Πέμπτη 25 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
ΠΡΩΗΝ «ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ» (ΕΝΚΛΩ)
Πάλη των εργαζομένων για τα δικά τους συμφέροντα, όχι νέα παγίδευση σε εργοδοτικά σχέδια

Ο «Ριζοσπάστης» μιλάει με τον Σάκη Τσίτση, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΕΚ Νάουσας στην Αθήνα για τους απολυμένους του Λαναρά
Από παλιότερη κινητοποίηση του ΕΚ Νάουσας στην Αθήνα για τους απολυμένους του Λαναρά
Με αφορμή τις εξελίξεις και τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» (ΕΝΚΛΩ), τις πληροφορίες για πρόταση ιδιώτη επενδυτή για την εξαγορά της πτωχευμένης επιχείρησης με στόχο την επαναλειτουργία 3 εργοστασίων από τα 17 συνολικά της εταιρείας, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Σάκη Τσίτση, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας.

***

-- Το τελευταίο διάστημα επανέρχεται το ζήτημα της επαναλειτουργίας της ΕΝΚΛΩ στη βάση μιας πρότασης εξαγοράς του υπολοίπου της πτωχευτικής περιουσίας της από το επενδυτικό fund «Aiglon SLP». Η επενδυτική αυτή πρόταση εμφανίζεται να έχει τη στήριξη των εργαζομένων που θα εμπλακούν ως μέτοχοι, προσδοκώντας σε επαναλειτουργία τριών εργοστασίων σε Κομοτηνή και Νάουσα. Συμμερίζεστε αυτήν την αισιοδοξία;

-- Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση και η εργοδοσία μαζί με τα τσιράκια τους οργάνωσαν πολύ καλά ένα σχέδιο εξαπάτησης των απολυμένων με ενιαίο τρόπο και «επιχειρήματα»: «Ούτως ή άλλως χαμένα τα λεφτά σου», «Δεν έχεις πάρει ούτε 1 ευρώ από ό,τι πουλήθηκε», «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάρεις έστω και λίγα», ενώ στην πορεία έλεγαν: «Βρέθηκε επιτέλους καλός επενδυτής που θα λειτουργήσει τα 3 εργοστάσια».

Αυτό το σχέδιο, που μπερδεύει και αποπροσανατολίζει, που έχει στόχο να ξεμπερδεύουν με απολυμένους, αποζημιώσεις και δεδουλευμένα - 35 εκατομμύρια ευρώ - να ξεμπερδεύουν με τα αιτήματα προστασίας των ανέργων, με διεκδικήσεις για δουλειά με δικαιώματα, που έχει στόχο να διασφαλιστούν τα συμφέροντα παλιών και νέων επιχειρηματιών και τραπεζών, καλλιεργεί παρατεταμένη αναμονή και εξελίσσεται με διάφορους τρόπους, έτσι ώστε και να ακούγεται καλά στα αυτιά των απολυμένων και να φαίνεται πως υπάρχει σταθερό «ενδιαφέρον επαναλειτουργίας εργοστασίων».


