Το ότι το ΚΚΕ μετά τις εθνικές εκλογές του 2007 είναι στο επίκεντρο μιας άθλιας προβοκάτσιας που έχει στηθεί από ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Δεν είναι αποκύημα της φαντασίας των μελών, οπαδών και φίλων του ΚΚΕ οι δηλώσεις Πάγκαλου και Καρατζαφέρη για τη σχέση του ΚΚΕ με τον «Γερμανό», τις «υπόγειες συνεργασίες με τη ΝΔ», τα «σκοτεινά οικονομικά του Περισσού», «τις συναλλαγές με επιχειρηματίες» κ.ά. Οπως επίσης δεν είναι αποκύημα της φαντασίας το ότι τα όσα συκοφαντικά και βρώμικα εκτοξεύονταν σε βάρος του ΚΚΕ δε συνοδεύονταν από καμία απολύτως απόδειξη, όπως ακριβώς και στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν, τότε, έχοντας αναθαρρήσει από την ανατροπή του σοσιαλισμού και εκτελώντας συγκεκριμένο σχέδιο για την εξαφάνιση του ΚΚΕ, «αποκάλυπταν» ακόμα και εμπόριο όπλων και συνεργασία με φασιστικά καθεστώτα και αναμασούσαν την προπαγάνδα αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Αυτή η βρώμικη επίθεση που ξεδιπλώθηκε - και ήδη συνεχίζεται με διαφορετικό τρόπο και επιχειρήματα - είχε στόχο να χτυπηθεί το ΚΚΕ εκεί που όλοι ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα αν το ψηφίζουν ή όχι, αν συμφωνούν ιδεολογικά μαζί του ή όχι, ακόμα και οι ταξικοί του αντίπαλοι, ομολογούν ότι είναι το μόνο «καθαρό». Δεν το πέτυχαν. Αλλά είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψουν δριμύτεροι. Η «ΑΥΓΗ» προχτές, «αναλύοντας» την εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ, με αφορμή τις ευρωεκλογές, ότι «το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο του τόπου, αλλά και κέντρα του ιμπεριαλισμού δε θα παραδώσουν εύκολα τα όπλα προκειμένου να πλήξουν το ΚΚΕ. Θα συνεχιστεί η αντικομμουνιστική επίθεση με ανέντιμα μέσα, με κάθε μέσο και τρόπο», κάνει λόγο για «συνωμοσιολογία», «περιχαράκωση και δογματισμό». Ομως, το ΚΚΕ δε συνωμοσιολογεί. Ούτε η προβοκάτσια για την οποία μίλησε μία εβδομάδα πριν τις εκλογές ήταν «τουφεκιά στον αέρα».

Είναι βασικός κανόνας για μια τάξη, όπως η αστική τάξη, που θέλει να «σέβεται» το ρόλο της στην κοινωνία και να επιτελέσει το βασικό της καθήκον, δηλαδή να έχει δέσμια την Εργατική Τάξη, να πολεμά αλύπητα το Κόμμα της Εργατικής Τάξης, το ΚΚΕ. Αρα, είναι - και πολύ λογικά άλλωστε - κομμάτι της πολεμικής της αστικής τάξης και αυτών που την εκπροσωπούν πολιτικά, να επιστρατεύει τέτοια βρώμικα όπλα για να πετύχει το στόχο της μέσα σ' αυτόν το διαρκή ταξικό πόλεμο που εξελίσσεται στην κοινωνία. Για παράδειγμα, όταν το αφεντικό των «ΤΖΑΜΠΟ» προτείνει εξαγορά σε έναν εργάτη, η απάντηση που πρέπει να δώσει ο εργάτης είναι: 'Η να τα πάρει και να φύγει ή να μην εξαγοραστεί, να παλέψει συλλογικά μέσα από το ταξικό συνδικάτο. Αν ο εργάτης επιλέξει τη συμμετοχή σε αυτόν τον αγώνα, στον αγώνα για την ίδια του τη ζωή και τη ζωή των παιδιών του αύριο απέναντι σε έναν άλλο εργοδότη, θα βρει δίπλα του το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Είναι σίγουρο πως θα βρει το ΚΚΕ. Θα βρει πλάτες για κοινή δράση, κοινό αγώνα. Και αυτές οι πλάτες σίγουρα δε θα είναι όσοι υπογράφουν συλλογική σύμβαση των 77 λεπτών του ευρώ στο μεροκάματο ή που κρίνουν πως οι συμβασιούχοι δεν έχουν θέση στα συνδικάτα...

