Τα παραπάνω ανήκουν στον υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, και βρίσκονται στο προχτεσινό «Βήμα της Κυριακής». Και σε ό,τι αφορά στις θέσεις διαφόρων (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ.), περί αποτίμησης του δημόσιου χρέους και μη αναγνώρισης του ενδεχόμενου, επαχθούς μέρους του, δεν έχει άδικο. Αλλωστε, αυτός είναι ο ρόλος - σε τελευταία ανάλυση - των προαναφερόμενων θέσεων. Να προσφέρουν «αριστερό» άλλοθι και καμουφλάζ στην κυβέρνηση και τους κάθε λογής λυκοσυνεταίρους της.

Σε ό,τι αφορά, όμως, στις σχετικές θέσεις του ΚΚΕ, η απάντησή του μόνο σοβαρή δεν είναι. Εκτός και ο κ. Παπακωνσταντίνου συνηθίζει να πηγαίνει στις τράπεζες και να πληρώνει τα χρέη άλλων. Π.χ. τα χρέη των υπαλλήλων του υπουργείου του, ή τις πιστωτικές κάρτες και τα καθυστερούμενα στεγαστικά δάνεια απολυμένων, ανέργων, χαμηλόμισθων και άλλων θυμάτων της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης στην οποία μετέχει. Απ' όσα γνωρίζουμε, πάντως, δεν έχει τέτοιες συνήθειες...

Αν ξεκινήσουμε από το 1974 και μέχρι σήμερα, από τα πολλά δισεκατομμύρια των δανείων, που πήρε το ελληνικό κράτος, ούτε ένα ευρώ (δραχμή παλιότερα) δεν πήγε σε λαϊκές ανάγκες.

Ολες αυτές τις δεκαετίες και σε πλήρη αντίθεση με όσα ανόητα λέγονται, περί κατανάλωσης απ' το λαό μεγαλύτερης απ' τον πλούτο που παράγει, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα ζούσαν και ζουν μ' ένα μέρος του παραγόμενου από τους ίδιους πλούτου. Τόσο τα δάνεια, όσο κι ένα μεγάλο μέρος του εγχώριου παραγόμενου πλούτου (οι καπιταλιστές δεν παράγουν, μόνο καρπώνονται) έτρεφαν και τρέφουν την κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών, ντόπιων και μη. Στο όνομα της ανάπτυξης, βέβαια...

Ετσι, μόνο στην περίοδο 2000 - 2008, τα καθαρά και επίσημα κέρδη της ολιγαρχίας έφτασαν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα πραγματικά ήταν πολύ περισσότερα.

Ετσι φτιάχτηκαν οι επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των εγχώριων μονοπωλίων στα Βαλκάνια και άλλες χώρες.

Ετσι δημιουργήθηκαν οι καταθέσεις 600 δισεκατομμυρίων ευρώ (σύμφωνα με το «Σπίγκελ») της εγχώριας ολιγαρχίας σε ελβετικές τράπεζες. Χώρια οι καταθέσεις σε χώρες - φορολογικούς παραδείσους...

Ετσι πληρώνονταν και πληρώνονται οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, συνολικού κόστους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ κι αυτοί. Εξοπλισμοί ΝΑΤΟικής έμπνευσης και σχεδιασμού, που μόνο τις αμυντικές ανάγκες της χώρας δεν εξυπηρετούν.

Από το 1974, όταν το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 115 δισεκατομμύρια δραχμές ή στο 22% του τότε ΑΕΠ, μέχρι σήμερα, που ξεπέρασε τα 340 δισεκατομμύρια ευρώ και το 149% του ΑΕΠ, όλα τα δάνεια του ελληνικού δημοσίου φέρουν τις υπογραφές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι κυβερνήσεις αυτές εισέπραξαν και διαχειρίσθηκαν τα δισεκατομμύρια των δανείων. Και τα 'καναν όλα ως εκπρόσωποι της εγχώριας ολιγαρχίας. Πάντα προς όφελος της τελευταίας και σε βάρος των εργαζομένων.

Το ίδιο κάνουν και σήμερα, επιχειρώντας να φορτώσουν το λογαριασμό του χρέους στο λαό. Ο τελευταίος, όμως, ούτε ευθύνη φέρει για το χρέος, ούτε το παραμικρό όφελος είχε και έχει απ' τα δάνεια του δημοσίου. Γιατί, λοιπόν, να αναγνωρίσει και, ακόμη περισσότερο, να πληρώσει τους λογαριασμούς και τα βερεσέδια άλλων; Επειδή το λένε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η τρόικα, η ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. και οι λοιποί οπαδοί του ευρωμονόδρομου;

Για να μεταχειριστούμε τη φρασεολογία του κ. Παπακωνσταντίνου, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Πόσο μάλλον όταν η μόνη ευθύνη, που μπορεί κάποιος να καταλογίσει στο λαό, βρίσκεται στο γεγονός ότι τόσες δεκαετίες εμπιστεύεται και ψηφίζει τα κόμματα της πλουτοκρατίας.