Και καταλήγει: «Το ΚΚΕ απορρίπτει α πριόρι όχι μόνο την ΕΛΕ αλλά και κάθε "ανταγωνιστική" μετωπική κίνηση στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής του μνημονίου ως αποπροσανατολιστική. Η απάντηση σύμφωνα με την Αλ. Παπαρήγα θα έρθει αρχικά με αργά βήματα και αργότερα πιο γρήγορα χωρίς να διευκρινίζει πόσο κοντά είναι το "αργότερα". Με αυτό τον τρόπο όπως και με την υποτίμηση της συγκυρίας ωστόσο ουσιαστικά εγκλωβίζει τα λαϊκά αιτήματα στην εκλογική και θεσμική διαμαρτυρία, που τελικά οδηγεί στην αποδοχή του μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ ως μονόδρομου»!!!
Δηλαδή, το «Πριν» θέλει να μας πείσει ότι μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους συνιστά «μετωπική κίνηση στην κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής του μνημονίου»! Θέλει, επίσης, να μας πείσει ότι η πάλη εναντίον του κεφαλαίου και της εξουσίας του, που «γέννησε» την πολιτική του μνημονίου, πανομοιότυπη και σε χώρες που δε συνομολόγησαν μνημόνια, εγκλωβίζει το λαό σε εκλογική και θεσμική διαμαρτυρία. Κάτι που προφανώς - κατά τη λογική του - δε συμβαίνει με τη δική τους πρόταση που ενοχοποιεί το μνημόνιο για να μένει στο απυρόβλητο η μήτρα που το γέννησε. Και καλλιεργεί στο λαό την ψευδαίσθηση ότι αν απαλλαγεί απ' αυτό θα προσγειωθεί αυτομάτως στη γη της επαγγελίας. Είναι γνωστή η θέση τους πως για να απαλλαγεί ο λαός από τα δεινά του μνημονίου χρειάζεται να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να σταματήσει η πληρωμή του χρέους, να εθνικοποιηθούν τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ, να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ. Το περιγράφουν σε συνέντευξη συνδικαλιστικού στελέχους τους σε άλλη σελίδα. Και ποιος θα τα κάνει αυτά; Μια άλλη κυβέρνηση, λένε. Που θα διαχειρίζεται τον καπιταλισμό, λέμε εμείς. Αλλά αυτή η πολιτική όση αντικαπιταλιστική ρητορεία και αν έχει εγκλωβίζει τους εργαζόμενους σε μια μορφή αστικής διαχείρισης.