Δεν θα μπορούσε να βρεθεί πιο εύστοχη επωνυμία από το «Φρουρός ευημερίας» (Prosperity Guardian) για την λεγόμενη αποστολή διεθνούς ναυτικής δύναμης στην Ερυθρά Θάλασσα, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ.

Ομολογούν έτσι ότι στόχος της αποστολής είναι να προστατεύσει την «ευημερία» όχι βεβαίως των λαών, που στενάζουν από τους πολέμους, την προσφυγιά, την ενεργειακή φτώχεια και την χωρίς φρένο ακρίβεια, αλλά τη μακροημέρευση των συμφερόντων των μεγάλων ομίλων, των εφοπλιστών, των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και των σφοδρών ανταγωνισμών τους.

Ενδεικτικό των οξυμένων αυτών ανταγωνισμών είναι η απροθυμία ορισμένων συμμάχων των ΗΠΑ να συνδεθούν με την όλη επιχείρηση, παρότι είχαν αρχικά δηλώσει συμμετοχή.

H κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να δηλώσει συμμετοχή με ελληνική φρεγάτα στην επιχείρηση, με πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας που περιλαμβάνει και τα στενά Μπαμπ ελ Μαντέμπ («οι Πύλες των Δακρύων»). Πρόκειται για τον πορθμό που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό στον Κόλπο του Αντεν. Αυτή η δίοδος διαδραματίζει νευραλγικό ρόλο για το παγκόσμιο εμπόριο.

Κάθε χρόνο περνούν από αυτά τα στενά περίπου 25.000 πλοία, περίπου 700 δισεκατομμύρια δολάρια σε εμπορεύματα και σχεδόν 2 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Η κίνηση αυτή αφορά το 12% της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτήν την περίοδο, τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια πύλη της Ερυθράς Θάλασσας, διεξάγεται πόλεμος. Στη βόρεια διασύνδεση της Ερυθράς Θάλασσας με τη Μεσόγειο, δίπλα στη Διώρυγα του Σουέζ, το κατοχικό Ισραήλ μακελεύει τον παλαιστινιακό λαό για να τον εκτοπίσει από τη γη του και να αποκτήσει τον έλεγχο της Γάζας και του παραλιακού της μετώπου, ως πύλη τροφοδότησης Ενέργειας και εμπορευμάτων προς την ΕΕ μέσω του λεγόμενου Ινδικού Διαδρόμου.

Πρόκειται για το δρομολόγιο με το οποίο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ επιδιώκουν να παραγκωνίσουν τον κινεζικό «δρόμο του μεταξιού» και να καταστήσουν τον δικό τους ως βασικό διαμετακομιστικό δρόμο, αντί του βορειοευρωπαϊκού δρομολογίου. Αυτό το τελευταίο τορπιλίστηκε στα συντρίμμια του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, με δεδομένο ότι ευνοούσε έναν βασικό ανταγωνιστή τους, την καπιταλιστική Ρωσία.

Στη δε νότια διασύνδεση της Ερυθράς Θάλασσας με τον Ινδικό Ωκεανό, στον Κόλπο του Αντεν, διεξάγεται ο πόλεμος στην Υεμένη. Από το 2015 η Σαουδική Αραβία με τη στήριξη των ΗΠΑ ξεκίνησαν στρατιωτική επέμβαση στην Υεμένη ενάντια στους αντάρτες Χούθι, που έχουν τη υποστήριξη του Ιράν και στηρίζουν τον - επί δύο δεκαετίες - πρώην Πρόεδρο της χώρας Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ.

Επίδικο του πολέμου, που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στην Υεμένη, αποτελεί ο έλεγχος του στρατηγικής σημασίας διαύλου Μπαμπ ελ Μαντέμπ. Ηδη σύμφωνα με δημοσιεύματα, το 87% των διερχομένων πλοίων από τα στενά αναγκάζονται να κάνουν τον περίπλου της Αφρικής, μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας με αύξηση των ημερών του ταξιδιού πάνω από 10-15 μέρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην κατανάλωση καυσίμων, που βέβαια δεν θα πληρώσουν οι εφοπλιστές (οι οποίοι θα εισπράξουν υψηλότερα ναύλα), αλλά θα μετακυληθούν τελικά στην τιμή των προϊόντων και τελικά πάλι στις πλάτες των λαών.

Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, τα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ μιλούν για νέο κύμα ακρίβειας από αυτήν την εξέλιξη, προβάλλοντας ως υπαίτιους «τους Χούθι που διεξάγουν επιθέσεις σε διερχόμενα πλοία ευρωατλαντικών συμφερόντων».

Πρόκειται για βιασμό της αλήθειας, που προκλητικά επιχειρεί να αποσιωπήσει και να προσπεράσει την ισραηλινή κατοχή και τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, την επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη και όλες τις συνέπειες που έχουν επιφέρει αυτές. Κάνουν μάλιστα πως δεν άκουσαν την ίδια την επίσημη ομολογία του Ισραήλ, ότι έχει ανοίξει «7 πολεμικά μέτωπα, σε Γάζα, Λίβανο, Συρία, Δυτική Οχθη, Ιράκ, Υεμένη και Ιράν», σημάδι κλιμάκωσης της φωτιάς του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.

Πολύ πριν ξεσπάσουν οι δυο αυτοί πόλεμοι, ολόκληρη η περιοχή «έβραζε» με καταρρίψεις αεροσκαφών, εκατέρωθεν κυρώσεις, μέτρα περιορισμών διέλευσης πλοίων, επιθέσεις κ.ά. Αντικειμενικός στόχος όλων αυτών των ενεργειών από κάθε πλευρά ήταν να αποκτηθεί πλεονέκτημα στον έλεγχο της στρατηγικής σημασίας περιοχής.

Αναπόσπαστο όμως στοιχείο αυτών των κινήσεων στη σκακιέρα των ανταγωνισμών αποτέλεσε όλα αυτά τα χρόνια και η συγκρότηση ΝΑΤΟικών ή άλλων πολυεθνικών στρατιωτικών και ναυτικών αποστολών στην περιοχή. Με πρόσχημα την «καταπολέμηση της πειρατείας και του εξτρεμισμού», στο όνομα «της σταθερότητας της διεθνούς ναυσιπλοΐας και της ειρήνης», το ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί, η ΕΕ και κάθε αστική τάξη που είχε συμφέροντα στην περιοχή, δίνουν όλα αυτά τα χρόνια ανελλιπώς το «παρών» σε αυτές τις αποστολές.

Εμβληματικό παράδειγμα επιχείρησης ανάκτησης του ελέγχου της περιοχής αποτέλεσε τα προηγούμενα χρόνια η φαραωνική ΝΑΤΟική επιχείρηση «Ocean Shield» (2009 - 2016) στην Ερυθρά Θάλασσα με συμμετοχή 14 ΝΑΤΟικών και 17 μη ΝΑΤΟικών χωρών. Στην αποστολή αυτή των μακελάρηδων του ΝΑΤΟ συμμετείχε και ελληνική αποστολή με εναλλασσόμενες φρεγάτες.

Το ΝATO το 2016 αποφάσισε τη λήξη της «Οcean Shield», ιεραρχώντας ως πρώτο καθήκον να μετατοπίσει τον κύριο όγκο των δυνάμεών του στον έλεγχο του άξονα Ανατολική Μεσόγειος - Αιγαίο - Μαύρη Θάλασσα. Στόχος αυτής της κίνησης ήταν η υποστήριξη της αναμέτρησης με τη Ρωσία, με δεδομένο ότι οι αντιθέσεις εκεί οξύνονταν, προετοιμάζοντας το έδαφος για ό,τι επακολούθησε στην Ουκρανία.

Βεβαίως, παρά το τέλος της «Ocean Shield» τα επόμενα χρόνια ο άξονας Ερυθρά Θάλασσα - Μπαμπ ελ Μαντέμπ - Κόλπος του Αντεν κάθε άλλο παρά έμεινε δίχως ευρωατλαντική επιτήρηση. Οι Αμερικανοί ανέλαβαν τον έλεγχο με πολυεθνική δύναμη και με δραστήριο ρόλο της Γαλλίας, που ανέπτυξε και δικές της ναυτικές - στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και της Βρετανίας, της Δανίας κ.ά.

Η Ελλάδα συμμετέχει ανελλιπώς σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις, είτε ήταν υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ είτε των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η ελληνική αστική τάξη εξυπηρετεί τα συμφέροντά της με φρεγάτες, επιτελικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και προσωπικό, με συμμετοχή σε αμερικανικές, γαλλικές και ισραηλινές ασκήσεις, συνοδείες πλοίων κ.ά.

Να σημειωθεί ότι εκτός από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθοριστικό ρόλο έπαιξε ιδιαίτερα αυτή της «πρώτη φορά αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, που εξασφάλισε ότι η αστική τάξη της Ελλάδας θα άνοιγε τον δρόμο στη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο απέναντι στη Ρωσία με πρόσχημα το Προσφυγικό, ενώ θα διατηρούσε και τη συμμετοχή της στην Ερυθρά Θάλασσα με συμμετοχή σε αμερικανικές, γαλλικές, ισραηλινές ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένης για πρώτη φορά το 2017 της «Blue Flag» του κατοχικού Ισραήλ.

Αυτά «τα έργα και τις ημέρες» του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε «στο πιάτο» η κυβέρνηση της ΝΔ και τα προχώρησε ακόμα περισσότερο, στέλνοντας το 2021 τη φρεγάτα «Κανάρης» στο πλευρό του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Charles de Gaulle» στην τετράμηνης διάρκειας επιχείρηση «Clemenceau '21», με τη «Δύναμη 473» («Task Force 473», η αρμάδα συνοδείας του), και πιο πριν με τις φρεγάτες «Σπέτσες» και «Ψαρά» στην «FOCH 2020» με γαλλικές και αμερικανικές δυνάμεις, που αναπτύχθηκαν από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό.

Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν οι τεράστιες διευκολύνσεις με την παραχώρηση βάσεων, λιμανιών, αεροδρομίων και υποδομών σε όλη τη χώρα, για να προωθηθούν αυτά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Επίσης το 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ, στο όνομα πάντα της «προαγωγής της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή», έστελνε συστοιχία «Patriot» στη Σαουδική Αραβία στο πλαίσιο της βαθύτερης εμπλοκής της στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Υεμένη.

Σε κάθε περίπτωση, είτε με αποστολή του ΝΑΤΟ είτε των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όχι μόνο δεν επήλθε η περιλάλητη «σταθερότητα», όχι μόνο δεν αποτράπηκαν οι συγκρούσεις, οι εκατέρωθεν επιθέσεις, αλλά αντίθετα οξύνθηκαν περαιτέρω οι ανταγωνισμοί, με αποτέλεσμα η όλη περιοχή να βρίσκεται στις φλόγες δύο πολέμων και με τους λαούς να πληρώνουν πολύ βαρύ τίμημα.

Η απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να στείλει ελληνική φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, που να διαθέτει «αυτονόητα όλα τα μέσα για την αυτοπροστασία της», εύλογα δημιούργησε μεγάλη ανησυχία στον ελληνικό λαό. Σε ρόλο κυματοθραύστη αυτών των αντιδράσεων έδρασε για μια φορά ακόμα η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία.

Το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να συμφωνήσει ως μια «σκόπιμη κίνηση». Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, αφού αναπαρήγαγε όλα τα προσχήματα για την εμπλοκή της χώρας, επικαλέστηκε ότι «η επιχείρηση πραγματοποιείται στο πλαίσιο πρωτοβουλίας "προθύμων" και όχι διεθνούς οργανισμού στον οποίο συμμετέχει η χώρα». Αλλά και η αρμόδια βουλευτής της «Νέας Αριστεράς» Σία Αναγνωστοπούλου, σε δήλωσή της μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στην προκειμένη περίπτωση η χώρα μας δεν συμμετέχει σε «αποστολή διεθνούς οργανισμού».

Δηλαδή, προκειμένου να εγκρίνουν οι του ΣΥΡΙΖΑ «που μείναν» κι αυτοί «που φύγαν» την αποστολή της ελληνικής φρεγάτας, πλειοδοτούν στην ακόμα μεγαλύτερη αναβάθμιση της γεμάτης κινδύνους για τον λαό αποστολής, έτσι ώστε αυτή να είναι είτε ΝΑΤΟική είτε ευρωενωσιακή, ξεπλένοντας τις «συμμαχικές υποχρεώσεις της χώρας». Πρόκειται για «υποχρεώσεις» που «ως όλον» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έμπρακτα κι αποδεδειγμένα «ίδρωσε» και με το παραπάνω τη ΝΑΤΟική φανέλα.

Αλλωστε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν τις «αμυντικές δαπάνες» στον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τους ΝΑΤΟικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς που υπηρετούν την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του, με τον τεράστιο λογαριασμό να στέλνεται στον λαό που υποφέρει απ' την ακρίβεια, η οποία κατατρώει το πενιχρό του εισόδημα.

Ολοι τους κρύβουν όμως τις εξής μεγάλες αλήθειες:

• Επιχειρούν απεγνωσμένα να αποσυνδέσουν την αποστολή της φρεγάτας από τον πραγματικό στόχο της, που δεν είναι άλλος από την υποστήριξη δύο πολέμων στη Γάζα και την Υεμένη.
• Η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ και των άλλων πολυεθνικών ταγμάτων υπαγορεύεται πάνω από όλα από τον στόχο να περιφρουρηθούν τα καράβια των εφοπλιστών. Δηλαδή, ο ελληνικός λαός δεν φτάνει που πληρώνει πολλαπλά τις φοροαπαλλαγές, τα προκλητικά προνόμια και τη φοροασυλία τους, πληρώνει από πάνω και τις υπηρεσίες «security» για τον στόλο τους, την προώθηση των μπίζνες τους ακόμα και μέσα στην πυρά του πολέμου.
• Στην αναγγελία για την αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα η κυβέρνηση συστήνει τη χώρα μας ως «τη χώρα με τον μεγαλύτερο ποντοπόρο στόλο που έχει πρωταρχικό συμφέρον για τη διατήρηση της ελευθερίας των θαλασσίων οδών και της προστασίας της ζωής των ναυτικών». Πρόστυχα κυβέρνηση και εφοπλιστές υποκρίνονται ότι κόπτονται για τη ζωή και την ασφάλεια των ναυτεργατών, που για την εξυπηρέτηση της εφοπλιστικής κερδοφορίας τούς στέλνουν στο «στόμα του λύκου» και τη φωτιά του πολέμου, γνωρίζοντας ότι ακόμα και σε ολική καταστροφή του πλοίου υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη. Οι 3 τραυματίες (2 Ελληνες και 1 Αιγύπτιος) σε πλοίο στη Μαύρη Θάλασσα έρχονται να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο με θύματα ναυτεργάτες, για να αυγαταίνουν τα εφοπλιστικά κέρδη ακόμα και σε συνθήκες πολέμου. Αλλωστε, πρόσφατα ρουκέτα χτύπησε και το «M/V KMAX RULER» της ναυτιλιακής εταιρείας «CYPRUS SEA LINES», με 1 νεκρό και 3 τραυματίες. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο το ταξικό ναυτεργατικό κίνημα και η πάλη του μπορεί να προστατεύσει τη ζωή και τα δικαιώματα των ναυτεργατών, των πληρωμάτων των καραβιών, να βάλει εμπόδια στην ασυλία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που μπροστά στη δίψα του για κέρδη αφήνει τους ναυτεργάτες εκτεθειμένους σε μεγάλους κινδύνους.
• Τα κυβερνητικά στελέχη πάνω στη ζέση τους να δικαιολογήσουν την αποστολή της φρεγάτας δηλώνουν ότι «δεν μπορούμε να βάζουμε άλλους να φυλάνε τα δικά μας πλοία». Τα πλοία αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου «δικά μας», δεν είναι του ελληνικού λαού αλλά των εφοπλιστών, το ίδιο και τα συμφέροντα που υπαγορεύουν αυτούς τους πολέμους. Οπως αυτοί δεν μοιράζονται τα κέρδη τους με κανέναν, να πληρώσουν οι ίδιοι και όχι ο λαός το κόστος των εναλλακτικών δρομολογίων των πλοίων τους, που ακόμα και εν μέσω πολεμικών μετώπων αρνούνται να ακολουθήσουν. Ενδεικτική είναι η στάση του δανέζικου γίγαντα των μεταφορών «Μaersk», που παρά τον μεγάλο κίνδυνο για τα πληρώματα, ανακοίνωσε κυνικά ότι τα πλοία της εταιρείας θα συνεχίσουν να περνούν κανονικά τα στενά διερχόμενα από τη Διώρυγα του Σουέζ.
• Η για πάνω από 20 χρόνια μετατροπή του δόγματος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από «αμυντικό» σε «αμυντικό - αποτρεπτικό» κατά τα επιθετικά ΝΑΤΟικά πρότυπα και η δράση τους πλέον ανά την υδρόγειο μαρτυρούν ότι κριτήριο δεν είναι η υπεράσπιση συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά η εξυπηρέτηση των όπου Γης συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης. Οι πολυδιαφημισμένοι εξοπλισμοί και τα κριτήρια επιλογής τους υπαγορεύονται από το αν αυτοί είναι συμβατοί με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα και «διαλειτουργικοί» με τα ευρωατλαντικά αεροπλανοφόρα, τους τεχνολογικούς τύπους και το οπλοστάσιο (π.χ. στην προκειμένη περίπτωση των εξοπλισμών της «αγοράστριας» Ελλάδας από τους «πωλητές» ΗΠΑ και Γαλλία). Είναι πλέον γνωστό ότι η αγορά εξοπλισμών συνοδεύεται κι από αντίστοιχες δεσμεύσεις χρήσης και ανάπτυξής τους στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών όπου Γης. Ο μακρύς κατάλογος με τους πυραύλους «Stinger», τα τεθωρακισμένα BMP, τα πυρομαχικά που όλα τους δόθηκαν στην Ουκρανία, η συστοιχία «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, οι 13 εν ενεργεία ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές αποστολές, όπου συστηματικά απασχολούνται φρεγάτες, όπλα και προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, μαρτυρούν ότι ο προσανατολισμός τους δεν είναι η άμυνα της χώρας, αλλά οι προτεραιότητες της ελληνικής αστικής τάξης.

