Πέμπτη 25 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Αρχαιρεσίες σωματείων: Με οδηγό τη συνολικότερη πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, οι ταξικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη και στις εξελισσόμενες αρχαιρεσίες στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, στο Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής και στην Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων

-- ΕΝΚΛΩ: Συνέντευξη με τον Σάκη Τσίτση, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας, σχετικά με τις εξελίξεις στην ΕΝΚΛΩ

ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ
Ψηφίζουν για σωματείο ταξικό, «δεύτερο σπίτι» κάθε εργαζόμενου

Από την εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του σωματείου
Από την εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του σωματείου
Στο φόντο της κλιμακούμενης επίθεσης στις συνθήκες δουλειάς και ζωής των εργαζομένων στον κλάδο, με τελευταίο επεισόδιο την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή οι αρχαιρεσίες στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τους λόγους που έχουν οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο να δυναμώσουν το κλαδικό τους σωματείο, το οποίο συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, ψηφίζοντας στις εκλογές αλλά και παίρνοντας μέρος στην καθημερινή του δράση, συζήτησαν οι εμποροϋπάλληλοι στην εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, στις 14/5.

«Χαμένος από χέρι είναι όποιος εργαζόμενος νομίζει ότι έχει εξασφαλισμένη την εργασία του, τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει. Χαμένος είναι ο εργαζόμενος που σηκώνει ψηλά τη σημαία του αφεντικού του, που θεωρεί την επιχείρηση "οικογένεια", που βάζει τα πόδια του στα παπούτσια του εργοδότη, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με τα παραμορφωτικά γυαλιά του εργοδότη και όχι με τα δικά του», τονίστηκε εισηγητικά στη Συνέλευση από την απερχόμενη πρόεδρο του σωματείου, Ντίνα Γκογκάκη.«Κερδισμένος είναι ο εργαζόμενος που βλέπει καθαρά το ταξικό του συμφέρον, που παλεύει οργανωμένος μαζί με τους συναδέλφους του σαν μια γροθιά ενάντια στον κοινό μας αντίπαλο, που δίνει το χέρι σε όποιον σηκώνεται, που στηρίζει με την αλληλεγγύη και συναδελφικότητα τον διπλανό του», πρόσθεσε.

Μέχρι την Κυριακή 4 Ιούνη συνεχίζονται οι αρχαιρεσίες στο Σύλλογο
Μέχρι την Κυριακή 4 Ιούνη συνεχίζονται οι αρχαιρεσίες στο Σύλλογο
Τα παραπάνω επιβεβαίωσαν μέσα από τις τοποθετήσεις τους οι εργαζόμενοι που πήραν το λόγο. «Ενας κάνει δουλειά για τέσσερις» σε πολυκαταστήματα και σε σούπερ μάρκετ. «Ωράρια - "λάστιχο", σπαστά, υπερωρίες, meeting στις επτά το πρωί ή στις δέκα το βράδυ», είναι η καθημερινότητα των εμποροϋπαλλήλων. Μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομίσθιο, «απελευθέρωση» του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και δουλειά την Κυριακή...

Εκαναν το δικό τους «ταμείο»

Στα ίδια χρόνια που βλέπουν μια σειρά επιχειρήσεις να γιγαντώνονται, οι εμποροϋπάλληλοι μετρούν απώλειες χωρίς τέλος.