Το «μνημόνιο συνεργασίας» που έχει κατατεθεί έχει τις υπογραφές από 13 εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές και «εκπροσώπους» των εργαζομένων που όρισε η εργοδοσία, αφού ποτέ δεν αποφάσισαν οι απολυμένοι ποιοι θα τους εκπροσωπούν. Τα δύο εργοδοτικά σωματεία της Νάουσας που φαίνεται να υπογράφουν το «μνημόνιο συνεργασίας και κατανόησης» με τον επενδυτή δεν έχουν κάνει εκλογές, η θητεία τους έχει λήξει εδώ και χρόνια, δεν υπάρχουν. Παρουσιάζουν στην πρόταση κατάλογο με 436 απολυμένους χωρίς υπογραφές, αλλά κανένας τους δε γνωρίζει τι προβλέπει ούτε το σχέδιο ούτε το μνημόνιο. Κανένας τους δε γνωρίζει πως το μνημόνιο κοστολογεί την αξία της περιουσίας όλου του ομίλου σε 25 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που οι οφειλές μόνο προς τους εργαζόμενους είναι 35 εκατομμύρια! Απολυμένοι μάς κατήγγειλαν πως υπάρχουν τα ονόματά τους στον κατάλογο χωρίς να έχουν καν ενημερωθεί, πως τους εκβιάζουν ότι αν δεν γίνουν μέτοχοι δεν θα ξαναπιάσουν δουλειά... Πρόκειται για πλήρη εκφυλισμό συνδικαλιστικών διαδικασιών, που δεν μας ξαφνιάζει, είναι συνέχεια της δράσης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ολο αυτό το χρονικό διάστημα η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στον παραπάνω σχεδιασμό, αλλάζει το νόμο των πτωχευμένων επιχειρήσεων και προτάσσει τις τράπεζες έναντι των απολυμένων. Με Προεδρικό Διάταγμα σταματούν οι πλειστηριασμοί για 6 μήνες, τροποποιεί τον πτωχευτικό κώδικα δίνοντας τη δυνατότητα στο 20% των πιστωτών να σταματήσουν την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του ομίλου κ.λπ.

Η πείρα των απολυμένων της ΕΝΚΛΩ επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο επενδυτικό σχέδιο
Η πείρα των απολυμένων της ΕΝΚΛΩ επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο επενδυτικό σχέδιο
Εχουν επίσης στη διάθεσή τους πρόθυμα ΜΜΕ - δημοσιογράφους που στηρίζουν το εγχείρημα ως «μοναδική διέξοδο». Με μια καταπληκτική ταχύτητα αναδημοσιεύονται άρθρα της «Αυγής», που διαφημίζει πως το εγχείρημα προχωρά και πως η σημερινή κυβέρνηση κάνει πράξη ό,τι δεν έκαναν οι προηγούμενες. Η ίδια εφημερίδα δεν δίστασε να δημοσιεύσει πέρσι πως οι απολυμένοι συμφώνησαν να παραχωρηθούν τα 14 από τα 17 κλειστά εργοστάσια του ομίλου για να πληρωθούν πρόστιμα και χρέη του Λαναρά.

Εδώ και 2 χρόνια η κυβέρνηση αρνείται να απαντήσει στο αίτημα που θέτουν το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών Νάουσας «Η ΚΛΩΘΩ», να δώσει στη δημοσιότητα: Τα πρακτικά και το πόρισμα της επιτροπής που συστάθηκε για την επαναλειτουργία 3 εργοστασίων της ΕΝΚΛΩ. Ολα τα έγγραφα που αφορούν τον όμιλο και την αλληλογραφία με ΕΕ, τράπεζες και κυβερνήσεις. Πού πήγαν όλα τα δανεικά και αγύριστα, όλα τα θαλασσοδάνεια και οι επιδοτήσεις που δόθηκαν στην ΕΝΚΛΩ και στον Λαναρά. Να ερευνηθεί τι απέγιναν εργοστάσια - περιουσία του ομίλου σε Ελλάδα και εξωτερικό, που δεν περιλαμβάνονται στην πτωχευτική περιουσία. Να ενημερωθούν οι απολυμένοι τι έχει εκποιηθεί - πουληθεί, πόσα χρήματα εισπράχτηκαν, γιατί οι απολυμένοι δεν έχουν πάρει δεκάρα. Ποιο είναι το σχέδιο εξαγοράς - επαναλειτουργίας εργοστασίων που συμφώνησε η κυβέρνηση, από ποιους κατατέθηκε, πού έχει κατατεθεί και τι προβλέπει. Ποιοι πρότειναν να παραχωρηθούν τα 14 από τα 17 εργοστάσια για να πληρωθούν πρόστιμα, ζημιές πιστωτών, όλοι εκτός των εργαζομένων.

