Εκδήλωση - γροθιά στην πολιτική που λογίζει κόστος την ανθρώπινη ζωή, σταθμό στην προσπάθεια να μετατραπεί η θλίψη, η οργή και η αγανάκτηση σε δράση, σε απαίτηση και πίεση ώστε να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα, ώστε να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, αποτέλεσε η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χτες στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ για τον έναν χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν από κοινού ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού ΑΠΘ, ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού ΑΠΘ, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΙΠΑΕ και το Σωματείο Εργαζομένων ΠΑΜΑΚ.

Ηταν μια εκδήλωση τιμής για τους 16 φοιτητές και φοιτήτριες (13 από το ΑΠΘ, 2 από το ΠΑΜΑΚ και μιας από το ΔΙΠΑΕ), όλων των νεκρών, αλλά και στήριξης των συγγενών τους στον δύσκολο αγώνα που κάνουν κόντρα στην προσπάθεια συγκάλυψης.

Με δυσκολία ανέβηκε στο βήμα η Ελένη Βασάρα, κύρια ομιλήτρια στην εκδήλωση, ΕΔΙΠ του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, μητέρα της 23χρονης Αγάπης Τσακλίδου, φοιτήτριας στο 5ο έτος του Τμήματος Αγρονόμων Τοπογράφων του ΑΠΘ, που σκοτώθηκε στο τρένο. «Είναι δύσκολο, είπε, να μιλήσω για το έγκλημα στα Τέμπη όπου τόσο απροσδόκητα και αδιανόητα έχασα το παιδί μου.

Ομως, ανεξάρτητα από αυτό που βιώνω, έχω χρέος και στόχο ζωής να μιλώ και εκ μέρους της Αγάπης και να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις, όπως θα ήθελε και η Αγάπη και αναμφίβολα οι 56 ακόμη δικοί μας άνθρωποι που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών.

Για την αποκάλυψη και της παραμικρής πτυχής του εγκλήματος των Τεμπών, την αποκάλυψη των υπαιτίων, των ενόχων του εγκλήματος, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, και την παραδειγματική τιμωρία τους. Για να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Ενα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με 57 νεκρούς».

Αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατούσε στον ελληνικό σιδηρόδρομο και ήταν γνωστή στους υπευθύνους εδώ και πολλά χρόνια, με τις εγκληματικές ελλείψεις στα συστήματα ασφάλειας των τρένων.

Στάθηκε, επίσης, στην ανάφλεξη και τη φωτιά που ακολούθησε και είχε αποτέλεσμα την απανθράκωση 30 θυμάτων, στα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, στο εσπευσμένο μπάζωμα του χώρου. Τόνισε ότι «έναν χρόνο μετά το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη, μόνο 2 κατηγορούμενοι είναι προφυλακισμένοι. Ο σταθμάρχης και ο επιθεωρητής που έβγαλε τις βάρδιες εκείνης της ημέρας», ενώ αναφερόμενη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών, είπε ότι «παρά την προσπάθεια συγκάλυψης που έγινε, αναδείχτηκαν πολλές αιτίες του εγκλήματος. Γεγονός που δυνητικά διευκολύνει και το έργο της ανακριτικής διαδικασίας».

Και παρουσιάζοντας την απαίτηση των συγγενών των θυμάτων για δικαίωση είπε: «Ζητάμε: Πλήρη διερεύνηση του εγκλήματος από τις δικαστικές αρχές. Αναβάθμιση των κατηγοριών σε κακουργήματα. Απόδοση δικαιοσύνης για όλους τους υπεύθυνους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Απρόσκοπτη απόδοση ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα, χωρίς την απαράδεκτη κάλυψη της πολιτικής ασυλίας για όσους ευθύνονται για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στις μετακινήσεις, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Για να υπάρχει ασφάλεια στα Μέσα Μεταφοράς. Για να είναι η ζωή πάνω από το κόστος. Για να μην επαναληφθεί το έγκλημα των Τεμπών».

«Δεν ξεχάσαμε ούτε μια στιγμή τους 57 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες! Είμαστε λοιπόν εδώ, γιατί σήμερα, έναν χρόνο μετά, δεν έχει τιμωρηθεί κανένας υπεύθυνος, δεν έχουν αποδοθεί ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Καλλιεργούν την άποψη της ατομικής ευθύνης, το ανθρώπινο λάθος δηλαδή, προσπαθώντας να συγκαλύψουν τις ευθύνες κυβερνητικών στελεχών, υπουργών και όχι μόνο», ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Αντωνία Ψάλτου, γγ της Ομοσπονδίας Διοικητικών Υπαλλήλων και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΠΑΜΑΚ. Και απευθυνόμενη στους συγγενείς των θυμάτων, είπε: «Στεκόμαστε βουβοί μπροστά στον ανείπωτο πόνο σας! Υποκλινόμαστε μπροστά στη δύναμη και το θάρρος σας! Σας υποσχόμαστε όμως ότι όλοι εμείς θα γίνουμε οι φωνές των νεκρών μας! Δεν θα αφήσουμε αυτό το έγκλημα να συγκαλυφθεί».

Ο Γιάννης Γιοβανάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΔΙΠΑΕ, είπε ότι «ταυτιζόμαστε όπως ταυτίζονται οι περισσότεροι Ελληνες και νιώθουμε ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς και τα παιδιά μας σ' αυτό το τρένο, ή μπορεί αύριο να είμαστε σε ένα ίδιο τρένο.

