Γιατί αυτό το σύστημα στεκόταν εμπόδιο στον αγώνα για καλύτερη ζωή, για αξιόπιστη δημόσια Παιδεία, για αξιοπρεπείς αμοιβές, για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, για πολιτισμό που δεν θα «πωλείται», για την προστασία του περιβάλλοντος.

Και σήμερα, με περικομμένη σύνταξη, με το ένα παιδί μου μόνιμα στο εξωτερικό για δουλειά, με την ακρίβεια να μεγαλώνει, τον πόλεμο να απειλεί, τα συμφέροντα των ισχυρών να προσπαθούν να καθορίσουν τη ζωή μου, πάλι η ανυπακοή στο σύστημα είναι ο μόνος δρόμος.

Αλλά αυτός ο δρόμος δεν είναι μοναχικός.

Στο ΚΚΕ είμαστε όλοι μαζί! Και αυτό δημιουργεί ελπίδα και αισιοδοξία.

Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, φτάνει να αγωνιστούμε γι' αυτό.

Και με δυνατό ΚΚΕ θα είναι δυνατός και ο λαός. Θα είμαστε δυνατοί όλοι μας!