Κανένας λοιπόν δεν πρέπει να τους πιστέψει. Οι απολυμένοι της ΕΝΚΛΩ, άνεργοι ή συνταξιούχοι, να σκεφτούν ότι αυτό το «εγχείρημα» δε γίνεται να συμφέρει αφεντικά και εργαζόμενους, ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τα δικαιώματά τους κατοχυρώνονται όταν έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Ο εναγκαλισμός με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις αποδείχτηκε θανάσιμος και για τους ίδιους. Εχουν πείρα.

Υπάρχει πείρα από τα εργοδοτικά σχέδια και όσους στοιχίζουν τους εργαζόμενους πίσω από αυτά

-- Ποιοι πιστεύετε ότι βρίσκονται πίσω από αυτά τα σχέδια; Ποια ήταν η στάση τους τα χρόνια που ξεκίνησε η επίθεση της εργοδοσίας με σταδιακό κλείσιμο των εργοστασίων;

-- Πίσω από αυτά τα σχέδια νέας κοροϊδίας των απολυμένων είναι αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια, αυτοί που συμφώνησαν στο κλείσιμο και πτώχευσαν τον όμιλο. Είναι τα πρώην διευθυντικά στελέχη, ο τελευταίος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΝΚΛΩ.

Είναι η σημερινή κυβέρνηση, τα ίδια στελέχη του τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ ή ΛΑΕ.

Είναι αυτοί που ανακήρυξαν τον Λαναρά «ευεργέτη».

Είναι δήμαρχοι, φορείς και παρατρεχάμενοι της εργοδοσίας (παλιάς και νέας) που συμφωνούν στο «εγχείρημα» στο πλαίσιο, όπως λένε, «καινοτόμων δράσεων» για την ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση κ.λπ.

Είναι οι ίδιοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές στα τότε Διοικητικά Συμβούλια σωματείων.

Είναι οι κάθε λογής «επενδυτές» που θέλουν τζάμπα όλη την περιουσία του ομίλου και τους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.

Είναι η ΕΕ, τα αστικά κόμματα του ευρωμονόδρομου, το ΔΝΤ που συμφωνούν στην «κοινωνική οικονομία», αφήνοντας στο απυρόβλητο την εργοδοσία, είναι η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που βάζει πλάτη στην υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Ολοι αυτοί που μετά το 2007 πρωτοστάτησαν με σύνθημα «δώστε λεφτά για να σωθούν οι επιχειρήσεις» και έσυραν τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις με χορηγό την εργοδοσία, υπονομεύοντας τον αγώνα για τα δικά τους συμφέροντα όπου καλούσαν το σωματείο ΚΛΩΘΩ, το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών (ΟΕΚΙΔΕ).

Και τότε (όπως και τώρα) όλοι τους είχαν οργανωμένο σχέδιο. Ο Λαναράς έδινε εντολές, σταματούσε η παραγωγή, αυτόματα γινόταν απόφαση των εργοδοτικών σωματείων, πλήρωνε μετακινήσεις, λεωφορεία, μετέφεραν τους εργαζόμενους έξω από υπουργεία και σε τράπεζες. Και τότε δήμαρχοι, νομάρχες Ημαθίας, βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φορείς του νομού και η ΓΣΕΕ συμμετείχαν και στήριζαν τα σχέδια της εργοδοσίας.

Τα αποτελέσματα όμως ήταν ίδια και οδυνηρά για όλους τους εργαζόμενους, που βρέθηκαν άνεργοι και απλήρωτοι. Και τότε (όπως και τώρα) εκμεταλλεύτηκαν την αυξημένη ανεργία, την ανάγκη για μεροκάματο, είχαν και τότε σχέδιο που η εξέλιξή του κράτησε περίπου 4 χρόνια, μέχρι και την πτώχευση του ομίλου. Συμφώνησαν να γίνουν απολύσεις, να κλείσουν εργοστάσια, χωρίς να το λένε.

