Χιλιάδες εργαζόμενοι, νεολαίοι και βιοπαλαιστές τίμησαν την Εργατική Πρωτομαγιά στην Αθήνα, συμμετέχοντας το πρωί της Κυριακής στη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Οι μαζικές προσυγκεντρώσεις έδειξαν από νωρίς τι θα ακολουθούσε και λίγο μετά τις 10.30 π.μ. συγκροτήθηκαν σε μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, που εκτός από τη μαζικότητα, βασικό χαρακτηριστικό της ήταν ο παλμός.

Την ώρα που όλοι είχαν πάρει θέση στη συγκέντρωση, η λεωφόρος Αμαλίας, κατά μήκος της πλατείας Συντάγματος, είχε γεμίσει με τα μπλοκ των συνδικάτων και των φορέων. Κόσμος υπήρχε έξω από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», αλλά και στον Αγνωστο Στρατιώτη, μέχρι την είσοδο του Εθνικού Κήπου και σε όλη την Οθωνος.

Οι προσυγκεντρώσεις κατέληξαν στο Σύνταγμα ξεκινώντας από τέσσερα διαφορετικά σημεία. Με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, των συνδικάτων αλλά και της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, με κόκκινα λάβαρα, με τα πανό και τα συνθήματά τους, δημιούργησαν ένα πολύχρωμο αγωνιστικό μωσαϊκό. «Κόκκινη Πρωτομαγιά - πρωτοπόρα εργατιά», έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσει η συγκέντρωση.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιάννης Αναγνώστου, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων (βλέπε σελίδα 14). Η μαζική κινητοποίηση πλαισιώθηκε με απαγγελία ποίησης και τραγούδια, που εναλλάσσονταν στο πρόγραμμα, παρασέρνοντας τους διαδηλωτές άλλοτε να σιγοτραγουδήσουν στίχους κι άλλοτε να υψώσουν τις φωνές τους με συνθήματα.

«Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι με το δίκιο των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση, στον πόλεμο, στη φτώχεια»... Το πανό που ξεδιπλώθηκε απέναντι από την εξέδρα συνόψισε το μήνυμα που έστειλαν εκατοντάδες σωματεία, τιμώντας τη Μέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των αγώνων της.

«Συμβάσεις κλαδικές, αυξήσεις των μισθών, αυτή είναι η απαίτηση των εργατών», διαμήνυσαν εργαζόμενοι και σωματεία από μια σειρά κλάδων και χώρων δουλειάς. Απέναντι στις ανατιμήσεις και την ακρίβεια, απαίτησαν ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος και όχι «ψίχουλα», σαν αυτά που μοιράζει η κυβέρνηση.

Με προμετωπίδα το αίτημα για άμεση υποχρεωτική εφαρμογή της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης που υπογράψανε πριν από λίγες μέρες, διαδήλωσαν η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Οικοδόμων. Από νωρίς στην πλατεία Κάνιγγος, ηχούσαν τραγούδια του αγώνα από τα μεγάφωνα στα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων, ενώ σωματεία κατέφταναν στην προσυγκέντρωση.

Στα πρόσωπά τους ήταν έκδηλες η χαρά και η ικανοποίηση επειδή ο αγώνας τους στέφθηκε με επιτυχία και δίνει κουράγιο και σε άλλους κλάδους που συνεχίζουν τη μάχη της Σύμβασης. Οι οικοδόμοι βρέθηκαν στην κεφαλή της πορείας που ξεκίνησε για το Σύνταγμα, φορώντας κίτρινα γιλέκα και κρατώντας μπροστά από το πανό μεγάλα λάβαρα του Συνδικάτου και του ΠΑΜΕ.

