Το μεγάλο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ γέμισε από εκατοντάδες εργαζόμενους που έδωσαν το «παρών» στο προσκλητήριο που απευθύνει το ΚΚΕ για αποφασιστικό, μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής τους, του βιοτικού επιπέδου και του εισοδήματός τους, για αξιοπρεπή ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. Για ένα μέλλον χωρίς την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα του σήμερα. Για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής.

Στην εκδήλωση μίλησαν ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας, και ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Παρεμβάσεις έκαναν οι: Πασχάλης Λόγγος, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ, εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση». Χρήστος Μπαχαρίδης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στη «Νηματουργία Βαρβαρέσος». Νίκος Τζανετής, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων Ελλάδας. Μαργαρίτα Γεωργιάδου, δασολόγος Δασαρχείου Λαγκαδά, μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) και του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γεωτεχνικών Υπαλλήλων (ΠΟΓΕΔΥ). Χρήστος Καραχρήστος, πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης.

Ο Γιάννης Δελής περιέγραψε συνοπτικά την κατάσταση που βιώνει ο λαός μας σήμερα, με την Ελλάδα να μπλέκεται ολοένα και περισσότερο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και τις μπίζνες τους, με τη μετατροπή της χώρας μας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο. Επίσης, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις να βρίσκονται στο «κόκκινο» με την αυξανόμενη προκλητικότητα και επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης και της κυβέρνησής της. Μια επιθετικότητα, που, όπως είπε, «καλλιεργείται στα πολιτικά και στρατιωτικά θερμοκήπια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι οποίοι, συνήθως, παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους, όταν δεν ζεσταίνουν τις πλάτες του τουρκικού κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του». Αλλά και με τη νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση που πλησιάζει επικίνδυνα, ενώ ήδη εξαπλώνονται τόσο η ενεργειακή φτώχεια όσο και ο πληθωρισμός που ολοένα κι αυξάνεται και κατατρώει το λαϊκό εισόδημα.

Τόνισε ότι «πρόκειται για εξελίξεις εξαιρετικά επικίνδυνες για την εργατική τάξη και τον λαό μας» και υπογράμμισε ότι «σήμερα η αντιλαϊκή επίθεση συντονίζεται και υλοποιείται από την κυβέρνηση της ΝΔ, που και αυτή, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, κορόνα στο κεφάλι της έχει την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων».

Αναφέρθηκε στα αστικά κόμματα, που καλούν τον λαό να περιμένει τις εκλογές μπας και δει καμιά άσπρη μέρα λέγοντας: «Αυτό το "περίμενε", οι εργαζόμενοι το πλήρωναν και το πληρώνουν πάντα ακριβά! (...) Τι να περιμένει, δηλαδή, ένας μεροκαματιάρης κι ένας μισθωτός από την εναλλαγή της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή το ανάποδο; Να ρυθμίζεται ο μισθός του με βάση τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και με κριτήριο τις "αντοχές της οικονομίας";

(...) Τι να περιμένουμε, δηλαδή, μπρος στην ενεργειακή φτώχεια που μας ζώνει ολοένα; Πόσο θα έρθει ο επόμενος λογαριασμός ή πόση θα είναι η κρατική επιδότηση που δεν φτάνει ούτε για "ζήτω"; Κι αυτήν την επιδότηση η οποία καταλήγει στα ταμεία των ομίλων, τελικά, εμείς δεν την πληρώνουμε στο τέλος με τους φόρους μας;

(...) Με το "περίμενε" και το "περίμενε" που βρίσκεται πολύς κόσμος, έφτασαν τα νοσοκομεία σε οριακή κατάσταση και χάνονται ακόμα και ζωές που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, έφτασαν τα σχολεία να μην έχουν ακόμα και θέρμανση, και εν έτει 2022 να γίνεται συζήτηση για περικοπές ακόμα και στις μερίδες φαγητού στους βρεφονηπιακούς σταθμούς».

Στη συνέχεια κάλεσε τον λαό να διαλέξει άλλον δρόμο: «Πετάμε στα σκουπίδια όλα τα καλέσματα της αναμονής και της υποταγής!

Δεν μασάμε για τις "αντοχές της οικονομίας", δεν πέφτουμε στην παγίδα της δημοσιονομικής σταθερότητας ούτε τσιμπάμε στο δόλωμα της δήθεν ανάπτυξης για όλους, γιατί τέτοια δεν υπάρχει!

Βαδίζοντας στον δρόμο των δικών μας αναγκών που δεν μπορούν πια να περιμένουν μπαίνουμε στον αγώνα στα γεμάτα, όπως προχτές στην απεργία, και απαιτούμε αυξήσεις στους μισθούς, μειώσεις στα τιμολόγια ρεύματος και στα βασικά είδη κατανάλωσης, και να μη χάνει το σπίτι της η φτωχολογιά από τα χρέη».

Ο Θανάσης Χρηστίδης ξεκίνησε την ομιλία του με αναφορά στην έναρξη του Μουντιάλ στο Κατάρ, φωτίζοντας άλλο ένα παράδειγμα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. «Στον βωμό των μπίζνες του Παγκόσμιου Κυπέλλου είναι απλήρωτοι 35.000 εργάτες, κύρια μετανάστες. Για 5.760 λεπτά ποδοσφαίρου που θα αποφέρουν 18 δισ. δολάρια σε μεγάλες εταιρείες θυσιάστηκαν πάνω από 7.000 ζωές εργατών για να φτιαχτούν τα έργα και οι υποδομές που χρειάζονταν», είπε. Τόνισε ότι όλα αυτά δεν είναι μια κακή παρένθεση. «Σ' ένα σύστημα που "τρέχει" στη χώρα μας με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 7,5%. Με τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ να έχουν τζίρους - ρεκόρ και στα ράφια τους να βάζουν αντικλεπτικά σε βρεφικές τροφές. Κατάντια και παρακμή και όλα αυτά για να εξασφαλίζουν τα κέρδη τους μια χούφτα κηφήνες.

Ενα σύστημα που οι εργάτες της "Alumil" μόλις σε ένα εξάμηνο κάλυψαν τα λειτουργικά έξοδα της εταιρείας, στο ταμείο έμειναν 40 εκατ. κέρδη, ποσό ίσο με τους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές σχεδόν 1.000 εργαζομένων για τα επόμενα περίπου 3 χρόνια. Και πώς τους επιβράβευσε η εργοδοσία για όλα αυτά; Με πάνω από 50 απολύσεις.

Στη "Μαλαματίνα", με τζίρο δεκάδων εκατομμυρίων, την ώρα που το κράτος "κούρεψε" πάνω από το 90% των χρεών, τι δώρο έκανε η εργοδοσία; Κλείσιμο τμημάτων και απολύσεις».

Απαντώντας στον μύθο ότι «έξω είναι καλύτερα...», αναφέρθηκε στα πρόσφατα παραδείγματα των χιλιάδων απολύσεων που ανακοινώθηκαν μετά την εξαγορά του Twitter, στις χιλιάδες απολύσεις που ετοιμάζονται στην Amazon, κ.α. «Μετά τα τρισεκατομμύρια κερδοφορίας εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, αρκούσε μια πτώση της μετοχής για να επιφέρει αυτές τις χιλιάδες απολύσεις. Αυτά είναι τα κέντρα καινοτομίας και η ψηφιακή οικονομία που διαφημίζονται σαν φάρμακο για τον καπιταλισμό», είπε.

Αναφέρθηκε επίσης στην 22 χρόνων μαθητευόμενη εργάτρια στην Ιταλία που πρόσφατα σκοτώθηκε στη δουλειά επειδή η εργοδοσία είχε σκόπιμα αφαιρέσει ένα προστατευτικό εξάρτημα από τη μηχανή, για να δουλεύει πιο γρήγορα, αυξάνοντας την παραγωγή κατά 8%. Και τόνισε: «Αυτά γίνονται στην ΕΕ ως αποτέλεσμα των λειψών μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, γιατί αυτά κοστίζουν. 25.000 εργαζόμενοι θα χάσουν τη ζωή τους τα επόμενα 7 χρόνια για τα κέρδη των λίγων, αυτή είναι η πρόβλεψή τους».

Ο Θ. Χρηστίδης, μεταφέροντας το κάλεσμα του ΚΚΕ, είπε ότι «σε αυτήν τη σαπίλα, απόρροια του καπιταλισμού, στα κόμματα του κατεστημένου ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, Βελόπουλος, που μας λένε ότι αυτό το σύστημα φτιασιδώνεται, δεν χωράει καμιά ανοχή, καμία αναμονή».