Τα εργοδοτικά σωματεία με ανακοίνωσή τους το 2009 είπαν: «Σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που δίνεται αγώνας για να στηριχτεί η οικονομία της χώρας και γίνεται προσπάθεια να συνεχίσουν τη λειτουργία τους βιώσιμες παραγωγικές μονάδες όπως αυτή της ΕΝΚΛΩ σε περιοχές ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας, η κυβέρνηση αρνείται να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της». Ανακοίνωναν πως συμμαζεύουν τα εργοστάσια για να διατηρηθούν ανοιχτά και όχι να πάρουν οι εργαζόμενοι επιδόματα ανεργίας, και ότι γνώριζαν πως υπάρχουν σχέδιο λειτουργίας και παραγγελίες. Μετά ανακοίνωσαν πως δυστυχώς δεν γίνεται να δουλέψουν όλα τα εργοστάσια. Εργοδοτικά σωματεία, όπως και η ΝΕ Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ επιτίθονταν στο Εργατικό Κέντρο Νάουσας με ανακοινώσεις τους υποστηρίζοντας πως το ΕΚ Νάουσας «θέλει αυξημένη ανεργία».

Αυτά έλεγαν και έκαναν τότε. Σήμερα λένε: «Σαφώς δικαιώθηκαν το ΕΚΝ και το ΠΑΜΕ για τις τότε εκτιμήσεις τους, σήμερα όμως έχουμε νέα δεδομένα»...

Οι ταξικές δυνάμεις στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των εργαζομένων

-- Το Εργατικό Κέντρο Νάουσας πώς παρενέβη στις εξελίξεις τότε και πώς υπερασπίστηκε τους εργαζόμενους από την επίθεση της εργοδοσίας, τις επιπτώσεις που προέκυψαν στη ζωή τους;

-- Το Εργατικό Κέντρο Νάουσας, από το 2004, με ξεκάθαρο μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία και τους πολιτικούς της υποστηρικτές, πρόβαλλε ένα συνολικό πλαίσιο διεκδίκησης για την ανεργία, που περιλάμβανε και ουσιαστικά μέτρα προστασίας και διεκδίκηση πλήρους και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.

Η κατάσταση με την εργοδοσία να ζητά ολοένα και νέα προνόμια μαζί με τα τσιράκια της δεν άφηνε περιθώρια για αυταπάτες. Ενημερώσαμε και προειδοποιήσαμε έγκαιρα τους εργαζόμενους πως ο στόχος του Λαναρά ήταν να κλείσει όλα τα εργοστάσια, αφού πρώτα εξασφαλίσει νέες χρηματοδοτήσεις (όπως και έγινε).

Ξεπεράσαμε δυσκολίες στην οργάνωση της πάλης, στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και ενότητας. Συμβάλαμε αποφασιστικά να ανοίξει η συζήτηση με εργαζόμενους της ΕΝΚΛΩ και με τους πρώτους πλέον απολυμένους. Πραγματοποιήθηκαν Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, διαμορφώθηκε πλαίσιο πάλης με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων, στήθηκε επιτροπή αγώνα που συνέβαλε να αποκαλύπτονται καλύτερα τα σχέδια της εργοδοσίας, του πολιτικού της προσωπικού και ο ρόλος των εργοδοτικών συνδικαλιστών. Ηταν μία περίοδος που ξεστήνονταν μηχανήματα, μετακόμιζαν και έδειχναν καθαρά τις προθέσεις της εργοδοσίας.

Οι απολυμένοι δεν συμφώνησαν στα προγράμματα που πρότειναν τότε το υπουργείο Εργασίας και η ΓΣΕΕ, οργανώθηκαν δεκάδες κινητοποιήσεις, στηρίχτηκαν αρχικά από όλα τα ταξικά σωματεία της δύναμης του ΕΚΝ, στην πορεία από αγρότες και μαγαζάτορες. Οι αγώνες απέκτησαν νέα δυναμική, διάρκεια και αντοχή, αυτοί οι αγώνες ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση να δώσει επιδόματα στους απολυμένους, να ψηφίσει νόμο που προστάτευε 400 περίπου απολυμένους εντάσσοντάς τους σε ειδικό καθεστώς μηνιαίας εισοδηματικής ενίσχυσης με ΣΣΕ και ασφάλιση μέχρι τη συνταξιοδότησή τους. Ηταν μια κατάκτηση που στην πορεία διευρύνθηκε και σε άλλους απολυμένους κλωστοϋφαντουργούς από άλλες περιοχές.

