Αυξάνεται ο αριθμός των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στη Γερμανία, ως μια ακόμη ένδειξη επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών εργασίας στην ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της Ευρώπης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 3,24 εκατ. εργαζόμενοι (από 3,13 εκατ. το 2021) ή το 8,7% επί του συνόλου είχαν σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου το 2022. Σε αυτούς προστίθενται και άλλες επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, όπως η μερική απασχόληση, τα mini jobs, ενώ σχεδόν το 20% των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης είναι χαμηλόμισθοι. Οι νεότεροι μεταξύ 25 και 34 πλήττονται ιδιαίτερα από τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Στο μεταξύ, οι περισσότερες τέτοιες συμβάσεις (58%) δεν έχουν «αντικειμενική βάση», που σημαίνει ότι οι εργοδότες καλύπτουν «πάγιες» ανάγκες με εργαζόμενους που έχουν ημερομηνία λήξης, επειδή τους κοστίζουν λιγότερο. Σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία, μια σύμβαση ορισμένου χρόνου έως και 24 μηνών είναι δυνατή χωρίς «αντικειμενική αιτία», ενώ οι συμβάσεις μικρότερης διάρκειας μπορούν να παραταθούν έως και τρεις φορές μέχρι αυτήν τη μέγιστη περίοδο. Στον ιδιωτικό τομέα, το ποσοστό τέτοιων συμβάσεων είναι 74,2% επί των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Στις δημόσιες υπηρεσίες, περισσότερες από 1 στις 3 συμβάσεις ορισμένου χρόνου είναι «αβάσιμες», ενώ σε ιδρύματα, ενώσεις κ.λπ., το ποσοστό αυξήθηκε από 35,2% το 2021 σε 47%. Αυτή λοιπόν είναι η «κανονικότητα» της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας, που τη ζουν οι εργαζόμενοι και στη χώρα μας, με την ευελιξία να καλπάζει. Αυτές είναι όμως και οι «καλές ευρωπαϊκές πρακτικές», που διαφημίζουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, καλώντας τον λαό να τους ψηφίσει για ...«να γίνουμε Ευρώπη».