Μια «ωραία ατμόσφαιρα» ήταν το πρωί της Τετάρτης οι προσκεκλημένοι στο πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής, που σχολίασαν την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Ο Γ. Λοβέρδος κάρφωσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «ήταν απέναντι» όταν η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ ξεκίνησε επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, «αλλά σιγά σιγά προσαρμόστηκε και η πρωθυπουργία Τσίπρα δεν πήγε πίσω το θέμα αυτό». Από την πλευρά του, ο Γ. Κουμουτσάκος διεκδίκησε κι αυτός τα πρωτεία για λογαριασμό της ΝΔ, λέγοντας ότι «οι σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ εκτινάχθηκαν όταν η κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη προχώρησε σε σύναψη διπλωματικών σχέσεων (...) το 1990». Τρίτος, αλλά όχι καταϊδρωμένος, ο Γ. Κατρούγκαλος πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «πήγε μπροστά» το ζήτημα των σχέσεων με το Ισραήλ. Γιατί άραγε τόση αγωνία να κατοχυρώσει ο καθένας για το κόμμα του την πρωτιά στην ανάπτυξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων; Μα επειδή η «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ και τα διάφορα «τριμερή» και «πολυμερή» σχήματα που αναπτύσσονται στην περιοχή, αποτελούν συστατικό στοιχείο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, όπου έτσι κι αλλιώς ανταγωνίζονται για το ποιος τον «τρέχει» καλύτερα! Ετσι εξηγείται άλλωστε και η μεταξύ τους «ομερτά» για το γεγονός ότι κανένας δεν τόλμησε να εφαρμόσει την απόφαση της ελληνικής Βουλής για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.