Το ΕΚΝ, ενισχύοντας το ταξικό κριτήριο εργαζομένων και απολυμένων, οργάνωσε συζητήσεις για τα καταστροφικά αποτελέσματα από την προσαρμογή στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στην απελευθερωμένη αγορά, με την όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, την ενίσχυση της επιθετικότητας των μονοπωλίων για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητά τους. Ενημέρωσε πως επιχειρήσεις του κλάδου έκλεισαν, μετακόμισαν προσδοκώντας μεγαλύτερη κερδοφορία, εξηγούσε πως το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης για το κεφάλαιο απαιτεί την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και πάνω από όλα της εργατικής δύναμης.

Μπήκαν από εργαζόμενους και απολυμένους εμπόδια στο «ξανατάισμα» του Λαναρά. Μπήκε στο στόχαστρό τους ο βασικός αντίπαλος, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η ΕΕ, τα μονοπώλια και η στρατηγική τους, που ευθύνονται για τη συρρίκνωση του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας. Αντιπάλεψε αντιλήψεις που καλλιεργούσε η εργοδοσία με τα τσιράκια της, κηρύγματα συμβιβασμού και εργασιακής ειρήνης «για να ξεπεραστεί το πρόβλημα». Βάλαμε εμπόδια στο να μετατραπούν τα εργοδοτικά σωματεία του ομίλου σε όργανα ελέγχου των εργατών για λογαριασμό της εργοδοσίας. Βγήκαμε στην αντεπίθεση με κριτήριο την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών, συσπειρώθηκαν οι εργαζόμενοι, πήραν κουράγιο οι φοβισμένοι. Βελτιώθηκε η συνολική λειτουργία των συνδικάτων, ενισχύθηκαν οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων, μπήκαν βάσεις για την πρόοδο της ταξικής πάλης.

Το ΕΚΝ, μαζί με το κλαδικό σωματείο της ΚΛΩΘΩ, δεν ξέχασε ποτέ τους απολυμένους και μετά το 2012 που πτώχευσε ο όμιλος. Εκανε εκλογές, εκλέχτηκε νέο Διοικητικό Συμβούλιο, έκανε Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις, ενημέρωνε τους απολυμένους για τις εξελίξεις, σε αντίθεση με τα 2 εργοστασιακά - εργοδοτικά σωματεία της περιοχής μας. Οργάνωσε συγκεντρώσεις έξω από τον ΟΑΕΔ, διεκδίκησε την προστασία των άνεργων απολυμένων, απέτρεψε τη διακοπή ρεύματος, νερού, επέβαλε τη νοσηλεία ανασφάλιστων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις έξω από την εφορία για να μην πληρώσουν φόρους οι απολυμένοι για μισθούς που ποτέ δεν πήραν. Εκανε παραστάσεις διαμαρτυρίας και στο υπουργείο Εργασίας, διεκδίκησε 1.500 ευρώ επίδομα για όλους τους απολυμένους. Διεκδικεί τα 14,5 εκατ. ευρώ που οφείλει ο πτωχευμένος όμιλος να δοθούν με πολιτική απόφαση στους απολυμένους. Από την πρώτη στιγμή ζήτησε από τη σύνδικο να προστατέψει την περιουσία του ομίλου, κάλεσε τους απολυμένους σε όλες τις μάχες που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Οργάνωσε την πάλη, έλυσε προβλήματα απολυμένων που ήταν ενταγμένοι στο καθεστώς ειδικής εισοδηματικής ενίσχυσης μετά την κατάργηση του νόμου κ.λπ.

