Τούτες τις μέρες της συνεχιζόμενης γενοκτονίας και του λιμού του λαού της Παλαιστίνης, η Τέχνη είναι καιρός να πάρει θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Ανοιχτά και καθαρά, χωρίς μισόλογα και υπαινιγμούς. Το έγκλημα συντελείται σε κοινή θέα. Καθημερινά σκοτώνονται άνθρωποι του Τύπου, παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και άνθρωποι πυροβολούνται στην ουρά για λίγο αλεύρι. Δεν είναι δυνατόν τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου να κρατούν ίσες αποστάσεις. Ούτε είναι δυνατόν οι γραφιάδες του κινηματογράφου να ασχολούνται με το κόκκινο χαλί και τις προβολές. Το μόνο «κόκκινο» χαλί που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι η Λωρίδα της Γάζας, κόκκινο από θάνατο. Ολα αυτά τα γράφουμε σαν εισαγωγή...

970 λέξεις, στήλη: ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, σελ.: 23

180 λέξεις, σελ.: 23