Ξεχωριστό τόνο έδωσαν στα απεργιακά τους μπλοκ μια σειρά από σωματεία. Τα μέλη του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής φορούσαν μπλε μπλούζες με τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ «Στη φωτιά της μεγάλης οργής...». Στο μπλοκ του Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού Αττικής οι διαδηλωτές φορούσαν κόκκινες μπλούζες που στην πλάτη είχαν τυπωμένη τη φράση «Κάποτε αλλάζουν οι καιροί και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε», στίχοι του Μπ. Μπρεχτ, που ήταν άλλωστε στο κεντρικό σύνθημα της απεργιακής συγκέντρωσης.

Αλλά και οι απεργοί του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας διαδήλωσαν με μπλουζάκια που έγραφαν «8 ώρες είναι ήδη πολλές, λάστιχο ωράριο - λάστιχο ζωή, οργανώσου τώρα για την ανατροπή».

Την αντίθεση του λαού στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο εξέφρασε το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής. Στο «άρμα» που τέθηκε επικεφαλής της προσυγκέντρωσης στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, οι εργαζόμενοι είχαν τοποθετήσει έναν κάδο απορριμάτων, όμοιο με αυτούς που αδειάζουν καθημερινά οι συνάδελφοί τους στην αποκομιδή. Μόνο που αντί για σκουπίδια είχαν πετάξει σε αυτόν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Ρωσίας. «Ελπίδα η πάλη των λαών. Καμία συμμετοχή στο νέο σφαγείο», ήταν το μήνυμά τους.

Μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού διεκδίκησαν οι μικροί επαγγελματίες και βιοτέχνες που πήραν μέρος στη συγκέντρωση με τα σωματεία και τους συλλόγους τους. «Ακρίβεια και χρέη τσακίζουν τους μικρούς, η ανάπτυξή τους αφορά τους κολοσσούς», ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε στα μπλοκ τους, συγκροτημένα πίσω από το πανό της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ).

Τα συνθήματα αλληλεγγύης στους λαούς που αγωνίζονται, τα πανό που κατάγγελλαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η απαίτηση να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν έστειλαν μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης. «Σε πόλεμο κι ειρήνη ίδιος ο εχθρός, είναι τα μονοπώλια κι ο καπιταλισμός», «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», φώναξαν ξανά και ξανά οι συγκεντρωμένοι.

«Δώστε λεφτά για Πρόνοια - Υγεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία», απαίτησαν και οι εργαζόμενοι σε δημόσια και ιδιωτική Υγεία. «Νεκρή ζωή στην ειρήνη, νεκροί στον πόλεμό τους», κατήγγειλαν με το πανό τους οι γυναίκες της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Μαχητική ήταν και η παρουσία φοιτητικών συλλόγων που τίμησαν την Εργατική Πρωτομαγιά πίσω από το πανό που ανέγραφε: «Στον αγώνα για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα».

«Φοιτητές - εργατιά μια φωνή και μια γροθιά», ήταν το σύνθημα με το οποίο ανταποκρίθηκαν οι φοιτητές στο άκουσμα αποσπάσματος από την απολογία του Σπάις, καθώς η προσυγκέντρωσή τους βάδιζε από τα Προπύλαια προς το Σύνταγμα.

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τις γροθιές και τις σημαίες υψωμένες, κάτω από τους ήχους της Διεθνούς. «Από το Σικάγο στην Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική»... Το σύνθημα έδωσε το έναυσμα στους μουσικούς του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου να ενώσουν τις φωνές τους με τους χιλιάδες εργαζόμενους και να τραγουδήσουν όλοι μαζί: «Στον αγώνα ενωμένοι, κι ας μη λείψει κανείς...».

Με την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης, δόθηκε το σύνθημα από τα μεγάφωνα: Τώρα όλοι στο λιμάνι, στις προβλήτες της COSCO, δίπλα στους εργαζόμενους που αγωνίζονται. Κι έτσι ξεκίνησε η μεγάλη κάθοδος προς το λιμάνι, που σε λίγη ώρα θα ζούσε ανεπανάληπτες στιγμές (βλέπε σελίδες 20 - 21).