«Ξέρουν», είπε, «ότι τα σχέδιά τους θα ανατραπούν αν ο λαός ξεσηκωθεί. Γι' αυτό κάνουν τα πάντα για να μένει θεατής.

Γι' αυτό και τα ΜΜΕ δεν λένε κουβέντα για τις μεγάλες απεργίες στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας, όπως στις 9/11, που είναι ανάσες αισιοδοξίας.

Γι' αυτό θέλουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου να την κάνουν σκαλοπάτι για να φορέσει ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς, να γίνει ντεκόρ για μια αλλαγή κυβέρνησης σε ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί.

Γι' αυτό οξύνουν τον αντικομμουνισμό, στοχοποιούν το εργατικό κίνημα και φτιάχνουν πλαίσιο πιο αντιδραστικό ενάντια στους αγώνες, στα σωματεία και τους συνδικαλιστές.

Ετσι σέρνουν στα δικαστήρια αγωνιστές.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Φόβο γιατί ξέρουν ότι δεν είναι ανίκητοι.

Εχουν ρωγμές που ο λαός πρέπει να τις μεγαλώσει και όχι να δώσει ανάσες στο σύστημα».

Κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ «για να βαθύνουμε τα ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική. Για να μεγαλώσει η απειθαρχία στους αντεργατικούς νόμους που υπάρχουν και τους νέους που ετοιμάζουν, όπως στην Υγεία.

Γιατί στους δύσκολους καιρούς της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, του κινδύνου οι εργάτες να χύσουν το αίμα τους για τ' αφέντη το φαΐ, πρέπει από κοινού να δυναμώσει η πάλη για καμία εμπλοκή και συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Μαζί με το ΚΚΕ για να ανοίξουμε μαζί τον δρόμο για καλύτερη ζωή.

Τα μεγάλα προβλήματα του αιώνα μας μπορούν να βρουν λύση υπέρ του λαού. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες τώρα να ζήσουμε καλύτερα, ο λαός να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει. Αυτά τεκμηριώνονται στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ που καλεί τον λαό να παλέψει για τη μοναδική διέξοδο, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Ολοι μαζί για ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα ώστε ο λαός να γίνει από θεατής πρωταγωνιστής. Αυτό είναι προϋπόθεση για συνολικότερες ανατροπές».

Και κατέληξε: «Γι' αυτό και παλεύουμε η οργή μας, η αγανάκτησή μας να μη γίνουν λίπασμα για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού αλλά να γίνουν όπλο για την ανασύνταξη του κινήματος, την ένταξη νέων εργαζομένων στα σωματεία, στη δράση για την κλιμάκωση των αγώνων μας.

Για να δυναμώσει η μαχητικότητα του λαού, να πιστέψει στην αστείρευτη δύναμή του. Με τέτοιους αγώνες και με ισχυρό ΚΚΕ μπορούμε να βαδίσουμε τον δρόμο για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία».

Ο Πασχάλης Λόγγος αναφέρθηκε στο παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ τονίζοντας ότι «η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια δείχνει τις συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες για τις ανάγκες του λαού της Θεσσαλονίκης: Τα τιμολόγια αυξήθηκαν. Οι υποδομές που φτιάχτηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες γηράσκουν σταθερά, χωρίς οργανωμένο σχέδιο ανανέωσης. Οι εργαζόμενοι μειώθηκαν από 750 και πλέον στους 307. Η πόλη κατέχει τη χαμηλότερη αναλογία εργαζομένων / ύδρευσης-αποχέτευσης ανά κάτοικο και ανά μέτρο δικτύων στην ήδη άθλια αναλογία που υπάρχει στις εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης όλης της χώρας. Ενας χορός επιχειρηματικών συμφερόντων - εργολαβιών έχει στηθεί γύρω από την εταιρεία, μεταφέροντας, με πρόφαση την ανάγκη για ύδρευση - αποχέτευση, πλούτο από τους πολλούς στους λίγους.

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στις προαναφερθείσες εργολαβίες - επιχειρήσεις καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενώ αμείβονται ελάχιστα και τα απομεινάρια από τα όποια εργατικά τους δικαιώματα έχουν πάει περίπατο στον βωμό της εντατικοποίησης».