Την ανάπτυξη της εταιρείας «Praktiker», που ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα πριν 25 χρόνια και σήμερα διαθέτει 15 καταστήματα πανελλαδικά, υπενθύμισαν εργαζόμενοι που πήραν το λόγο. «Εχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς πώς φτιάχτηκαν αυτά τα καταστήματα; Θα μου επιτρέψετε να σας πω εγώ που διανύω τον 24ο χρόνο στην εταιρεία», είπε χαρακτηριστικά μια εργαζόμενη και πρόσθεσε: «Αυτά τα καταστήματα φτιάχτηκαν από τον κόπο και τη δουλειά των εργαζομένων. Των εργαζομένων των λίγων ημερών, ακόμα της μιας μέρας, των δύο ή τριών μηνών, των εργαζομένων που δουλεύουν χρόνια στην εταιρεία». Τα μυοσκελετικά προβλήματα και παθήσεις είναι τα «παράσημα» που συχνά αποκτούν οι εργαζόμενοι, λόγω της εντατικοποίησης, της έλλειψης προσωπικού, του βάρους που αναγκάζονται καθημερινά να σηκώνουν. Οπως τονίστηκε, από τα ταμεία των καταστημάτων έχουν πλέον αφαιρεθεί οι κυλιόμενοι διάδρομοι, πράγμα που αναγκάζει τους εργαζόμενους να τραβούν τα πράγματα με τα χέρια, ανεξάρτητα από το πόσο βαριά είναι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η αλυσίδα «Σκλαβενίτης». Το 2006 η επιχείρηση αριθμούσε 38 καταστήματα, το 2014 έφτασε τα 110 μέσα από εξαγορές μικρότερων αλυσίδων, το 2016 συνέχισε να επεκτείνεται στην επαρχία. Το 2017, μετά από την εξαγορά του «Μαρινόπουλου», μετρά 600 καταστήματα και 23.000 εργαζόμενους. «Ενώ λοιπόν η ανάπτυξη της εταιρείας έχει χτυπήσει "κόκκινο", είπαμε κι εμείς να κάνουμε ταμείο και να δούμε τι έχουμε κερδίσει εμείς οι εργαζόμενοι», είπαν εργαζόμενοι που πήραν το λόγο στη Συνέλευση. Ο απολογισμός που έκαναν περιλάμβανε τα εξής: Ωρομίσθιοι που καλύπτουν 8ωρα και 10ωρα ενώ πληρώνονται με την ώρα, εντατικοποίηση, 6ήμερη εργασία χωρίς ρεπό, απλήρωτες υπερωρίες. Οι συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων που δουλεύουν ο ένας δίπλα στον άλλο είναι πραγματικό «ψηφιδωτό». Περιλαμβάνουν 8ωρους, ωρομίσθιους, εργαζόμενους με 2μηνες, 4μηνες και 6μηνες συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία για δύο ή τρεις μέρες τη βδομάδα. Στα παραπάνω, εργαζόμενοι από τον «Μαρινόπουλο», που πλέον πέρασαν στον «Σκλαβενίτη», πρόσθεσαν και τις συμβάσεις «δανεισμού» από τον πρώην εργοδότη τους στον καινούργιο όμιλο.

Κόντρα στην παρέμβαση της εργοδοσίας

Εκτός από το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο, το οποίο αξιοποιούν στο έπακρο, οι εργοδότες οργανώνουν συστηματική παρέμβαση στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους. Το κλίμα φόβου και ανασφάλειας συνοδεύεται από τη μάσκα του «καλού εργοδότη» και της επιχείρησης όπου όλοι, εργοδότες και εργαζόμενοι, είναι «μια οικογένεια».

Μέσα από τις ομιλίες τους, εργαζόμενοι υπενθύμισαν τη διαφημιστική καμπάνια της αλυσίδας «ΑΒ Βασιλόπουλος». Εφεραν μια σειρά παραδείγματα των προσπαθειών χειραγώγησης των εργαζομένων και στοίχισής τους πίσω από τα συμφέροντα της επιχείρησης. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκαν στο πρόγραμμα «υγεία και ευεξία», που περιλαμβάνει σεμινάρια «διαχείρισης άγχους» για τους εργαζόμενους, την ίδια στιγμή που γίνονται χίλια κομμάτια για να βγάλουν πέρα τη βάρδια. «Η χαρά να ξεχωρίζεις» είναι ο τίτλος ενός νέου εγχειρήματος που ξεκινά εταιρεία με στόχο την «υποστήριξη του ηθικού των εργαζομένων», και την «αύξηση της ικανοποίησής τους από την εργασία». Στο πλαίσιο του προγράμματος η εταιρεία θα δίνει βραβεία «καλύτερου εργαζομένου» και «καλύτερου καταστήματος». «Θα φτάσουμε να γίνουμε... Survivor», σχολίαζαν χαρακτηριστικά εργαζόμενοι...

Συνεχής προσπάθεια οργάνωσης

Ο απολογισμός της δράσης του Συλλόγου μετρά μια σειρά θετικά βήματα, τα οποία επίσης αποτυπώθηκαν στις ομιλίες των εργαζομένων.