Εξοργιζόμαστε όταν καταλαβαίνουμε ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν για την ασφάλεια της λειτουργίας των τρένων και αυτές που δεν πάρθηκαν, όλες έγιναν με κριτήριο και προτεραιότητα το κέρδος και όχι την προστασία και τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής».

«Εναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, τα αίτια, τα ίδια τα υλικά που οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα, παραμένουν στο ακέραιο, παρά τις συνεχόμενες προειδοποιήσεις των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο για ένα νέο έγκλημα που είναι στα σκαριά», ανέφερε ο Γιάννης Αναστασίου, εργαζόμενος στη «Ηellenic Train», από τη ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών, που λίγες μέρες πριν προειδοποιούσε για το δυστύχημα που ερχόταν.

Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο παλεύουν ώστε αυτό το έγκλημα να μην ξανασυμβεί. «Οι εργαζόμενοι ξέρουμε καλά ότι αυτός ο όρκος περνάει μέσα από τα δικά μας χέρια και τους αγώνες μας. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το διασφαλίσει. (...) Πιστεύουμε πως η υλοποίηση των αιτημάτων για έναν ασφαλή, φθηνό και σύγχρονο σιδηρόδρομο είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τους νεκρούς μας! Είναι η εγγύηση, ώστε να μην έχουμε ξανά νέα Τέμπη! Και θα είμαστε στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα».

Η Λουίζα Αυγήτα, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, εκ μέρους του ΔΣ του ΕΣΔΕΠ, τόνισε ότι «είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τον αγώνα, τον συνεχή και επίμονο αγώνα για να έχουμε σύγχρονα μέσα και υποδομές, ασφαλείς συνθήκες στους χώρους εργασίας, στις μεταφορές, στις κατοικίες και στις δημόσιες και κοινωνικές δομές».

Θύμισε ότι ο ΕΣΔΕΠ ανέδειξε θέματα ασφάλειας υποδομών και προστασίας της ζωής και της υγείας των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και στην περίοδο της πανδημίας του COVID-19, ενώ πριν 11 μήνες ανέδειξε το θέμα της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας των υποδομών στο ΑΠΘ.

Και κατέληξε: «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όχι μόνο γιατί ξεγυμνώθηκαν με τον πιο εξοργιστικό τρόπο οι πραγματικοί υπεύθυνοι από τις ίδιες τους τις αδιανόητες προσπάθειες να κρυφτούν. Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να μπορούμε να βλέπουμε στα μάτια τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, αν ξέρουμε πως δεν προδώσαμε και δεν αφήσαμε να προδοθούν όλοι αυτοί και όλες αυτές που δεν είναι σήμερα εδώ».

Ο Γιάννης Κουρμούλης, πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικών ΑΠΘ και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, ανέφερε ότι «δεν είναι σχήμα λόγου το σύνθημα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", δεν προέκυψε τυχαία. Το λένε τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων που διόρισε η κυβέρνηση ή που ερεύνησαν το δυστύχημα για λογαριασμό της ΕΕ», που διαπιστώνουν ότι «ο σιδηρόδρομος αποτελεί ένα βαρύ σύστημα, που απαιτεί υψηλές επενδύσεις, ενώ ταυτόχρονα έχει πολύ χαμηλές αποδόσεις των επενδεδυμένων κεφαλαίων, που είναι ανεπαρκείς για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα» και «μια ιδιωτική εταιρεία έχει ως στόχο πρωτίστως την κερδοφορία».

Και πρόσθεσε ότι αυτές οι παραδοχές επεκτείνονται και στις αερομεταφορές, στις κτιριακές υποδομές στο ΑΠΘ, αλλά και ευρύτερα στους χώρους εργασίας, όπου το 2023 μετρήσαμε 179 νεκρούς εργαζόμενους, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, της εντατικοποίησης που συνεπάγεται το κυνήγι του κέρδους.

Γι' αυτό, κατέληξε, με το ίδιο σύνθημα προχωράμε και στην απεργία στις 28 Φλεβάρη.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στο μνημείο των θυμάτων φοιτητών που στήθηκε πέρσι με πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων του ΑΠΘ. Εκεί έγινε ανάγνωση των ονομάτων των 57 νεκρών, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και πλήθος κόσμου άφησε λίγα λουλούδια.

Εκ μέρους των φοιτητών μίλησε η Ελένη Βαγιάνα, μέλος του ΔΣ του ΦΣ Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων - Μηχανικών του ΑΠΘ. «Στα Τέμπη, 16 συμφοιτητές μας θυσιάστηκαν για τα κέρδη. Δεν κατάφεραν να στείλουν ποτέ το "έφτασα" στους γονείς τους και εμείς πλέον δεν μοιραζόμαστε τα ίδια έδρανα μαζί τους. Η θλίψη που νιώσαμε πέρσι είναι ακόμη εδώ. Είναι ακόμη εδώ όμως και η οργή», είπε.

Πρόσθεσε πως την ίδια λογική του κόστους - οφέλους «βλέπουμε και μέσα στις σχολές μας, με τη φοιτητική μέριμνα και τη σίτιση να είναι σε αυτή την άθλια κατάσταση, τις ελλείψεις σε καθηγητές, τον απαρχαιωμένο εργαστηριακό εξοπλισμό και με το νέο νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που έρχεται να εμπορευματοποιήσει ακόμη περισσότερο την Ανώτατη Εκπαίδευση».

Και τόνισε ότι οι φοιτητές «τιμάμε τους νεκρούς μας και τον όρκο που δώσαμε, συνεχίζοντας στον δρόμο του αγώνα, γιατί μόνο έτσι κερδίζει η ζωή».