Θύμισε ότι το ΚΚΕ από το 2001 είχε προειδοποιήσει πως οι εξελίξεις δεν θα είναι προς το συμφέρον του λαού της πόλης και δικαιώθηκε.

«Η πρόταση του ΚΚΕ είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, είναι πρόταση ανατροπής των υφιστάμενων σχέσεων ιδιοκτησίας, παραγωγής κι οργάνωσης της οικονομίας. Με εργαζόμενους με σταθερή δουλειά και πλήρη δικαιώματα. Ταυτόχρονα είναι η μόνη ολιστική προσέγγιση προστασίας του περιβάλλοντος, με πρόσβαση σε σύγχρονες, επιστημονικά σχεδιασμένες υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, μακριά από κέρδη και ιδιωτικά συμφέροντα.

Το νερό και η αποχέτευση δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα, είναι η ίδια η ζωή. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι ο δρόμος του μέλλοντος...», είπε.

Ο Χρήστος Μπαχαρίδης αναφέρθηκε στην πείρα των κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας. Οπως είπε, «εδώ και πολλά χρόνια δίνουμε μάχες απέναντι στα αφεντικά. Με αγώνες, με συγκρούσεις, ακόμα και αίμα. Αγώνες που έχουν τα μπρος και τα πίσω, που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να πάει μπροστά η ζωή. Την αδικία και την εκμετάλλευση την βιώνουμε όλοι μέσα στο εργοστάσιο. Καταλαβαίνουμε ότι μόνο με τον αγώνα θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Κάτι άλλο δεν έχουμε. Ομως για να μην υποκύπτουμε, καθοριστικό ρόλο παίζουν οι πρωτοπόρες ιδέες και οι πρωτοπόρες πράξεις του ΚΚΕ.

Εχουμε καταλάβει ότι δεν μπορούμε να έχουμε κοινά συμφέροντα με τον βιομήχανο. Γιατί όταν αυτός πλήρωνε εμείς βγαίναμε σακατεμένοι από τη δουλειά. Γιατί όταν έπεφταν τα κέρδη τους, μας καλούσε να βάλουμε πλάτη και να υπογράψουμε μειώσεις αποδοχών με τη βοήθεια των εργοδοτικών συνδικαλιστών. (...) Βλέπουμε και τον ρόλο του κράτους που είναι πάντα δίπλα στον βιομήχανο, να βάζει πάντα εμπόδια και να καθυστερεί για τα δικά μας δικαιώματα. (...) Στο εργοστάσιο τα προηγούμενα χρόνια έχουν περάσει πάρα πολλοί. Ο Τσίπρας μάς έλεγε "τι καλό αφεντικό που έχουμε". Το καλό αφεντικό σήμερα μας χρωστάει δεδουλευμένα 11 μηνών. Φανταστείτε, αν ήταν κακό αφεντικό πόσα θα μας χρώσταγε. Είχε έρθει και ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ελεγε ότι "βλέπει μια επιχείρηση πρότυπο με καινοτόμα προϊόντα". Βλέπετε, γι' αυτούς είναι καινοτομία να χρωστάς στους εργαζόμενους χρήματα. Τώρα δεν πατάει κανένας τους στο εργοστάσιο, πέρα από το ΚΚΕ. Τι να μας πουν άλλωστε; Οτι έτσι είναι στον καπιταλισμό; Οτι όταν έχουν κέρδη μας ξεζουμίζουν και όταν έχουν χασούρα μας πετάνε σαν στυμένες λεμονόκουπες; Τι να μας πουν; Οτι ο βιομήχανος χρωστάει 20 εκατ. σε τράπεζες, 3 εκατ. στον ΕΦΚΑ, 3 εκατ. στους εργαζόμενους και 20 εκατ. στη ΔΕΗ και δεν τους καίγεται καρφί;».

Και κατέληξε λέγοντας: «Γι' αυτό οι κλωστοϋφαντουργοί, όπως πάντα έτσι και τώρα με το κόμμα τους, το ΚΚΕ, μπαίνουν στη μάχη, κόντρα στην αναμονή, με δύναμη όπως αυτή που μας έδωσε η πανελλαδική απεργία στις 9 του Νοέμβρη. Για να φέρουμε με τον αγώνα μας τα πάνω κάτω. Δεν θα πεινάμε οι πολλοί για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκιά τους οι λίγοι».