Την καθημερινή συζήτηση με τους συναδέλφους, το μοίρασμα της ανακοίνωσης του σωματείου, τη δράση για κάθε πρόβλημα στο χώρο δουλειάς, μετέφεραν εργαζόμενες από την αλυσίδα «H&M». Μέσα από τη δράση αυτή, όπως υπογραμμίστηκε, δημιουργήθηκε η Επιτροπή Αγώνα από εργαζόμενους που συσπειρώθηκαν στο κλαδικό τους σωματείο. Οταν η εργοδοσία πριν 3 περίπου μήνες έφερε νέες συμβάσεις εργασίας με χειρότερους όρους, η Επιτροπή κατάφερε να οργανώσει κινητοποιήσεις και να εμποδίσει τα σχέδια αυτά. «Η μάχη που δώσαμε έδειξε ότι έχουμε τη δύναμη, έσπασε σε πολλούς συναδέλφους το ιδεολόγημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων», είπε μια εργαζόμενη, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη να δοθεί συνέχεια, να ενισχυθεί περισσότερο η Επιτροπή.

Με σταθερή παρέμβαση κατάφεραν να πολλαπλασιάσουν τις δυνάμεις του σωματείου τα μέλη του Συλλόγου σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. «Η "μαγιά" όταν ξεκινήσαμε ήταν μηδενική. Σήμερα έχουμε εγγραφές στο Σύλλογο από καταστήματα που δεν έχουμε καταφέρει να πάμε εξόρμηση και περιοδεία», είπαν χαρακτηριστικά.

Την πείρα τους από τις κινητοποιήσεις που οργάνωσαν οι Επιτροπές Αγώνα πριν περίπου ένα χρόνο υπενθύμισαν εργαζόμενοι από τον «Μαρινόπουλο». «Να 'μαστε τέτοια γροθιά που να να μην νικιέται με τίποτα», ήταν το μάθημα που τους δίδαξε η εμπειρία τους, μαζί με την ανάγκη να δυναμώσουν το σωματείο και την πάλη του, ώστε να είναι το «δεύτερο σπίτι του εργαζόμενου».

ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Μάχη ενταγμένη στην προσπάθεια συσπείρωσης νέων δυνάμεων

Σε διαδικασία αρχαιρεσιών βρίσκονται αυτό το διάστημα μια σειρά σωματείων στην Αττική, σε διαφορετικούς κλάδους: Εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στον κλάδο των Τροφίμων - Ποτών, αλλά και το προσωπικό στα Πρακτορεία Τύπου, καλούνται να πάρουν μέρος, να αναδείξουν τα νέα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων τους και τους αντιπροσώπους τους στα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Για τις ταξικές δυνάμεις, στις οποίες οι εργαζόμενοι έχουν εμπιστευτεί την πλειοψηφία της διοίκησης και στα τρία παραπάνω σωματεία, οι αρχαιρεσίες είναι μια μάχη ενταγμένη στη συνολικότερη προσπάθεια για άνοδο της οργάνωσης των εργαζομένων, για ενίσχυση των σωματείων με νέες δυνάμεις, για συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στον ταξικό αντίπαλο.

Με την οργάνωσή τους στα σωματεία, με τη συμμετοχή τους στις αρχαιρεσίες και τη στήριξή τους στις ταξικές δυνάμεις, με τη συμμετοχή τους στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες και την οργάνωση της πάλης, οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν απάντηση στην επίθεση διαρκείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, στην παρέμβαση των εκπροσώπων του κεφαλαίου μέσα στα συνδικάτα.

Με αυτό το περιεχόμενο απευθύνονται στους εργαζόμενους οι ταξικές δυνάμεις στο πλαίσιο των αρχαιρεσιών των παραπάνω τριών σωματείων: Καλούν τους εμποροϋπαλλήλους να δώσουν απάντηση στο «ξήλωμα» της κυριακάτικης αργίας από κυβέρνηση και επιχειρήσεις, αλλά και στο σύνολο του εργασιακού μεσαίωνα που επικρατεί στον κλάδο. Να απαντήσουν στην αξίωση για «εργασιακή ειρήνη», που απευθύνουν παλιοί και νέοι «επενδυτές» στους εργαζόμενους στα πρακτορεία, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο σωματείο. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια του κλάδου των Τροφίμων, εργολαβικοί, εποχικοί ή αορίστου χρόνου, να δώσουν απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία, στην εντατικοποίηση, στην έλλειψη μέτρων για την υγεία και την ασφάλειά τους, ενισχύοντας το ταξικό κλαδικό τους σωματείο.

ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ
Απέναντι στην εργοδοτική επίθεση και τις αξιώσεις για «εργασιακή ειρήνη»

Από στάση εργασίας και συγκέντρωση των εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου
Από στάση εργασίας και συγκέντρωση των εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου
Σήμερα ξεκινούν οι εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στην Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών. Η μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις για την ενίσχυση του ψηφοδελτίου της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΔΑΣ) είναι κομμάτι της μάχης για την οργάνωση των εργαζομένων στον κλάδο, τον συντονισμό της δράσης με άλλους κλάδους, την αντιπαράθεση και την αποκάλυψη του ρόλου του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η προσπάθεια για ουσιαστική ταξική ενότητα των εργαζομένων μέσα στα σωματεία, η οποία διαμορφώνεται στη βάση της αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και όχι στο παζάρεμα μαζί του για το πόσα θα χάσουν οι εργάτες. Το προηγούμενο διάστημα, οι ταξικές δυνάμεις, έχοντας την πλειοψηφία στη διοίκηση του σωματείου, πρωτοστάτησαν στην πάλη των εργαζομένων ενάντια στις μειώσεις και στην καθυστερημένη καταβολή των μισθών, στις απολύσεις, στην προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλλει ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πρωτοστάτησαν στη διεκδίκηση και τη διασφάλιση μέτρων για την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία στους χώρους δουλειάς και κυρίως στην «Ιριδα», συνέβαλαν στην οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων με μαζικές διαδικασίες.

Σε συντονισμό με άλλα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πραγματοποιήθηκαν κοινές πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις για θέματα που αφορούν την εργατική τάξη: Ανεργία, υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία, συλλογικές συμβάσεις, έμπρακτη αλληλεγγύη σε εργατικούς αγώνες αλλά και σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Οι ταξικές δυνάμεις μπαίνουν μπροστά ενάντια σε κάθε προσπάθεια των εργοδοτών να επιβάλουν κλίμα «εργασιακής ειρήνης», προκειμένου να τσακίσουν τα δικαιώματα των εργατών με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του επικεφαλής του «Πήγασου», Φ. Μπόμπολα, ο οποίος σε συνάντηση με την ΕΣΗΕΑ ζήτησε να υπάρχει «εργασιακή ειρήνη», προκειμένου να προχωρήσει η επένδυση του Ι. Σαββίδη. Μάλιστα, αναφέρθηκε σε σχέδιο που προβλέπει 220 απολύσεις στα πρακτορεία, χειροτέρευση των Συμβάσεων Εργασίας κ.ά.

Οι ταξικές δυνάμεις έχουν σταθερό μέτωπο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που στον κλάδο εκφράζεται κυρίως με το ψηφοδέλτιο της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΑΠΕΠΤΑ, στηρίζεται από το ΜΕΤΑ, δηλαδή από δυνάμεις ΛΑΕ και ΣΥΡΙΖΑ). Η παράταξη αυτή αρχικά καλούσε τους εργάτες να στηρίξουν την κυβέρνηση - γιατί δήθεν θα πέρναγε φιλεργατικούς νόμους. Μετά το 3ο μνημόνιο, αφού είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, η μόνη τους έγνοια ήταν να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ και την ταξική γραμμή του. Τώρα μεταξύ των υποψηφίων της ΑΠΕΠΤΑ είναι άτομα που στηρίζουν την προσπάθεια της εργοδοσίας, να διαλύσει το Ταμείο Αλληλοβοήθειας των εργαζομένων, ή άλλα που είναι γνωστά ως απεργοσπάστες στον κλάδο.

