«Το ΝΑΤΟ έχει αναγνωρίσει εδώ και πολύ καιρό την ύπαρξη απειλών και διάχυτων κινδύνων για την ασφάλεια των Συμμάχων από τον "Νότο", επιπλέον των απειλών από την "Ανατολή". Ενας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των δύο πλευρών χάνει, πάντως, σε σημασία: Ο Νότος και η Ανατολή ενώνονται στις ραφές (και γεωγραφικά μέσω των Δυτικών Βαλκανίων) σε σχέση με τη Ρωσία, η οποία αποκτά αυξανόμενο ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου».

Η επισήμανση αυτή ΝΑΤΟικού παράγοντα περιγράφει τη σημασία που έχει ο Νότος (περιλαμβάνει μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, συμπεριλαμβανομένων της Βόρειας Αφρικής και μεγάλων τμημάτων της Μέσης Ανατολής, που εκτείνονται μέχρι την υποσαχάρια Αφρική) για την «ασφάλεια» της ευρωατλαντικής συμμαχίας και του ρόλου που καλείται να παίξει η Ελλάδα με τις Ενοπλες Δυνάμεις της, μεταξύ άλλων και με το Πολεμικό Ναυτικό.

Οι Ευρωατλαντικοί επισημαίνουν ότι τα επόμενα δέκα χρόνια «ο Νότος πιθανότατα θα αποκτήσει αυξημένη σημασία για το ΝΑΤΟ», γεγονός που εξηγεί έως έναν βαθμό και την ένταση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε δύο ΝΑΤΟικούς «συμμάχους», την Ελλάδα και την Τουρκία, για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στη θαλάσσια περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και των στρατηγικών διαύλων στο Αιγαίο.

Στο έδαφος τέτοιων διαπιστώσεων προωθείται άλλωστε και η «λύση» της συνεκμετάλλευσης, με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.

Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ για τη «θωράκιση του Νότου», οι προτεραιότητες για τις Ενοπλες Δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας είναι η «ανάπτυξη των ικανοτήτων και της εμπλοκής των νότιων εταίρων και γειτόνων» και η «αύξηση της ανθεκτικότητας της Συμμαχίας και της ανταπόκρισης σε απειλές και προκλήσεις ασφαλείας που προκύπτουν από τον Νότο». Πρόκειται για σχεδιασμούς που αναθέτουν κομβικό ρόλο και στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Από τις ίδιες εκθέσεις, αλλά και από άλλες πηγές, σημειώνεται επίσης ότι «το ΝΑΤΟ πρέπει να διατηρήσει την πολιτική εστίαση στη δημιουργία στρατιωτικής ετοιμότητας και ανταπόκρισης για τη νότια/μεσογειακή πλευρά».