Ο Νίκος Τζανετής αναφέρθηκε στο παράδειγμα της «Ελληνικός Χρυσός», που μέσα από τον Στρατηγικό Οδικό Χάρτη 2021-24 περιγράφει γλαφυρά τη στρατηγική της για τα μεταλλεία Κασσάνδρας και τον στόχο μετασχηματισμού τους σε μία υγιή, αποτελεσματική και κερδοφόρα επιχείρηση, μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας και της μείωσης του κόστους.

Οπως είπε, αυτή είναι η αιτία «για όλα αυτά που βιώνουν οι μεταλλωρύχοι. Από τις πρόσφατες απολύσεις 92 εργαζομένων, τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα όλων των εργολαβικών εργαζομένων που δουλεύουν στα μεταλλεία μέχρι και την προσωρινή διακοπή του μεταλλείου Μαύρων Πετρών, τον ψηφιακό μετασχηματισμό των μεταλλείων που σημαίνει περισσότερη εντατικοποίηση για τους μεταλλωρύχους και τις πολυειδικότητες που πάνε παρέα με τις σχεδόν ανύπαρκτες αυξήσεις στην επιχειρησιακή ΣΣΕ.

Ολα αυτά και άλλα χρησιμοποιούνται από την εταιρεία για να αυξήσει την εργασιακή ανασφάλεια και την εντατικοποίηση της εργασίας, να κάνει τους μεταλλωρύχους πολυεργαλεία για όλες τις δουλειές. Παράλληλα, για να μειώσει τα εργασιακά δικαιώματα και τον πραγματικό μισθό τους, ενώ ο μεταλλωρύχος θα παράγει υπερδιπλάσια από ό,τι πριν.

Αφού λοιπόν ο λαός της περιοχής πλήρωσε και πληρώνει καθημερινά την υποβάθμιση της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντος, τώρα βλέπει να ξεθωριάζει και το αφήγημα για τις πολλές και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας».

Ανέφερε ότι άξιοι σύμμαχοι των καπιταλιστών στην υλοποίηση αυτής της στρατηγικής τους είναι όλα τα αστικά κόμματα και όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά. «Ολοι μαζί ενίσχυσαν το καθεστώς των εργολαβιών. Ολοι μαζί υποβάθμισαν τις επιθεωρήσεις μεταλλείων και εργασίας, κλείνοντας το μάτι στην εργοδοσία να καταπατά ανεμπόδιστα τα πάντα. Ολοι μαζί δίνουν χρηματοδοτήσεις πολλών δισεκατομμυρίων στους επιχειρηματικούς ομίλους και όλοι τους συμφωνούν ότι εκεί πρέπει να κατευθυνθούν και τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτοί αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τους υπογείτες στα 57 έτη. Αυτοί έβαλαν ιδιώτες ελεγκτές που θα πληρώνονται από τον ίδιο τον επενδυτή να ελέγχει για την προστασία του περιβάλλοντος.

Στην αντίπερα όχθη είναι το ΚΚΕ, που στέκεται αταλάντευτα χωρίς αστερίσκους στο πλευρό των μεταλλωρύχων και του λαού της περιοχής. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουν μπροστά και παλεύουν, βγάζοντας στο προσκήνιο τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Και κάλεσε τους μεταλλωρύχους που προβληματίζονται, τον λαό της περιοχής που αγανακτεί, όλους όσοι δεν συμφιλιώνονται με τη σημερινή άθλια κατάσταση, σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Η Μαργαρίτα Γεωργιάδου κατέθεσε την προσωπική της εμπειρία και συμπεράσματα από τη σύμπλευσή της με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο, που όπως είπε «στάθηκαν η αφορμή να γνωρίσω τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, το φωτεινό πρόσωπο του ΚΚΕ».

Οπως είπε, «από το 2011 συμμετέχω ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα και εκλεγόμουν σε διάφορες θέσεις, με παράταξη που προέρχεται από τον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Πριν από 4 χρόνια η συνδικαλιστική μου δίωξη, αλλά και όλα όσα βιώσαμε και βιώνουμε ως εργαζόμενοι, στάθηκαν αφορμή να συνειδητοποιήσω και να αναθεωρήσω πολλά πράγματα, που μέχρι τότε τα θεωρούσα δεδομένα.

