«Κανένας ποτέ δεν μιλούσε για τις διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας. Πέρασαν 60 γύροι και δεν ασχοληθήκαμε. Αλλά από εδώ και πέρα, θα υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον...». Κάτι τέτοιοι σχολιασμοί γίνονται στα ΜΜΕ σχετικά με τα εν εξελίξει παζάρια Ελλάδας - Τουρκίας και προετοιμάζουν για ένα «εξάμηνο με εξελίξεις»... Στα παραπάνω προστίθενται οι καθησυχαστικοί «αστερίσκοι», αφού, όπως λέγεται, «δεν πρόκειται για διαπραγματεύσεις, δεν τηρούνται πρακτικά και δεν προκύπτει κάτι δεσμευτικό από τις επαφές»... Πώς εξηγείται όμως το «τεράστιο ενδιαφέρον» για κάτι που «δεν δεσμεύει καμία πλευρά»; Μα από το γεγονός ότι το «πλαίσιο» των «επαφών» έχει τεθεί προ πολλού και φέρει την ευρωΝΑΤΟική σφραγίδα, δηλαδή το «σπρώξιμο» για να προχωρήσει άλλη μια διευθέτηση στην περιοχή. Το «αυξημένο ενδιαφέρον» είναι ταυτόχρονα μέρος της εντατικής προετοιμασίας που γίνεται για να αποδεχτεί ο λαός επικίνδυνους συμβιβασμούς και «λύσεις» που θίγουν τα κυριαρχικά δικαιώματα και προωθούν τη συνεκμετάλλευση. Επομένως, πράγματι, ο 61ος γύρος δεν είναι όπως οι προηγούμενοι. Κι αυτό που έχει αλλάξει δεν είναι απλά η ένταση της τουρκικής προκλητικότητας, με τις «πλάτες» των «συμμάχων» σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Κυρίως είναι η «νέα φάση» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, τα επενδυτικά σχέδια των ενεργειακών κολοσσών, η απαίτηση για «θωράκιση της ΝΑΤΟικής συνοχής» απέναντι στους ανταγωνιστές Κίνα και Ρωσία. Αυτά βάζουν το «πλαίσιο», έναν πραγματικό «στενό κορσέ» για όλους τους λαούς της περιοχής, που προσθέτει περισσότερο «λάδι στη φωτιά»...