Κανένας δεν ...χαρίζει όπλα. Κάθε αστική τάξη, έτσι και η ελληνική, ανάλογα με το τι δίνει σε εξοπλισμούς και διευκολύνσεις, αντίστοιχα παίρνει πίσω προς όφελος των μονοπωλίων της συμβάσεις ελεύθερης διέλευσης από κρίσιμες ναυτικές και χερσαίες διόδους που «απελευθερώνονται», συμφωνίες ενεργειακών μεταφορών, συμβόλαια ανοικοδόμησης των βομβαρδισμένων περιοχών μετά τον πόλεμο.

Ο λαός απέναντι σε αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, που πολύ έγκαιρα και σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν τη σημερινή εκρηκτική κατάσταση, με ευθύνη είχε εναντιωθεί και αποκαλύψει τον ΝΑΤΟικό χαρακτήρα των στρατιωτικών εξοπλισμών, το επιθετικό ευρωΝΑΤΟικό δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων, που δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, αλλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των συμμάχων της ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ.

Η εντεινόμενη λαϊκή ανησυχία να μετατραπεί σε μαχητικό αγώνα για καμία συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, γιατί αυτές δημιουργούν νέους κινδύνους, στοχοποιούν περαιτέρω λαούς, πλοία, εγκαταστάσεις, καθιστούν τη χώρα μας στόχο αντιποίνων.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες! Επιβάλλεται να λάβει κατεπείγοντα μέτρα για την ασφάλεια των Ελλήνων ναυτεργατών, έτσι ώστε να γυρίζουν ακέραιοι στις οικογένειές τους. Απαιτούμε: Να σταματήσει η σφαγή των λαών στη Γάζα και την Υεμένη. Κανένα εμπορικό πλοίο σε εμπόλεμη ζώνη. Αμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τις πολεμικές επιχειρήσεις.