός ο όρος «αναπόφευκτα αποκλείει άλλες ομάδες του πληθυσμού από τη συμμετοχή στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων και στην έμμεση άσκηση της κρατικής εξουσίας», λέει η απόφαση, και επομένως είναι «αντιδημοκρατική»! Αυτό που «ενοχλεί» τη γερμανική δικαιοσύνη και τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας είναι η «καρδιά» της μαρξιστικής φιλοσοφίας: Η επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, η προοπτική να πάρει την εξουσία η εργατική τάξη, η κατάργηση κάθε εκμεταλλευτικής κοινωνίας, όπου οι «πολλοί» παράγουν και οι «λίγοι» απολαμβάνουν. Στην ουσία, η απόφαση αυτή υπερασπίζεται τη δικτατορία της αστικής τάξης, για την ανατροπή της οποίας η θεωρία του μαρξισμού γίνεται υλική δύναμη στα χέρια των λαών.

Ομως ο Μαρξ δεν δικάστηκε μόνο στο «κόκκινο» Αμβούργο, όπου οι εργάτες εξεγέρθηκαν τον Οκτώβρη του 1923. Εχει δικαστεί προηγουμένως και στο «ανοιχτό» Βερολίνο. Εκεί το Διοικητικό Δικαστήριο ήταν πιο «ελαστικό». Ανέφερε ότι ο μαρξισμός από μόνος του δεν συνιστά προσπάθεια ανατροπής της ελεύθερης δημοκρατικής συνταγματικής τάξης και ότι η «επανάσταση» θα μπορούσε να είναι μια «ριζοσπαστική, αλλά συνταγματική κοινωνική μεταμόρφωση». Δηλαδή, ο Μαρξ είναι θέμα ...ερμηνείας και στον βαθμό που μια ομάδα δεν υιοθετεί τα περί επανάστασης, αλλά περιορίζεται σε μια κριτική του καπιταλισμού και στη μεταρρύθμισή του, δεν τίθεται θέμα για τη «δημοκρατία».

Το δικαστήριο του Αμβούργου είχε άλλη άποψη και ως πειστήριο παρέθεσε από την ιστοσελίδα της μαρξιστικής λέσχης Masch ότι στοχεύει στην «πλήρη μεταμόρφωση του οικονομικού συστήματος, του κράτους και της κοινωνίας», πράγμα αντισυνταγματικό... Το δικαστήριο πιστεύει ότι η μαρξιστική θεωρία που υιοθετεί το Masch δεν στοχεύει μόνο σε μεταρρυθμίσεις, αλλά και σε επανάσταση μέσω βίας.

Τελικά η ομάδα Masch απαλλάσσεται λόγω ...«βλακείας» από το δικαστήριο του Αμβούργου, επειδή είναι «αρκετά ασήμαντη» και καθόλου «ενεργά μαχητική». Επίσης «κατηγορήθηκε» ότι αποτελεί «παρακλάδι» του DKP (Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος), όμως δεν αποδείχτηκε, καθώς από τα μέλη του ΔΣ μόνο ένα ήταν μέλος του ΚΚ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι παύει και η παρακολούθησή της. Στο μεταξύ, η απόφαση αποτελεί προηγούμενο για άλλες αντίστοιχες υποθέσεις και απειλή για όλους τους κύκλους ανάγνωσης του Μαρξ στη Γερμανία. «Οποιοσδήποτε σύλλογος που αναφέρεται κυρίως στον Μαρξ θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο παρακολούθησης», επισημαίνουν οι δικηγόροι του Masch.

Με δυο λόγια, στη Γερμανία - εκεί που έπεσε το «τείχος» και έχουν χυθεί «τόνοι μελάνι» για το ότι οι άνθρωποι θα ευημερούσαν μέσα στην «ελευθερία» του καπιταλισμού, «απαλλαγμένοι από τη Στάζι» κ.λπ. - οι κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας παρακολουθούν ακόμη και λέσχες ανάγνωσης της φιλοσοφίας του Μαρξ. «Ξεψαχνίζουν» τις ιστοσελίδες τους και τις ακριβείς διατυπώσεις της μαρξιστικής θεωρίας που ασπάζονται. Ελέγχουν τα πρόσωπα και αν είναι μέλη Κομμουνιστικού Κόμματος. Σέρνουν στα δικαστήρια ανθρώπους και συλλόγους, επειδή μελετούν την επαναστατική θεωρία του Μαρξ και τα δικαστήρια βγάζουν αποφάσεις κρίνοντας κατά πόσο τα πιστεύουν αυτά που μελετούν και επιδιώκουν να τα εφαρμόσουν. Η δικτατορία του κεφαλαίου στα καλύτερά της...

Σε όλη την Ευρώπη «στοιχειώνει» ακόμη το «φάντασμα του κομμουνισμού» τους εκμεταλλευτές, τους καπιταλιστές, που μάλιστα τώρα ετοιμάζονται να ξαναμοιράσουν τον κόσμο με τα όπλα. Ο αντικομμουνισμός είναι επίσημη πολιτική της ΕΕ μέσα και από την εξίσωση «κομμουνισμού - φασισμού», και ιδιαίτερα στις χώρες που έζησαν τον σοσιαλισμό εντείνονται η καταστολή, οι απαγορεύσεις, η παρακολούθηση. Οπως π.χ. στην Τσεχία, όπου η υποστήριξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας ποινικοποιείται ως αντίστοιχη με αυτήν του ναζισμού και τιμωρείται με φυλάκιση έως και 5 χρόνια, ανοίγοντας τον δρόμο για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στην Πολωνία, το Συνταγματικό Δικαστήριο φέρεται έτοιμο να προχωρήσει στην απαγόρευση του ΚΚ από τον ερχόμενο Οκτώβρη, επικαλούμενο ότι στο πρόγραμμά του καταγράφεται προσπάθεια επιβολής «ολοκληρωτικών και κομμουνιστικών μεθόδων».

Δικαιολογημένα ανησυχούν, αφού στον σάπιο κόσμο των πολέμων και της εκμετάλλευσης ο σοσιαλισμός «χαμογελάει απ' όλα τα παράθυρα».