Μιλώντας για ΜΚΟ και ...«κοινωνική προστασία», αλιεύσαμε μια έρευνα της «ProPublica» για τα «προστατευόμενα εργαστήρια» που λειτουργούν στις ΗΠΑ. Πρόκειται για θεσμό που φιλοξενεί ενήλικες με αναπηρίες, μέχρι να βρουν δουλειά. Οπως αναφέρει η έρευνα, οι ανάπηροι αυτοί προσφέρουν εργασία στα «προστατευόμενα εργαστήρια» και πληρώνονται με 1,50 δολάριο/ώρα, πολύ πιο χαμηλά και από το κατώτατο ωρομίσθιο στις ΗΠΑ! Εστιάζοντας στην Πολιτεία του Μιζούρι, από τους 5.000 φιλοξενούμενους το 45% παραμένουν σε αυτά τα «εργαστήρια» για μια δεκαετία τουλάχιστον και το 20% για δύο δεκαετίες. Επομένως, μόνο προσωρινή δεν είναι η παραμονή τους, άρα και η εργασία τους σε αυτές τις δομές, που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα με τον μανδύα της ΜΚΟ. Πώς «νομιμοποιείται» όμως μια τέτοια στυγνή εκμετάλλευση των αναπήρων κάτω από την ομπρέλα της «κοινωνίας των πολιτών»; Η απάντηση βρίσκεται στη νομοθεσία που πέρασε η πολιτειακή κυβέρνηση, δίνοντας τη δυνατότητα σε τέτοιες δομές - επιχειρήσεις να πληρώνουν μισθούς χαμηλότερους του κατώτατου, με το πρόσχημα της επιβίωσής τους, ακόμα κι αν διακοπεί η χρηματοδότηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, η «κοινωνική προστασία» είναι μεγάλη μπίζνα στον καπιταλισμό. Και ως τέτοια ...προστατεύεται από το κράτος και τις κυβερνήσεις.