Μέσα από τις προσωπικές δυσκολίες που κλήθηκα να αντιμετωπίσω ζύγισα αρχές, αξίες, φιλίες, αλλά κυρίως κατάλαβα για πρώτη φορά ως εργαζόμενη για πάνω από 20 χρόνια, την έννοια της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς και της στήριξης, από τους συναδέλφους του ΚΚΕ, που δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα από μένα. Που μου έδωσαν το χέρι να σηκωθώ και να σταθώ στα πόδια μου, ανεξάρτητα τι πολιτικές επιλογές έκανα μέχρι τότε. Και το έκαναν αυτό γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι να υπερασπιστούν το δίκιο με όποιο κόστος».

Κάλεσε «το "δεν πάει άλλο", που νιώθουμε ότι πάει να μας πνίξει, να το μετουσιώσουμε σε μια απόφαση αλλαγής πλεύσης από τη μέχρι τώρα πορεία κάποιων από μας.

Και αυτό έκανα εγώ!

Συμπορεύομαι λοιπόν με το ΚΚΕ γιατί οι κομμουνιστές που παλεύουν μέσα από αυτό,

- αποτελούν πόλο συσπείρωσης κάθε τίμιου αγωνιστή,

- δεν "μασάνε" λόγια και έργα,

- συγκρούονται με κάθε κυβερνητική πολιτική που έχει στόχο τις κατακτήσεις μας,

- παλεύουν για νέες κατακτήσεις,

- δεν τα διπλώνουν για διοικητικές καρέκλες, για να το "παίξουν" ο "πιο καλός ο μαθητής" και να πάρουν "καλό βαθμό" στην αξιολόγηση, από τα τσιράκια της κάθε κυβέρνησης,

- συμβάλλουν καθοριστικά ώστε να αποτελούν τα σωματεία και οι σύλλογοι το πραγματικό στήριγμα και συλλογικό αποκούμπι όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από πολιτική ή κομματική τοποθέτηση».

Και απευθυνόμενη σε όσους διστάζουν να κάνουν το βήμα, είπε ότι «είναι σημαντικό να σταθούμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας ακόμη κι αν αυτό μας στοιχίσει τα όποια προνόμια έχουμε αποκτήσει.

Ρίχνουμε κόκκινο στη νύχτα που μας ετοιμάζουν.

Εμπιστευόμαστε τη δύναμη του ΚΚΕ που γίνεται δική μας».

Ο Χρήστος Καραχρήστος αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, βάζοντας την ταφόπλακα στον τάφο του δημόσιου συστήματος Υγείας, που με ιδιαίτερη συνέπεια έχουν χτίσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οπως είπε, «αυτό το επαίσχυντο νομοσχέδιο δεν διορθώνεται ούτε συζητιέται! Πετιέται στο καλάθι των αχρήστων! Πρέπει να γνωρίσει την καθολική καταδίκη από το σύνολο των γιατρών, των υγειονομικών και του λαού.

Πάνω απ' όλα είναι σήμερα ανάγκη οι υγειονομικοί να μην συμβιβαστούν με τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την εξουθένωση, τη μετατροπή των ασθενών σε πελάτες. Να μη συμβιβαστεί ο λαός με το "ελάχιστο" και με τις μειωμένες απαιτήσεις για ό,τι σχετίζεται με την υγεία τους».

Κάλεσε «σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για μονιμοποίηση των συμβασιούχων και επικουρικών χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας, για υψηλού επιπέδου δωρεάν παροχές Υγείας. Για να έρθει πιο κοντά η προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που στο επίκεντρό του θα έχει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μια κοινωνία στην οποία η Υγεία δεν θα είναι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα αλλά κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό. Για αυτή την κοινωνία αταλάντευτα παλεύει το ΚΚΕ.

Η λύση, λοιπόν, για κάθε υγειονομικό που θέλει να προσφέρει απλόχερα τη γνώση του και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς, αντίστοιχες των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, δεν μπορεί να είναι ούτε η αναζήτηση της ατομικής λύσης ούτε οι ψευδαισθήσεις της αλλαγής κυβερνήσεων. Μοναδικός δρόμος είναι ο αγώνας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και προϋπόθεση για αυτό είναι η ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».