Πολλή συζήτηση προκάλεσε το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα. Τα αστικά επιτελεία το υποδέχτηκαν περίπου ως «μαντεψιά», λόγω των πολλών «αβεβαιοτήτων» από την εξέλιξη της πανδημίας και τους «γεωπολιτικούς παράγοντες», δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις στις οποίες είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό η κυβέρνηση. Πολλή συζήτηση έγινε επίσης για το αν είναι ή δεν είναι «φιλόδοξες» οι προβλέψεις του προσχεδίου για - μερική - ανάκαμψη της οικονομίας με τη βοήθεια του περιβόητου «Ταμείου Ανάκαμψης» μέσα στο 2021, για το οποίο πάντως δεν υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένες αποφάσεις. Οσους «αστάθμητους παράγοντες» κι αν έχει ο προϋπολογισμός, όμως, ένας είναι σίγουρα γνωστός και «βγάζει μάτι». Κι αυτός δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που καλούνται να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο για να θωρακιστούν η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, αλλά και να στρωθεί το «χαλί» στους «επενδυτές», για νέα πεδία κερδοφορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φόροι για την επόμενη χρονιά προβλέπεται από το προσχέδιο να αυξηθούν κατά 5 δισ. και οι δαπάνες να μειωθούν κατά 4,5 δισ. σε σχέση με το 2020, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη φοροαφαίμαξη, αλλά και συμπίεση δαπανών που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Οσο για το συνολικό ύψος των αμοιβών της μισθωτής εργασίας, προβλέπεται μειωμένο κατά 7%, που σημαίνει μειώσεις μισθών και μεγάλη ανεργία. Το προσχέδιο, επομένως, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιοι είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι του προϋπολογισμού. Πού να έρθει και ο κανονικός προϋπολογισμός...