Απέναντι σε αυτό, η αστική τάξη θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια; Δε θα πολεμήσει το ΚΚΕ; Δε θα χρησιμοποιήσει βρώμικα όπλα; Δε θα στήσει προβοκάτσιες; Εδώ στήνουν προβοκάτσιες στα ίδια τα αστικά κόμματα και τα στελέχη τους. Το ΚΚΕ θα αφήσουν; Δε θα χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του αστικού κράτους για να διώξει τον κόσμο από την οργανωμένη πάλη; Δε θα εκμεταλλευτεί προβοκατόρικες ενέργειες που τους δίνει την ταμπέλα της «επαναστατικής πράξης» για να κλείσει τον κόσμο στα σπίτια του; Δεν θα προσπαθεί να βάζει εργάτη με εργάτη, Ελληνα και ξένο να μαχαιρώνονται στον Αγιο Παντελεήμονα, όταν βλέπει ότι το ΚΚΕ παλεύει για να έχει και τους δυο αδελφωμένους, πιασμένους σε αλυσίδα, για να ανατρέψουν την αστική τάξη; Γι' αυτό και φτιάχνει «δημοσκοπικά ευρήματα» με σκοπό την περιθωριοποίηση του ΚΚΕ. Τέτοια ακριβώς δεν ήταν τα 20άρια στις δημοσκοπήσεις που μοίραζε η αστική τάξη στο ΣΥΡΙΖΑ πριν ένα χρόνο και τα 10άρια που έδινε στους Οικολόγους Πράσινους; Με τέτοια σκοπιμότητα δε δημοσιεύονται μετεκλογικές αναλύσεις του τύπου «το ΚΚΕ έχασε»; Μην ξεχνάμε ότι πριν από μόλις ένα μήνα ακούγαμε πολύωρες αναλύσεις και διαβάζαμε «σεντόνια» στα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για «περιθωριοποίηση του ΚΚΕ», για «χάσιμο της πρωτοκαθεδρίας στην αριστερά» και για «αποκαθήλωση από την τρίτη θέση»...

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, το ΚΚΕ έδωσε μια εκλογική μάχη. Και βγήκε δυνατό. Με οδηγό τη στρατηγική του, θα συνεχίσει να δίνει σκληρές μάχες. Και σε αυτές θα πρέπει να έρθουν κοντά και εκείνοι που δεν το ψήφισαν σε αυτές τις ευρωεκλογές ή που θεώρησαν ότι η αποχή τούς εκφράζει. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι θα πρέπει να σκεφτούν ότι ο «μοναχικός δρόμος» και η «ατομική διαμαρτυρία» είναι και αναποτελεσματική και επιζήμια. Είναι αποχή σήμερα από τις κάλπες, αύριο από το σωματείο, μεθαύριο από το σύλλογο της γειτονιάς. Που θα καταλήξει σε αποχή από την ίδια του τη ζωή. Τη δική του και των παιδιών του. Την ίδια στιγμή όμως που αυτός απέχει, το αφεντικό τού κόβει το μισθό, η κυβέρνηση του κόβει τη σύνταξη, ο επιχειρηματίας τού ζητά κι άλλα λεφτά αν αρρωστήσει. Το σχολείο του παιδιού του γίνεται ιδιωτικό. Κι εκείνος νομίζει ότι δίνει απάντηση με την αποχή...