Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μεγάλο θράσος να εμφανίζει ως «θεματοφύλακα» του διεθνούς δικαίου τη «στρατηγική συμμαχία» με το κράτος του Ισραήλ, που εδώ και 53 χρόνια κατέχει παράνομα εδάφη της Παλαιστίνης και της Συρίας, φυλακίζει και δολοφονεί ακόμα και μικρά παιδιά, ετοιμάζεται με τις πλάτες των ΗΠΑ να προσαρτήσει την κατεχόμενη παλαιστινιακή γη, κάνοντας κουρέλι ακόμα και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ενώ έχει τα όπλα μόνιμα στραμμένα σε χώρες της Μέσης Ανατολής, απειλώντας να σύρει ολόκληρη την περιοχή πιο βαθιά στο χάος και στον πόλεμο.

Για την «επιτυχημένη» επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν τα μονοπώλια στις δύο χώρες, καθώς επεκτείνεται και σε νέους τομείς η κερδοφόρα συνεργασία τους.

Εχουν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια τους οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που είναι οι εμπνευστές των τριμερών και πολυμερών σχημάτων στην περιοχή, όπως αυτό ανάμεσα στην Ελλάδα, στο Ισραήλ και την Κύπρο, που αναπτύσσεται κάτω από την «ομπρέλα» τους και συμβάλλει στην «προβολή ισχύος» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στη νοτιοανατολική τους πτέρυγα, απέναντι στην αυξανόμενη επιρροή και τους σχεδιασμούς Κίνας και Ρωσίας.

Αλλωστε, κεντρικός πυλώνας της ελληνο-ισραηλινής «στρατηγικής σχέσης» είναι η στρατιωτική συνεργασία, που ενισχύεται σε τομείς όπως η πολεμική βιομηχανία, ενώ συνεχίζονται οι συνεκπαιδεύσεις, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων τους στην περιοχή. Η συμβολή αυτής της συνεργασίας στην ...ειρήνη και την ασφάλεια είναι τέτοια που η συνεκπαίδευση των δύο Πολεμικών Αεροποριών προσομοιώνει σενάρια επίθεσης στο Ιράν (!) αξιοποιώντας το ανάγλυφο της Ελλάδας και την απόσταση από το Ισραήλ.

Εκείνο όμως που για μια ακόμη φορά καταρρέει με πάταγο είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η συνεργασία με το Ισραήλ, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, αποτελεί «ανάχωμα» στην επιθετικότητα της Τουρκίας και στις αμφισβητήσεις της επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Ειδικά για την Κύπρο, που τα τουρκικά ερευνητικά «οργώνουν» την ΑΟΖ της, δεν προκύπτει από πουθενά ότι η ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ θωράκισε τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Αντίθετα, δεν περνάει απαρατήρητο ότι Τουρκία και Ισραήλ διαμορφώνουν προϋποθέσεις επαναπροσέγγισης, μετά την κρίση του «Μαβί Μαρμαρά», επαναφέροντας σενάρια συνεργασίας και στον ενεργειακό τομέα, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, που αξιοποιούν κάθε μέσο και κάθε δίαυλο για να αγκιστρώσουν την Τουρκία στο δυτικό - ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, όπως επιδιώκει άλλωστε και η Ελλάδα.

Οι εξελίξεις αυτές ενισχύουν την εκτίμηση ότι οι τριμερείς και πολυμερείς συνεργασίες στην περιοχή, ιδίως αυτές για την Ενέργεια, είναι το «καλούπι» για μια διευρυμένη συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου, που θα διευκολύνει και τις «διευθετήσεις» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Αλλωστε, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Ισραήλ διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους ότι απ' αυτές τις συμπράξεις «δεν αποκλείεται κανείς», με τον Νετανιάχου να αναλώνεται σε ανέξοδες διακηρύξεις για τον «σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου», το οποίο όμως πρώτο το Ισραήλ καταπατά, ενώ δεν καταδικάζει ρητά και το ανυπόστατο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο.

Με αφορμή μάλιστα την επίσκεψη Μητσοτάκη, περίσσεψαν οι αναλύσεις για το ρόλο που μπορούν να παίξουν οι δύο χώρες στην «προσέλκυση» της Τουρκίας σε μια τέτοια συνεργασία, εφαρμόζοντας μια πιο «έξυπνη» εξωτερική πολιτική, με την προτροπή και των ΗΠΑ (βλέπε και σημερινά «Αποκαλυπτικά»).

Το «ξέπλυμα» της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ από την κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, η ενίσχυση της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο κρατών καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής, με τη θέλησή τους να ζουν ειρηνικά και να αναπτύσσουν σχέσεις φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίου οφέλους.

Εμπόδιο σ' αυτό αλλά και συμπληγάδες για τα συμφέροντα του λαού είναι οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί και η εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτούς, που παρασέρνει το λαό στη δίνη καταστροφικών ανταγωνισμών, κάνοντας ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις αποστολές, αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ και όλες τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου.