Αφού έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του περιβάλλοντος, κρύβοντας ότι πίσω απ' αυτές βρίσκεται ένα σύστημα που δεν ορρωδεί προ ουδενός όταν πρόκειται για τα κέρδη του, υποστήριξε ότι είναι δυνατόν, χωρίς να πειραχτεί ούτε «τρίχα» απ' τα «μαλλιά» του, να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες και κατ' επέκταση να προστατευτεί το περιβάλλον.

Ο Αλ. Τσίπρας επαναβεβαίωσε την προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην «πράσινη μετάβαση», που ευθύνεται για τα δεινά του λαού, την ακρίβεια και τη φτώχεια. Οπως είπε, «η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και η ενεργειακή μετάβαση, στην οποία όλοι συμφωνούμε, κοστίζει. Κοστίζει ακριβά και κάποιος πρέπει να την πληρώσει. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα την πληρώσει». Τα λέει αυτά ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι το ποιος θα πληρώσει είναι προκαθορισμένο, και είναι ο λαός. Το γνώριζε όταν έφερνε στη Βουλή το Χρηματιστήριο Ενέργειας, όταν προχωρούσε το σχέδιο για απολιγνιτοποίηση, όταν προχωρούσε την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Και το γνωρίζει και τώρα, αφού όλα αυτά και ακόμα περισσότερα περιλαμβάνονται στις προτάσεις διακυβέρνησης που καταθέτει.

Περαιτέρω, από τη σκοπιά των μεγάλων επιχειρήσεων της χώρας αξίωσε να μην πληρώνουν μόνο οι χώρες του νότου, αλλά να βάλουν το χέρι στην τσέπη και οι πλούσιες του βορρά, καθώς «μόνο με συμπεριληπτικές πολιτικές εντός των κρατών και με αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μπορούν να χτιστούν οι απαραίτητες συναινέσεις για να σωθεί ο πλανήτης (...) Πρέπει να πούμε την αλήθεια: Η μετάβαση έχει κόστος. Το κόστος της ενεργειακής μετάβασης πρέπει να επιμεριστεί δίκαια μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών».

Τέλος, σε αναφορά του στα της Μεσογείου, όπου οι ανταγωνισμοί μαίνονται, ο Αλ. Τσίπρας έκλεισε το μάτι στις επικίνδυνες διευθετήσεις, παραπέμποντας σε συνεκμετάλλευση ενεργειακών πόρων: «Η Ανατολική Μεσόγειος και όλες οι χώρες της Μεσογείου έχουν ένα πάρα πολύ μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, πέρα από την ομορφιά τους, που προσελκύει τουρισμό: Το εξαιρετικό δυναμικό σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τον άνεμο και τον ήλιο, που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε. Είναι ο πλούτος μας. Για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, λοιπόν, πρέπει να μπούμε σε μια άλλη λογική, συνεργασίας και όχι μόνο ανταγωνισμού. Οι χώρες της Μεσογείου έχουν κάθε λόγο να συνεργαστούν μεταξύ τους, να επενδύσουν στην πράσινη μετάβαση και να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται».