Παρασκευή 12 Ιούνη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ευρωπρόστιμα και εντυπώσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη στιγμή που οι Ελληνες αγρότες «χαρατσώνονται» από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ χτες και της ΝΔ σήμερα, για να πληρωθούν τις επιδοτήσεις μέσω του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης και Ελέγχου (ΟΣΔΕ) η ΕΕ επιβάλλει και νέα πρόστιμα στη χώρα μας. Η ΕΕ επικαλείται κακοδιαχείριση του ΟΣΔΕ, δίνοντας αφορμή στα δύο κόμματα να ρίξει το ένα τις ευθύνες στο άλλο, σε σχέση με την «αδιαφάνεια» στην καταβολή των επιδοτήσεων, δηλαδή για μία κατάσταση που και τα δύο είναι συνυπεύθυνα. Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοινώθηκε η επιβολή νέου προστίμου στη χώρα μας εξαιτίας της «κακοδιαχείρισης» του ΟΣΔΕ την περίοδο 1999 - 2004, ύψους 244 εκατ. ευρώ, ενώ αναμένεται το επόμενο διάστημα και νέα ανακοίνωση προστίμου για «διαχειριστικά λάθη» στον τρόπο καταβολής των επιδοτήσεων και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ, από το 2004 μέχρι σήμερα. Γεγονός είναι ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ χρησιμοποιούν τα κονδύλια που προορίζονται για τις αγροτικές επιδοτήσεις με τρόπους και σε προορισμούς που ...«σηκώνουν πολλή κουβέντα» σε αρκετές περιπτώσεις, όμως από την άλλη και η Επιτροπή αναζητά αιτίες και αφορμές για την επιβολή προστίμων και για λόγους εισπρακτικής ενίσχυσης των ταμείων της. Το ζήτημα είναι πως τα ευρωπρόστιμα πέφτουν σύννεφο επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ από την άλλη οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι βλέπουν χρόνο με το χρόνο και για διάφορους λόγους τα χρήματα των επιδοτήσεων που λαμβάνουν να «τσεκουρώνονται», ωθώντας τους με πιο γρήγορους ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα.

Κοροϊδία με το ΕΣΑΠ

Να νεκραναστήσει το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής (ΕΣΑΠ) επιχειρεί ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ανακοίνωσε σχετικά πως έστειλε το σχέδιο της σχετικής Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την επαναλειτουργία του ΕΣΑΠ στους συλλογικούς φορείς των αγροτών. Δηλαδή, στις ξεπουλημένες διοικήσεις της ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ. Ομως, ο Σ. Χατζηγάκης, που επαίρεται ότι αυτός δημιούργησε το ΕΣΑΠ το 1992, ας πει στους αγρότες τι τους πρόσφερε το ΕΣΑΠ μέχρι τώρα; Το ΣΑΠ ή ΕΣΑΠ το χρησιμοποίησαν και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο για τη δημιουργία απατηλών εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού. Γι' αυτό, άλλωστε, εκφυλίστηκε και έσβησε ως θεσμός. Από ψευτο - διάλογο και ΕΣΑΠ χόρτασαν μέχρι τώρα οι αγρότες. Από λύσεις στα προβλήματά τους δεν είδαν και ούτε θα δουν όσο ακολουθούνται οι αντιαγροτικές εντολές της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ. Τι θετικό, δηλαδή, θα βγει μέσα από το ΕΣΑΠ σε όφελος της αγροτιάς;.. Θα αυξηθεί έτσι το αγροτικό εισόδημα, θα υπάρξουν καλύτερες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, θα μειωθεί το κόστος παραγωγής, θα αυξηθούν οι επιδοτήσεις, θα λυθεί το πρόβλημα των αγροτικών χρεών, θα προστατευτεί η εγχώρια παραγωγή, θα βρεθούν μήπως μαγικές συνταγές να μην ξεκληριστούν οι μικρομεσαίοι αγρότες; Ο δρόμος είναι στον αγώνα για την απόκρουση της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνώντων και στη δημιουργία των πολιτικών συνθηκών για την ανατροπή της και την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής - φιλοαγροτικής πολιτικής.

Κινητικότητα «ευέλικτων» εργαζομένων

Ολο και περισσότερο αποκαλύπτεται ότι η πολυδιαφημισμένη «κινητικότητα» που προωθεί η ΕΕ για φοιτητές και αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης, δεν είναι τίποτε άλλο από μια μύηση στην εργασιακή περιπλάνηση εντός ΕΕ, ανάλογα με τις ανάγκες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και πολυεθνικών σε φθηνό εργατικό δυναμικό. Χτες η Κομισιόν βράβευσε 65 εκπαιδευτικά ιδρύματα «τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» για την υποστήριξή τους στην κινητικότητα φοιτητών και, συγκεκριμένα, επειδή εφαρμόζουν πλήρως το σύστημα πιστωτικών μονάδων και το «συμπλήρωμα διπλώματος». Οι πιστωτικές μονάδες δεν είναι τίποτε άλλο από μια μπακαλίστικη αποτίμηση των σπουδών σε νούμερα που οδηγούν σε υποβάθμιση τελικά των σπουδών και σε ένα διαρκές κυνήγι ψευτοκαταρτίσεων. Το «συμπλήρωμα διπλώματος» είναι μια αναλυτική καταγραφή των μαθημάτων που έχει παρακολουθήσει ο κάθε απόφοιτος, προκειμένου να διαλέγει ο εργοδότης τους εργαζόμενους που επιθυμεί με βάση αυτά κι όχι με βάση το πτυχίο (οδηγεί δηλαδή στην πλήρη αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος).

Υποστήριξη της κινητικότητας, δηλαδή, κατά την Κομισιόν είναι η προώθηση των μέτρων εκείνων που κατακερματίζουν τις σπουδές, υποβαθμίζουν τα πτυχία και καθιστούν τους αποφοίτους «ευέλικτους» και ευάλωτους απέναντι στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη.

Με ποια κριτήρια

Λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2007 απ' το ΚΚΕ είχε διατυπωθεί η θέση πως δεν πρόκειται να υποτάξει την πολιτική του στην κάλπη. Για το ΚΚΕ κάθε εκλογική μάχη υποτάσσεται και εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθειά του για συσπείρωση δυνάμεων στον αγώνα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Και αποτυπώνει στη δοσμένη στιγμή και στις δοσμένες συνθήκες το επίπεδο της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, πόσοι αντιλαμβάνονται, έστω θολά ή όχι ολοκληρωμένα, την αναγκαιότητα υλοποίησης αυτής της πρότασης του ΚΚΕ και αποφασίζουν να κάνουν το βήμα στήριξής της και με το να ενισχύσουν και εκλογικά το ΚΚΕ.

Η ωρίμανση της συνείδησης κάθε ανθρώπου του μόχθου δεν είναι όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς έργο μιας στιγμής ή εύκολη υπόθεση. Η καθημερινότητα που ζει είναι μεν δυσβάστακτη, η εμπειρία του μπορεί να τον οδηγήσει στην εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων, αλλά αυτό δεν αρκεί, δεν είναι ικανή προϋπόθεση, ώστε να πειστεί να κάνει το βήμα που θα τον βγάλει απ' τα αδιέξοδα. Πόσο μάλλον όταν η εργατική και λαϊκή συνείδηση βομβαρδίζεται καθημερινά από απόψεις, θέσεις, προτάσεις, ιδεολογήματα, εκβιασμούς και τρομοκρατικά διλήμματα που όλα στοχεύουν ακριβώς στο να ανακόψουν την πορεία προς τη ριζοσπαστικοποίηση. Τη χειραγώγηση, τον «ευνουχισμό» συνειδήσεων η άρχουσα τάξη με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς που διαθέτει τα έχει αναγάγει σε πραγματική επιστήμη.

Καταλυτικό ρόλο ώστε η καθημερινότητα και η εμπειρία που αποκομίζει ο λαός απ' αυτή να «δεθεί» με την απόφαση να κάνει το αποφασιστικό βήμα προς το μπρος, είναι η αυτοτελής δράση του ΚΚΕ σε συνδυασμό με τη δράση του στο μαζικό λαϊκό κίνημα και πρώτα απ' όλα στο εργατικό, για την ένταξη εργατικών λαϊκών δυνάμεων στο κίνημα, να συμμετέχουν στις διαδικασίες και στη δραστηριότητα του οργανωμένου και ταξικά προσανατολισμένου εργατικού και λαϊκού κινήματος, στους αγώνες του. Οχι στο κίνημα γενικά και αόριστα, όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσης και της αναδίπλωσης, όπως αυτό π.χ. των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, αλλά στο ταξικά προσανατολισμένο κίνημα που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλου του λαού, έχοντας συνείδηση πως για να τα εδραιώσει πρέπει να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Το εργατικό λαϊκό κίνημα δε βρίσκεται σήμερα σ' αυτό το επίπεδο. Οι ευρωεκλογές δεν πραγματοποιήθηκαν σε τέτοιες συνθήκες, ούτε καν συζητήθηκαν στο πλαίσιό τους ουσιώδη ζητήματα που άπτονται της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ, των συνεπειών τους στο λαό. Η προεκλογική περίοδος αναλώθηκε σε συζητήσεις περί σκανδάλων, το ΚΚΕ χτυπήθηκε όχι για τις θέσεις του αλλά με προβοκάτσιες και συκοφαντίες.

Κι ακριβώς εδώ πρέπει να σταθεί κάθε μέλος και φίλος του Κόμματος. Τα καθήκοντα που απορρέουν απ' αυτήν την ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος είναι μεγάλα, επισημάνθηκαν άλλωστε και στις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Ακατάπαυστη δράση για ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για ισχυρό ΚΚΕ, Κόμμα με γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη που θα ατσαλώνονται τόσο περισσότερο όσο περισσότερο πυρώνει το καμίνι της ταξικής πάλης.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Κοινή πολιτική και στην ευρωκαταστολή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΥΤΕ ΛΙΓΟ - ούτε πολύ, η Ελλάδα δέχεται ...εισβολή! Εισβολή χιλιάδων κακών λαθρομεταναστών, που θέλουν να χαλάσουν το μικρό μας (ευρωπαϊκό) παράδεισο!

Αν δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλησε να δώσει χτες η κυβέρνηση (ξεκαθαρίζοντας, φυσικά, ότι κινείται πάντα στη βάση των αποφάσεων της ΕΕ), τότε ποιο άλλο είναι;

Κι έχεις και το ΠΑΣΟΚ να σιγοντάρει φυσικά το κλίμα, μιλώντας για «προστασία των συνόρων μας»! Πάλι καλά, που δε ζήτησε και ...επιστράτευση.

Βάλτε πλάι σε αυτά τα συνεχή τηλεοπτικά «ρεπορτάζ» με τους «τρομαγμένους μαγαζάτορες» και τους «φοβισμένους περιοίκους» και ...δένει το (αντιδραστικό) γλυκό μια χαρά.

(Φυσικά, κανείς δεν έχει παράπονο από αυτούς, όταν δουλεύουν 12ωρα και 15ωρα για 10 ευρώ, ή όταν σκοτώνονται σε οικοδομές και ναυπηγικές εργασίες χωρίς να παίρνει κανείς χαμπάρι).

Επίσης δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν, τι ...μύγα τσίμπησε όλους αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να ξεκινάνε από την Ασία ή την Αφρική προκειμένου να μας κάνουν κακό;

Είναι μήπως ζηλιάρηδες, μας βλέπουν που περνάμε καλά (;) και θέλουν να μας τα χαλάσουν; Είναι, γενικώς, κακοί άνθρωποι ή μήπως ανήκουν σε επεκτατικούς λαούς, που τα θέλουν όλα για τον εαυτό τους;

Το ότι οι χώρες τους έχουν ξεζουμιστεί από τη λεγόμενη «πολιτισμένη Δύση» (στην οποία είμαστε περήφανοι να ανήκουμε), και στη συνέχεια έχουν αποσταθεροποιηθεί, βομβαρδιστεί και κατακτηθεί, είναι - να υποθέσουμε - ασήμαντη λεπτομέρεια.

Τα απολυταρχικά καθεστώτα (που στηρίζονται επίσης από τον ιμπεριαλισμό), που καταπατούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, σκοτώνουν και φυλακίζουν, είναι επίσης ζήτημα ...ανάξιο λόγου.

Τέλος, η έλλειψη φαγητού, νερού, φαρμάκων, εκπαίδευσης και γενικώς μέλλοντος, προφανώς (για τους κυβερνώντες και όσους συμφωνούν μαζί τους) δεν είναι και λόγος να φύγεις από τον τόπο σου...


Γρηγοριάδης Κώστας

Λες και δεν ξέρουμε σ' αυτήν τη χώρα από μετανάστες και ξενιτιές...

Υπαρκτός ευρω-συνασπισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η πρόταση που από την επομένη κιόλας μέρα των ευρωεκλογών έσπευσαν να κάνουν οι κεντροδεξιοί προς τους κεντροαριστερούς «αντιπάλους» στην ΕΕ. Να συγκροτήσουν, δηλαδή, ένα μεγάλο συνασπισμό «που θα απομονώσει τους ευρωσκεπτικιστές και θα προωθήσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση». Πρώτος σταθμός αυτής της συνεργασίας η επανεκλογή του Μ. Μπαρόζο στη θέση του προέδρου της Κομισιόν. Αν και τα κεντροδεξιά κόμματα νίκησαν σε πολλές χώρες της ΕΕ, ωστόσο δεν έχουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτός είναι ο λόγος που ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Βίλφριντ Μαρτένς πρότεινε στους σοσιαλιστές και τους φιλελεύθερους να συγκροτήσουν όλοι μαζί ένα μεγάλο συνασπισμό. «Απέναντι στην άνοδο των λαϊκιστών και των ευρωσκεπτικιστών, η συνεργασία αυτή είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ», τόνισε. Η αλήθεια είναι ότι τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα της ΕΕ έχουν υπερψηφίσει από κοινού όλες τις αντιδραστικές «συνθήκες» (Μάαστριχτ, Λισαβόνας) και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν από κοινού ψηφίσει περίπου το 97% των νομοσχεδίων και οδηγιών. Αρα ο συνασπισμός των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών είναι μια πραγματικότητα για τη στήριξη του ευρωμονόδρομου. Πιθανότατα δε θα τα χαλάσουν ούτε στη μοιρασιά των πόστων στα ανώτερα κοινοτικά όργανα. Ηδη οι κεντροδεξιοί προσφέρουν στους σοσιαλδημοκράτες ως αντάλλαγμα για τον Μπαρόζο την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου...

Επίκληση της Μπολόνια και αυταπάτες

Πιστοποιητικό ότι τα διπλώματα που χορηγεί (μετά από 10 εξάμηνα ενιαίων σπουδών και πτυχιακή εργασία) αντιστοιχούν σε 300 πιστωτικές μονάδες (ects) και είναι επιπέδου μάστερ, αποφάσισε να δίνει στο εξής το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) σε όσους αποφοίτους του το ζητήσουν. Ουσιαστικά, αυτό το πιστοποιητικό θα αναγνωρίζεται προς το παρόν μόνο στο εξωτερικό, αλλά θα λειτουργεί ως μέσο πίεσης προς την κυβέρνηση προκειμένου να θεσμοθετήσει και εντός Ελλάδας τα πενταετή πτυχία ως ισότιμα με μάστερ.

Στην ουσία, πρόκειται για μια κίνηση που ...πατώντας πάνω στην αγωνία χιλιάδων πτυχιούχων για την επαγγελματική τους προοπτική και το μέλλον τους, σπέρνει συντεχνιακές αυταπάτες στους νέους μηχανικούς και στρώνει το δρόμο για την πλήρη εφαρμογή των κατευθύνσεων της Μπολόνια. Εξάλλου, η επίκληση των 300 πιστωτικών μονάδων και της λογικής της Μπολόνια είναι το βασικό επιχείρημα των διοικήσεων των Πολυτεχνείων προκειμένου να πείσουν την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τα πτυχία τους ως μάστερ.

Η Μπολόνια, που επικαλούνται, υπαγορεύει το σπάσιμο των ενιαίων πενταετών σπουδών σε δυο κύκλους. Επιπλέον, η εφαρμογή αυτών των ευρωκατευθύνσεων (που στα λόγια υποτίθεται ότι τις αντιπαλεύει το ΕΜΠ) ισοπεδώνει όλους τους τίτλους σπουδών και τα πτυχία, καθιστώντας τους επιχειρηματίες ως τους τελικούς και βασικούς κριτές κάθε τίτλου σπουδών. Σ' αυτόν τον κυκεώνα είναι μεγάλη αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι με μια νομοθετική ρύθμιση μπορεί να σώσει τα πτυχία μιας επιστήμης όταν όλα συνολικά τα πτυχία παίρνουν την κατηφόρα...

Συντεχνιακές αντεγκλήσεις ΤΕΙ - Πολυτεχνείων

Με μια μακροσκελή ανακοίνωση ο πρόεδρος του ΤΕΙ Αθήνας, Δ. Νίνος, εκφράζει την ενόχλησή του για τις δηλώσεις του πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, Ι. Γρυσπολάκη, ο οποίος είπε ότι το επίπεδο σπουδών στα Πολυτεχνεία και τα ΤΕΙ είναι διαφορετικό. Χαρακτηρίζοντας συντεχνιακή τη νοοτροπία του πρύτανη, ο Δ. Νίνος τον ρωτά μεταξύ άλλων: «Το ακαδημαϊκό έτος 2008 - 2009 όπως και το προηγούμενο 2007 - 2008, στα ΤΕΙ της χώρας πραγματοποιήθηκαν 13 - 15 εβδομάδες διδασκαλίας ανά εξάμηνο σπουδών. Πόσες εβδομάδες διδασκαλίας πραγματοποιήθηκαν τα αντίστοιχα ακαδημαϊκά έτη στο Πολυτεχνείο Κρήτης;». Ουσιαστικά, δηλαδή, υπονοεί ότι το επίπεδο σπουδών στα ΤΕΙ δεν υπολείπεται των πανεπιστημίων, επειδή στα ΤΕΙ τα τελευταία χρόνια γίνεται περισσότερος χρόνος μάθημα. Αυτό, μάλιστα, είναι κριτήριο! Εκτός και αν θέλει να υπονοήσει ότι τα ΤΕΙ δεν υπολείπονται των πανεπιστημίων επειδή εκδηλώνονται λιγότερες κινητοποιήσεις απ' ό,τι στα πανεπιστήμια!

Αλλο επιχείρημά του είναι ότι η υψηλότερη βάση εισαγωγής στο ΤΕΙ Αθήνας είναι στο 19,5, λες και το επίπεδο των σπουδών στο ίδρυμα το καθορίζουν οι επιδόσεις των μαθητών της Γ' Λυκείου στις πανελλήνιες...!

Και στη συνέχεια θέτει το ερώτημα: «Γιατί θα πρέπει να ισχύουν πάντοτε δυο μέτρα και δυο σταθμά, όταν τίθεται το ζήτημα της χρηματοδότησης και της αξιολόγησης των ΤΕΙ έναντι των πανεπιστημίων;». Φυσικά δεν μπορεί κανείς να μην του αναγνωρίσει το δίκαιο του ερωτήματος, μπορεί όμως να θέσει στον πρόεδρο του ΤΕΙ Αθήνας το ερώτημα: Ποιοι ήταν άραγε εκείνοι που το 2001 πανηγύριζαν για την υποτιθέμενη «ανωτατοποίηση» και έσπερναν αυταπάτες στον κόσμο των ΤΕΙ...;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μπορούμε να βάλουμε σοβαρά εμπόδια

Οι αποφάσεις των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ σηματοδοτούν, χωρίς καμιά αμφιβολία, την έναρξη ενός νέου γύρου επιθετικών μέτρων, που πλήττουν παραπέρα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ανδρών και γυναικών, τους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας. Τα μέτρα δεν είναι καινούρια, δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Περιγράφονται με σαφήνεια στη στρατηγική της Λισαβόνας, την οποία συνδιαμόρφωσαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 2000 και την επικύρωσε το 2005 η κυβέρνηση της ΝΔ. Πρόκειται για τη θεμελιακή εκείνη στρατηγική, που διακηρυγμένο στόχο έχει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ώστε αυτό να καταστεί πρώτη οικονομική δύναμη στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό μέχρι το 2010.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, άλλος τρόπος δεν υπάρχει πέρα από το να γίνει ακόμα πιο φθηνή η εργατική δύναμη για το κεφάλαιο. Γεγονός που προϋποθέτει όχι μόνο χαμηλότερους μισθούς, αλλά και σταδιακή απαλλαγή της εργοδοσίας από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, κατακρεούργηση των εργασιακών σχέσεων, ώστε οι εργαζόμενοι να μην κατοχυρώνουν δικαιώματα και να είναι ευάλωτοι στους εκβιασμούς, ελεύθερη διακίνηση του αναγκαίου για τα κέρδη των πολυεθνικών εργατικού δυναμικού, που θα περιπλανιέται από επάγγελμα σε επάγγελμα και από χώρα σε χώρα για να εξασφαλίσει ένα πενιχρό μεροκάματο και ενδεχομένως μια σύνταξη πείνας.

Αυτό επιδιώκουν τα μέτρα στα οποία κατέληξαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ. Και μπορεί η οικονομική κρίση να πιέζει για την ένταση τέτοιων και άλλων μέτρων, κανείς ωστόσο δεν είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι το τέλος του κύκλου της κρίσης θα σημάνει και το σταμάτημα της αντεργατικής εφόδου. Το αντίθετο μάλιστα. Το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό σχεδιάζουν και πράττουν με το βλέμμα στραμμένο στην περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης. Εκεί όπου τα συσσωρευμένα κεφάλαια θα πρέπει να βρουν ακόμα πιο συμφέρουσες αποδόσεις για να πολλαπλασιαστεί ο κλεμμένος πλούτος που καταλήγει στις τσέπες του κεφαλαίου. Αυτό που επιδιώκουν είναι να βγουν από την κρίση έχοντας ρίξει ακόμα πιο χαμηλά την τιμή στην οποία η μεγαλοεργοδοσία αγοράζει την εργατική δύναμη.

Μπορούμε να τους δυσκολέψουμε, να τους εμποδίσουμε; Μπορούμε. Κάτω από προϋποθέσεις. Και η πιο βασική είναι η οργάνωση της πάλης με ταξικά κριτήρια, αιτήματα και προσανατολισμό. Στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές. Η γιγάντωση ενός αγώνα, από τον οποίο δε θα λείπει κανείς. Προμετωπίδα αυτού του αγώνα δεν μπορεί να είναι άλλη από το αίτημα να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιουργούν: Το κεφάλαιο και η πολιτική του. Πυξίδα αυτού του αγώνα δεν μπορεί να είναι άλλη από τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Για την ανάπτυξη ενός αγώνα με αυτά τα χαρακτηριστικά πρωτοστατεί και θα συνεχίζει να παλεύει το ΠΑΜΕ, οι χιλιάδες κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες που δρουν μέσα από τις γραμμές του, μαζί με άλλες ριζοσπαστικές εργατικές λαϊκές δυνάμεις.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