Αλλοι, οι πιο νέοι, τα έχουν ακούσει από τους μεγαλύτερους συναδέλφους τους.

Ο λόγος για τους εργαζόμενους και συνδικαλιστές που συμμετείχαν στην αποστολή του ΠΑΜΕ στο Βελιγράδι, για τα 25 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Χαρακτηριστική είναι η συγκίνηση με την οποία μας μετέφερε γιατρός που συμμετείχε στην αποστολή όσα έζησε το 1999 στο Βελιγράδι. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών συμμετείχε σε αποστολή αλληλεγγύης που είχε οργανωθεί τότε περιθάλποντας τραυματίες, και σήμερα 25 χρόνια μετά επιστρέφει στα ίδια μέρη.

Θυμάται το μίσος ενάντια στον σερβικό λαό που απέπνεε η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Τα συντρίμμια όχι στρατιωτικών στόχων, αλλά σχολείων, παιδικών σταθμών, γηροκομείων, ακόμα και νεκροταφείων! «Ηθελαν να ισοπεδώσουν την πόλη, να διαλύσουν τη χώρα, για να αλλάξουν όλο τον χάρτη των Βαλκανίων», σχολιάζει. Θυμάται την αγωνία και το δέος από τη διαμονή σε καταφύγια εν μέσω βομβαρδισμών, «να τραντάζεται ο τόπος».

Εκεί αντάμωσαν ξανά με Σέρβους συναδέλφους τους, ανανεώνοντας την υπόσχεση συνέχισης της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Θυμούνται επίσης το ανελέητο κύμα καταστολής από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις δεσμεύσεις της για συμμετοχή στο ΝΑΤΟικό έγκλημα να μεταφράζονται σε ωμή κρατική βία στα κεφάλια και στα κορμιά εργαζομένων και νεολαίας. Ξεχωρίζουν τις διαδηλώσεις κατά την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπ. Κλίντον, στην Αθήνα μερικούς μήνες μετά το μακελειό, με τις μνήμες από το μακελειό όμως να είναι ακόμα νωπές.

Θυμούνται ταυτόχρονα το μεγαλείο και την ευρηματικότητα του λαού, αφού είχε καταφέρει κάμποσες φορές να μπλοκάρει τη μεταφορά όπλων και προσωπικού, δίνοντας έτσι ανάσες ζωής στον λαό της Σερβίας.

Για άλλους συμμετέχοντες στην αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση, αυτή ήταν μία από τις πρώτες τους τέτοιες εμπειρίες. Νέοι εργαζόμενοι, μέλη σε νεοσύστατα σωματεία που παλεύουν για τον μισθό και τη δουλειά, που στην Ελλάδα συντονίζουν την πάλη τους με εκατοντάδες άλλα σωματεία. Και «δένουν» αυτόν τον αγώνα με την πάλη ενάντια στις επεμβάσεις, για να μη συμμετέχει η Ελλάδα στο ιμπεριαλιστικό μακελειό.

Σαν ένα «αόρατο νήμα» να τους συνδέει με τον λαό μας, κάτι που αποτυπωνόταν σε κάθε επαφή, ακόμα και για μια ερώτηση, μια διευκρίνιση...

Τέτοιες εικόνες καταγράψαμε:

Στον ηλικιωμένο μαγαζάτορα που πρωί της Κυριακής εξυπηρετούσε ένα από τα μέλη της αποστολής στο μαγαζί του. Ρωτώντας τι κάνει όλο αυτό το «γκρουπ» στο Βελιγράδι ...μπήκε στο νόημα διαβάζοντας τι έγραφε το μπλουζάκι του ΠΑΜΕ: «25 χρόνια από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ». Τότε βούρκωσε και έδωσε τα χέρια με τον συνδικαλιστή από την Ελλάδα, εκφράζοντας για μια ακόμα φορά την ευγνωμοσύνη του για την πολύμορφη αλληλεγγύη.

Στους δεκάδες οδηγούς που περνώντας από τη γέφυρα του Νόβι Σαντ, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η κινητοποίηση, σφύριζαν και σήκωναν γροθιές, επικροτώντας το σύνθημα και την πρωτοβουλία.

Σε κάθε Σέρβο που μόλις αντιλαμβανόταν ότι μιλάει με εργαζόμενο από τη χώρα μας, είχε και έναν καλό λόγο να πει: «Ξέρουμε ότι σταθήκατε δίπλα μας», «ευτυχώς αντιστέκεστε», «ευχαριστούμε», ήταν ανάμεσα σε όσα έλεγαν ξανά και ξανά ντόπιοι στους επισκέπτες που βρέθηκαν στην πόλη τους, ειδικά όταν η συζήτηση πήγαινε στις πρόσφατες εξελίξεις με την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Κόσοβο.

Αυτά άλλωστε αποτυπώνονται και στα εκτενή ρεπορτάζ των σερβικών ΜΜΕ, τα οποία κάλυψαν την σπουδαία αυτή πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ.

Μια ιδιαίτερα απαιτητική αποστολή στέφθηκε με επιτυχία από τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, που πήραν την πρωτοβουλία, που την προετοίμασαν, τη συντόνισαν και την ολοκλήρωσαν, βάζοντας τον πήχη πιο ψηλά. Είναι όμως σίγουρο: Με αυτήν την αγωνιστική παρακαταθήκη, με την πάλη για το δίκιο των λαών απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου μπορούν να τα καταφέρουν.