Παράλληλα, οι ταξικές δυνάμεις αντιπαρατέθηκαν με διαλυτικές αντιλήψεις που στόχο έχουν την υπονόμευση του σωματείου και καλλιεργούν οι εργοδότες και τα τσιράκια τους οι χρυσαυγίτες, ότι τάχα δεν χρειάζεται να οργανωθεί ο αγώνας, ότι αυτό που χρειάζεται είναι «αυθόρμητες» και ανοργάνωτες κινητοποιήσεις. Συνολικά, δίνουν τη μάχη ενάντια στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο της εργοδοσίας. Εκπρόσωποι της ναζιστικής οργάνωσης από τη μια κατηγορούν το σωματείο, γιατί δεν κάθεται στο ίδιο τραπέζι με την εργοδοσία για να συζητήσει πόσο θα χάσουν οι εργάτες, και από την άλλη εξαπολύουν εναντίον του άθλιες συκοφαντικές επιθέσεις.

Απάντηση στους χρυσαυγίτες έδωσε η απόφαση της τελευταίας γενικής συνέλευσης του σωματείου, για τον αποκλεισμό οποιουδήποτε φασιστικού ψηφοδελτίου από τις εκλογές, την οποία ακολούθησε η ομόφωνη απόφαση της Εφορευτικής Επιτροπής να αποκλείσει το φασιστικό ψηφοδέλτιο.

Η ενίσχυση του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ θα δώσει ώθηση στη μάχη για την καλύτερη οργάνωση των εργαζομένων, θα συμβάλει, στο μέτρο που της αναλογεί, στη μάχη για τη συνολικότερη αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Το πρόγραμμα των αρχαιρεσιών στα 3 σωματεία

-- Οι εκλογές στον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας συνεχίζονται έως τις 4 Ιούνη. Οι εμποροϋπάλληλοι ψηφίζουν με βιβλιάριο Υγείας και αστυνομική ταυτότητα, από τις 9 π.μ. έως τις 9 μ.μ., στα γραφεία του Συλλόγου (Αγίας Φιλοθέης 5Β). Κάλπη θα στηθεί την Κυριακή 28/5 (10.00 - 18.00) στα παραρτήματα στο Περιστέρι (Θεοφράστου και 40 Εκκλησιών 20) και το Μενίδι (Δεκελείας 42).

-- Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Ποτών - Τροφίμων Αττικής πραγματοποιεί αρχαιρεσίες έως τις 30/5. Σήμερα, εκλογές θα γίνουν στη ΦΑΓΕ στη Μεταμόρφωση, στο Περιστέρι, στον «Ελληνικό Γύρο» και τη «Λακωνική Τροφίμων». Αύριο θα γίνουν στη Μαγούλα στο εργοστάσιο «Κανάκι» και στα Μέγαρα. Στο Πικέρμι στην «Elbisco» και στα γραφεία του Συνδικάτου στο ΕΚΑ.

-- Οι αρχαιρεσίες της Ενωσης Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών γίνονται σήμερα, στις εγκαταστάσεις της «Ιριδας» (5 π.μ. - 9.30 π.μ.) και το πρακτορείο «Ευρώπη» (10 π.μ. - 2 μ.μ.), αύριο στο πρακτορείο «Αργος» (8 π.μ. - 12 το μεσημέρι) και το Σάββατο στα γραφεία του Συνδικάτου (Αιόλου 104, 6ος όροφος, γραφείο 606).

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΓΑΛΑΚΤΟΣ - ΤΡΟΦΙΜΩΝ - ΠΟΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Απάντηση στην ένταση της εκμετάλλευσης με ενίσχυση του ταξικού κλαδικού Συνδικάτου

Στη μάχη των αρχαιρεσιών βρίσκονται και οι ταξικές δυνάμεις στο Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής.

Οι αρχαιρεσίες έχουν ήδη ξεκινήσει και τα σημάδια δείχνουν την παραπέρα ενίσχυση του Συνδικάτου, παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να εμποδίσει τους εργάτες να συμμετάσχουν στις εκλογές. Προχτές η εργοδοσία της «Froneri» (κοινοπραξία ΝΕΣΤΛΕ - R&R) απαγόρεψε να μπει η κάλπη στο εργοστάσιο. Ομως οι εκλογές έγιναν και η καλύτερη απάντηση δόθηκε από την ίδια τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, η οποία ήταν πολύ πάνω από την αναμενόμενη.

Και στον κλάδο αυτό οι εργάτες βρίσκονται αντιμέτωποι με μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς, αυξημένη παρουσία των «δουλεμπορικών γραφείων» και των εργολαβιών, που χειροτερεύουν παραπέρα τους όρους εργασίας. Ακόμα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις απλήρωτης εργασίας, επιβολής ατομικών συμβάσεων, αύξησης των εργατικών «ατυχημάτων».

Το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων συνοδεύεται από μεγάλες επιχειρηματικές ανακατατάξεις στον κλάδο, συγχωνεύσεις ομίλων, συγκέντρωση παραγωγής σε λιγότερα χέρια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το κλείσιμο μεγάλων εργοστασιακών μονάδων όπως «Κατσέλης», «Αγνό» στη Θεσσαλονίκη, το υποκατάστημα της ΜΕΒΓΑΛ στην Αθήνα, το εργοστάσιο παραγωγής της ΠΕΠΣΙΚΟ - ΗΒΗ στα Οινόφυτα και άλλα. Εγιναν μεγάλες εξαγορές, όπως ο όμιλος «Τσιπίτα» - Θεοδωρόπουλου, που εξαγόρασε τη ΝΙΚΑΣ, το κομμάτι παραγωγής παγωτού της ΝΕΣΤΛΕ από το αγγλικό μονοπώλιο R&R και άλλα.

Το τίμημα για όλες αυτές τις επιχειρηματικές διεργασίες πληρώνουν οι εργαζόμενοι, με δεκάδες απολύσεις, μεταβολή εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών κ.ά. Οι βιομήχανοι του κλάδου, παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, έχουν ενιαίο μέτωπο ενάντια στους εργαζόμενους, γι' αυτό και δεν υπογράφουν κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που διεκδικεί το Συνδικάτο. Στήριγμα των βιομηχάνων είναι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που σε πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει τη συμμετοχή των εργατών στις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου.

Από τη μεριά του το Συνδικάτο, στη διοίκηση του οποίου βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις, οι συνδικαλιστές που εκλέγονται με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ, με τη δράση του όλα αυτά τα χρόνια, το άπλωμα της δουλειάς σε κάθε εργασιακό χώρο, με τη συγκρότηση εργοστασιακών επιτροπών, με το στήσιμο πυρήνων με πρωτοπόρους εργαζόμενους, έχει καταφέρει να υπάρχει καλύτερος συντονισμός της δράσης στον κλάδο, αλλά και να αποσπάσει μικρότερες και μεγαλύτερες κατακτήσεις σε πολλούς χώρους δουλειάς, όπως για παράδειγμα την τήρηση του ωραρίου, την ανάκληση απολύσεων, το σπάσιμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, αποπληρωμή δεδουλευμένων και άλλα.

Ακόμα δίνεται η μάχη για τη συσπείρωση των μεταναστών εργατών του κλάδου, η οποία έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες νέες εγγραφές στο Συνδικάτο.

ΠΡΩΗΝ «ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ» (ΕΝΚΛΩ)
Πάλη των εργαζομένων για τα δικά τους συμφέροντα, όχι νέα παγίδευση σε εργοδοτικά σχέδια

Ο «Ριζοσπάστης» μιλάει με τον Σάκη Τσίτση, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΕΚ Νάουσας στην Αθήνα για τους απολυμένους του Λαναρά
Από παλιότερη κινητοποίηση του ΕΚ Νάουσας στην Αθήνα για τους απολυμένους του Λαναρά
Με αφορμή τις εξελίξεις και τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» (ΕΝΚΛΩ), τις πληροφορίες για πρόταση ιδιώτη επενδυτή για την εξαγορά της πτωχευμένης επιχείρησης με στόχο την επαναλειτουργία 3 εργοστασίων από τα 17 συνολικά της εταιρείας, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Σάκη Τσίτση, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας.

***

-- Το τελευταίο διάστημα επανέρχεται το ζήτημα της επαναλειτουργίας της ΕΝΚΛΩ στη βάση μιας πρότασης εξαγοράς του υπολοίπου της πτωχευτικής περιουσίας της από το επενδυτικό fund «Aiglon SLP». Η επενδυτική αυτή πρόταση εμφανίζεται να έχει τη στήριξη των εργαζομένων που θα εμπλακούν ως μέτοχοι, προσδοκώντας σε επαναλειτουργία τριών εργοστασίων σε Κομοτηνή και Νάουσα. Συμμερίζεστε αυτήν την αισιοδοξία;

-- Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση και η εργοδοσία μαζί με τα τσιράκια τους οργάνωσαν πολύ καλά ένα σχέδιο εξαπάτησης των απολυμένων με ενιαίο τρόπο και «επιχειρήματα»: «Ούτως ή άλλως χαμένα τα λεφτά σου», «Δεν έχεις πάρει ούτε 1 ευρώ από ό,τι πουλήθηκε», «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάρεις έστω και λίγα», ενώ στην πορεία έλεγαν: «Βρέθηκε επιτέλους καλός επενδυτής που θα λειτουργήσει τα 3 εργοστάσια».

Αυτό το σχέδιο, που μπερδεύει και αποπροσανατολίζει, που έχει στόχο να ξεμπερδεύουν με απολυμένους, αποζημιώσεις και δεδουλευμένα - 35 εκατομμύρια ευρώ - να ξεμπερδεύουν με τα αιτήματα προστασίας των ανέργων, με διεκδικήσεις για δουλειά με δικαιώματα, που έχει στόχο να διασφαλιστούν τα συμφέροντα παλιών και νέων επιχειρηματιών και τραπεζών, καλλιεργεί παρατεταμένη αναμονή και εξελίσσεται με διάφορους τρόπους, έτσι ώστε και να ακούγεται καλά στα αυτιά των απολυμένων και να φαίνεται πως υπάρχει σταθερό «ενδιαφέρον επαναλειτουργίας εργοστασίων».


Το «μνημόνιο συνεργασίας» που έχει κατατεθεί έχει τις υπογραφές από 13 εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές και «εκπροσώπους» των εργαζομένων που όρισε η εργοδοσία, αφού ποτέ δεν αποφάσισαν οι απολυμένοι ποιοι θα τους εκπροσωπούν. Τα δύο εργοδοτικά σωματεία της Νάουσας που φαίνεται να υπογράφουν το «μνημόνιο συνεργασίας και κατανόησης» με τον επενδυτή δεν έχουν κάνει εκλογές, η θητεία τους έχει λήξει εδώ και χρόνια, δεν υπάρχουν. Παρουσιάζουν στην πρόταση κατάλογο με 436 απολυμένους χωρίς υπογραφές, αλλά κανένας τους δε γνωρίζει τι προβλέπει ούτε το σχέδιο ούτε το μνημόνιο. Κανένας τους δε γνωρίζει πως το μνημόνιο κοστολογεί την αξία της περιουσίας όλου του ομίλου σε 25 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που οι οφειλές μόνο προς τους εργαζόμενους είναι 35 εκατομμύρια! Απολυμένοι μάς κατήγγειλαν πως υπάρχουν τα ονόματά τους στον κατάλογο χωρίς να έχουν καν ενημερωθεί, πως τους εκβιάζουν ότι αν δεν γίνουν μέτοχοι δεν θα ξαναπιάσουν δουλειά... Πρόκειται για πλήρη εκφυλισμό συνδικαλιστικών διαδικασιών, που δεν μας ξαφνιάζει, είναι συνέχεια της δράσης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ολο αυτό το χρονικό διάστημα η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στον παραπάνω σχεδιασμό, αλλάζει το νόμο των πτωχευμένων επιχειρήσεων και προτάσσει τις τράπεζες έναντι των απολυμένων. Με Προεδρικό Διάταγμα σταματούν οι πλειστηριασμοί για 6 μήνες, τροποποιεί τον πτωχευτικό κώδικα δίνοντας τη δυνατότητα στο 20% των πιστωτών να σταματήσουν την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του ομίλου κ.λπ.

