«

Αργησε η κα Παπαρήγα να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ (...) μας θλίβει (...) ότι επιλέγει με τέτοιους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ (...) θα ήθελα να σας πω όμως ότι αν κάποιος πρέπει να αισθάνεται ντροπή δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για την προσπάθεια ενότητας και κοινής δράσης όλων των αριστερών δυνάμεων, αλλά είναι η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, που στα τέλη του προηγούμενου χρόνου αντί να δείχνει με το δάχτυλο το οικονομικό και το πολιτικό κατεστημένο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλες τις πολιτικές δυνάμεις που ήθελαν να τσουβαλιάσουν τους νέους ανθρώπους και να τους πουν τρομοκράτες, αυτοί έδειχναν με το δάχτυλο το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Νομίζω ότι μεγαλύτερη ντροπή από αυτή δεν υπάρχει».

Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Και κάποιος εκπρόσωπος κάποιας ΔΕΑ, έσπευσε να συμπληρώσει: «Ελπίζω ότι αν μπει κάποτε στον πειρασμό η κ. Παπαρήγα και γίνουμε 12, τότε ο αναστεναγμός ανακούφισης από τον κόσμο της αριστεράς, θα ακουστεί πάρα πολύ δυνατά». Ισως δεν έχουν ακούσει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Αλλά, μιας και το έκαναν, εφιστούμε την προσοχή τους στα εξής: Πρώτον, η Αλ. Παπαρήγα ρωτήθηκε για τα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και απάντησε με πολιτικούς όρους, σημειώνοντας και την - επανειλημμένως διαπιστωμένη - αμετροέπεια που χαρακτηρίζει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον, αν η ηγεσία του σχήματος θεωρεί απαξιωτικά τα όσα πολιτικά επεσήμανε η Αλ. Παπαρήγα, τότε τι θεωρεί τα παρακάτω;

Εχουμε και λέμε: «Διαγκωνισμούς για θέσεις εξουσίας, διαμεσολάβηση, ηγεμονισμούς, συμμαχίες χωρίς αρχές», «κλειστά διευθυντήρια και αρχηγικά/προσωποκεντρικά σχήματα», «διαπαραταξιακή (ή, ακόμα χειρότερα) ηγεμονική αντίληψη», «κομπρεμί και εναγκαλισμοί πτερύγων και τάσεων που μοιάζουν να κονταροχτυπιούνται», «αίσθηση μιας ανελέητης μάχης για την καρέκλα», «ηγετικά στελέχη που πρωταγωνιστούν στην απαράδεκτη αυτή, άνευ αρχών, άνευ κατανοητού πολιτικού διακυβεύματος, φραξιονιστική σύγκρουση για την εξουσία και τους μηχανισμούς», «πολιτική τελεσιγράφων και δορυφοροποίησης των συνεργαζομένων», «βυζάντιο», «αυλικές δολοπλοκίες», «μάχη για την κουτάλα που λερώνει όλο το χώρο»...

Είναι ορισμένα απ' όσα καταμαρτυρά ο ένας στον άλλο στο εσωτερικό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που μεταξύ τους χρησιμοποιούν τέτοιον «κώδικα», έχουν το θράσος να εγκαλούν το ΚΚΕ επειδή γυρίζει την πλάτη και αποκαλύπτει το πραγματικό υπόβαθρο της «ενότητάς» τους. Εχουν το θράσος να υψώνουν το δάχτυλο στο ΚΚΕ, λέγοντας ότι πρέπει να ντρέπεται! Επειδή, ανάμεσα σε άλλα, το ΚΚΕ είπε την αλήθεια, αυτή που ο κ. Τσίπρας έχει ακούσει πολλές φορές απ' τα στελέχη του ίδιου του κόμματός του, ότι δηλαδή το Δεκέμβρη «χάιδευαν αυτιά». Αλλά εκεί δεν τον παίρνει να πει πολλά πολλά. Ας μην ψάχνουν στο ΚΚΕ για «ντροπή». Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτά τον κόσμο στα μάτια. Κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι εξελίξεις στον οποίο έχουν φέρει στα όρια της γελοιοποίησης τα μεγάλα λόγια και τα φαμφάρικα σχέδιά τους.