Η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) για τις δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές της 26ης Μάη 2019 είναι ο πολιτικός όρος για να τεθεί το ζήτημα στη σωστή του διάταξη. Αυτό, επειδή ο πολιτικός - κοινοβουλευτικός αγώνας δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός (πολιτικός βολονταρισμός) αλλά μέσον και μέρος του κοινωνικού - ταξικού αγώνα. Το δίλημμα δεν είναι δημοκρατία ή καπιταλισμός, για να βρεθούμε - ανεξάρτητα από τις προθέσεις - εκεί που είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σοσιαλισμός ή καπιταλισμός, επειδή η ελληνική κοινωνία μπορεί πια να απαντήσει τα ερωτήματα που η ίδια η κοινωνική εξέλιξη θέτει.

Οι διαφωνίες σε επιμέρους ζητήματα με το ΚΚΕ είναι περισσότερο υπόμνηση των δυνατοτήτων που διαθέτει το λαϊκό - ταξικό κίνημα, αλλά και το ΚΚΕ ως εργατικό κόμμα να «γυρίσει» τα πράγματα. Εξάλλου η αυτοτελής πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, όπως εκφράζεται στο ΚΚΕ, αποτελεί αναγκαία συνθήκη, επειδή οι κοινωνικές τάξεις ορίζονται αντικειμενικά και όχι συγκυριακά (ως πρακτικές, ως κινηματικές δράσεις κ.ο.κ.) για να συντασσόμαστε κάθε φορά με καιροσκοπισμό, με ό,τι κινείται, εγκαταλείποντας το βυθισμένο πλοίο. Σε τελική ανάλυση, το ΚΚΕ ως πολιτικός οργανισμός με τη συσσωρευμένη ταξική εμπειρία και το κοινωνικό κεφάλαιο (δίκτυα αλληλεγγύης, τεχνογνωσία οργάνωσης, αγωνιστικές παραδόσεις, πείρα στην αντιμετώπισης της καταστολής κ.λπ.) αποτελεί για την ελληνική εργατική τάξη, διαχρονικά, αναντικατάστατο πολιτικό - οργανωσιακό πόρο και ιστορικό - βιωματικό απόθεμα με όλους τους συμβολισμούς. Με αυτή την έννοια το ΚΚΕ υπερβαίνει τα κομματικά πλαίσια και αποτελεί σημαντικό πόρο για την ίδια την ελληνική κοινωνία και αφορά, εκτός από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, και τα μεσαία στρώματα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εκφράζει επίσης ταξικές καταστάσεις της μισθωτής εργασίας.

Βεβαίως η προϊούσα κοινωνικοποίηση της εργασίας («συλλογικός εργάτης») με τη συνακόλουθη αναβάθμιση του κοινωνικο-πολιτισμικού επιπέδου της ελληνικής εργατικής τάξης ενδεχομένως να επιβάλλει, μαζί με τη μορφολογία της ταξικής αντιπαράθεσης, νέους τρόπους οργάνωσης, συμμετοχής και κοινωνικής δράσης. Ωστόσο, αυτό το «άνοιγμα» οφείλει να διαφυλάσσει και να αναπαράγει το Κομμουνιστικό Κόμμα ως πολιτικό οργανισμό και πολιτικό - οργανωσιακό πόρο. Συνεπώς η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ είναι εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση, δηλαδή στην απτή δυνατότητα ο κόσμος της εργασίας να γίνει το υποκείμενο της ιστορίας.