Δεν υπάρχει «εγχείρημα» που να συμφέρει και τους εργαζόμενους και τα αφεντικά

-- Αποτελεί επιλογή η συμμετοχή των εργαζομένων σε επιχειρηματικά σχέδια μέσα από «συνεργατικά σχήματα» στο πλαίσιο της λεγόμενης «Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας»;

-- Κοινός στόχος κυβέρνησης, παλιάς και νέας εργοδοσίας είναι να χαθούν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις των απολυμένων, να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι χρέη και πρόστιμα, να ξαναμπούν από το παράθυρο αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια, να μπλέξουν - παγιδεύσουν τους απολυμένους, να ξαναβρεθούν πάλι άνεργοι - απλήρωτοι και κυρίως να τους χρεώσουν την αποτυχία. Ετσι γλιτώνουν και από όποιες ποινικές ευθύνες αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια και έστειλαν στην ανεργία εκατοντάδες απλήρωτους εργάτες. Κάτι παρόμοιο έγινε και το 1984 με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που η τότε κυβέρνηση το ονόμασε «κοινωνικοποίηση», με επιχειρήσεις όπως η «Πειραϊκή - Πατραϊκή» κ.ά.

Ο νέος επενδυτής θέλει όλη την περιουσία του ομίλου τζάμπα. Απ' ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα, πιθανόν δεν προσδοκά κυρίως στη λειτουργία εργοστασίων, αλλά να στηρίξει δικά του επενδυτικά σχέδια (τουριστική ανάπτυξη, Ενέργεια) αξιοποιώντας κρατικές ενισχύσεις - επιδοτήσεις, ειδικές ζώνες κ.λπ.

Ακόμα και αν προχωρήσει η επαναλειτουργία εργοστασίων, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι εργαζόμενοι, ως μέτοχοι, αφού χάσουν αυτά που δικαιούνται θα επιβάλουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους άθλιες εργασιακές σχέσεις, θα βαφτιστούν αφεντικά και θα δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι για να ανταγωνιστούν τα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου που παράγουν σε Κίνα και Ινδία. Κριτήριο της παραγωγής δεν θα είναι η κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, θα παραμείνει η αναζήτηση κέρδους, ο ίδιος δρόμος που ποτίζεται από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτό θα κληθούν να αναπαραγάγουν οι εργαζόμενοι. Θα κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής που θα αποφασίζει ο επενδυτής και θα επιβάλουν οι ίδιοι στον εαυτό τους ως μετόχους. Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και να πει στο τέλος ο επενδυτής: «Εγώ δικό σας σχέδιο υλοποίησα, απέτυχε, άρα εσείς φταίτε». Θα τους πει η κυβέρνηση: «Εμείς σας δώσαμε την ευκαιρία, αλλά εσείς δεν μπορείτε χωρίς αφεντικά».

Πέρα από υπαρκτά ερωτήματα που δεν αλλάζουν ωστόσο την ουσία της υπόθεσης για τους εργαζόμενους - όπως π.χ. το ποιες τράπεζες θα δεχτούν σήμερα να απεμπολήσουν απαιτήσεις - το κύριο ερώτημα από τη σκοπιά των εργατών είναι πώς γίνεται αυτό το «εγχείρημα» να συμφέρει και τους εργαζόμενους και τα αφεντικά.

Η κυβέρνηση καυχιέται για το «κατόρθωμα». Η κυβέρνηση όμως δεν ανοίγει εργοστάσια, αυτό που κάνει είναι να ικανοποιεί τις αξιώσεις των βιομηχάνων, δίνει νέα προνόμια, πιο φθηνούς εργάτες, φοροαπαλλαγές, ενισχύσεις κ.λπ. για να τσακίζει εργαζόμενους και δικαιώματα. Τα εργοστάσια τα ανοίγουν ή τα κλείνουν οι βιομήχανοι με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία τους και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Τα φουγάρα στα εργοστάσια δεν έσβησαν επειδή ο Λαναράς, ο ένας ή ο άλλος καπιταλιστής ήταν κακός διαχειριστής, αλλά επειδή ο παγκόσμιος ανταγωνισμός κατέστησε ασύμφορες αυτές τις επιχειρήσεις.

Σπέρνουν αυταπάτες, λένε ψέματα στους απολυμένους ότι θα εξασφαλιστεί στους εργαζόμενους (μετόχους) εγγυημένο κέρδος από την παραγωγή προϊόντων με βάση τις ανάγκες της αγοράς, γιατί και οι ανταγωνιστές τους αυτό κάνουν. Σαφώς η αστική τάξη στους σχεδιασμούς της δεν έχει εγκαταλείψει το ενδιαφέρον της στη χώρα μας για τους κλάδους κλωστοϋφαντουργίας - ιματισμού, στη χώρα μας υπάρχει βαμβάκι, έχουμε εργοστάσια, έμπειρους εργαζόμενους και επιστήμονες, άρα μπορεί να παράγονται νήμα, ύφασμα, ρούχο. Πιθανόν σε αυτήν την κατεύθυνση να εντάσσονται και οι σχεδιασμοί για την ΕΝΚΛΩ. Το εμπόδιο φαίνεται πως είναι το «ακριβό κόστος παραγωγής». Τα παράσιτα της κοινωνίας επιδιώκουν ακόμα πιο φθηνούς εργάτες, νέα προνόμια και γι' αυτό φροντίζει η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες.

Η διέξοδος για τους εργαζόμενους βρίσκεται στην πάλη για τα δικά τους συμφέροντα

-- Ποιο δρόμο προτείνετε να διαλέξουν οι απολυμένοι της ΕΝΚΛΩ;

-- Εμείς θέλουμε τα εργοστάσια ανοιχτά, σε λειτουργία, με εργαζόμενους με πλήρη εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες τους. Θέλουμε τους εργαζόμενους ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν και όχι μετόχους - μικρούς καπιταλιστές που ανέχονται και στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και τη διαιώνισή του.

Τους καλούμε λοιπόν να οργανωθούν στο ταξικό σωματείο της ΚΛΩΘΩ, να στήσουν Επιτροπές Αγώνα, να μη συμβιβαστούν, να διεκδικήσουν απώλειες, δεδουλευμένα - αποζημιώσεις, να απαιτήσουν δουλειά με δικαιώματα, ουσιαστική προστασία των ανέργων, να μην επιτρέψουν να χαθεί ούτε ένα ευρώ από τον ιδρώτα τους. Να βάλουν στο στόχαστρο τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν στη φτώχεια, στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Να εμπιστευτούν την ταξική Ομοσπονδία τους, το ΕΚ Νάουσας και το ΠΑΜΕ.

Να παλέψουν με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα.

Μόνο όταν οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας μπορούν με κεντρικό σχεδιασμό να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες της χώρας μας στην ένδυση, να έχουν σταθερή μόνιμη δουλειά με δικαιώματα.

Η διέξοδος για τους απολυμένους της ΕΝΚΛΩ και συνολικά για τους εργαζόμενους είναι να δείξουν εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις, να συγκρουστούν με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους και τα κόμματά τους που μας έφεραν μέχρι εδώ. Μαζί με τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν, να περάσουν στην αντεπίθεση, να μη θεωρήσουν τα κλεμμένα περασμένα - ξεχασμένα, αλλά να είναι πρώτος στόχος διεκδίκησης.

Με τα ταξικά σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα να συμβάλουν με κάθε πρόσφορο τρόπο στην ανάπτυξη αγώνων αποκλειστικά και μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση - αναζωογόνηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να απεγκλωβιστούν από τα βαρίδια αυτών που σπέρνουν την απογοήτευση και το συμβιβασμό. Να σκεφτούν, να συζητήσουν καλύτερα τις όποιες επιφυλάξεις έχουν για τις εκτιμήσεις και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που ποτέ δεν πρόδωσε τους εργάτες, ποτέ δεν μπόρεσαν να το ελέγξουν η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της. Να δώσουν μαχητική απάντηση στην κυβέρνηση και στα νέα αντεργατικά μέτρα που φέρνει η συμφωνία της με ΕΕ και ΔΝΤ. Να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις μας κάνοντας πράξη το σύνθημα: «'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