Η πείρα των απολυμένων της ΕΝΚΛΩ επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο επενδυτικό σχέδιο
Η πείρα των απολυμένων της ΕΝΚΛΩ επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο επενδυτικό σχέδιο
Εχουν επίσης στη διάθεσή τους πρόθυμα ΜΜΕ - δημοσιογράφους που στηρίζουν το εγχείρημα ως «μοναδική διέξοδο». Με μια καταπληκτική ταχύτητα αναδημοσιεύονται άρθρα της «Αυγής», που διαφημίζει πως το εγχείρημα προχωρά και πως η σημερινή κυβέρνηση κάνει πράξη ό,τι δεν έκαναν οι προηγούμενες. Η ίδια εφημερίδα δεν δίστασε να δημοσιεύσει πέρσι πως οι απολυμένοι συμφώνησαν να παραχωρηθούν τα 14 από τα 17 κλειστά εργοστάσια του ομίλου για να πληρωθούν πρόστιμα και χρέη του Λαναρά.

Εδώ και 2 χρόνια η κυβέρνηση αρνείται να απαντήσει στο αίτημα που θέτουν το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών Νάουσας «Η ΚΛΩΘΩ», να δώσει στη δημοσιότητα: Τα πρακτικά και το πόρισμα της επιτροπής που συστάθηκε για την επαναλειτουργία 3 εργοστασίων της ΕΝΚΛΩ. Ολα τα έγγραφα που αφορούν τον όμιλο και την αλληλογραφία με ΕΕ, τράπεζες και κυβερνήσεις. Πού πήγαν όλα τα δανεικά και αγύριστα, όλα τα θαλασσοδάνεια και οι επιδοτήσεις που δόθηκαν στην ΕΝΚΛΩ και στον Λαναρά. Να ερευνηθεί τι απέγιναν εργοστάσια - περιουσία του ομίλου σε Ελλάδα και εξωτερικό, που δεν περιλαμβάνονται στην πτωχευτική περιουσία. Να ενημερωθούν οι απολυμένοι τι έχει εκποιηθεί - πουληθεί, πόσα χρήματα εισπράχτηκαν, γιατί οι απολυμένοι δεν έχουν πάρει δεκάρα. Ποιο είναι το σχέδιο εξαγοράς - επαναλειτουργίας εργοστασίων που συμφώνησε η κυβέρνηση, από ποιους κατατέθηκε, πού έχει κατατεθεί και τι προβλέπει. Ποιοι πρότειναν να παραχωρηθούν τα 14 από τα 17 εργοστάσια για να πληρωθούν πρόστιμα, ζημιές πιστωτών, όλοι εκτός των εργαζομένων.

Κανένας λοιπόν δεν πρέπει να τους πιστέψει. Οι απολυμένοι της ΕΝΚΛΩ, άνεργοι ή συνταξιούχοι, να σκεφτούν ότι αυτό το «εγχείρημα» δε γίνεται να συμφέρει αφεντικά και εργαζόμενους, ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τα δικαιώματά τους κατοχυρώνονται όταν έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Ο εναγκαλισμός με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις αποδείχτηκε θανάσιμος και για τους ίδιους. Εχουν πείρα.

Υπάρχει πείρα από τα εργοδοτικά σχέδια και όσους στοιχίζουν τους εργαζόμενους πίσω από αυτά

-- Ποιοι πιστεύετε ότι βρίσκονται πίσω από αυτά τα σχέδια; Ποια ήταν η στάση τους τα χρόνια που ξεκίνησε η επίθεση της εργοδοσίας με σταδιακό κλείσιμο των εργοστασίων;

-- Πίσω από αυτά τα σχέδια νέας κοροϊδίας των απολυμένων είναι αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια, αυτοί που συμφώνησαν στο κλείσιμο και πτώχευσαν τον όμιλο. Είναι τα πρώην διευθυντικά στελέχη, ο τελευταίος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΝΚΛΩ.

Είναι η σημερινή κυβέρνηση, τα ίδια στελέχη του τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ ή ΛΑΕ.

Είναι αυτοί που ανακήρυξαν τον Λαναρά «ευεργέτη».

Είναι δήμαρχοι, φορείς και παρατρεχάμενοι της εργοδοσίας (παλιάς και νέας) που συμφωνούν στο «εγχείρημα» στο πλαίσιο, όπως λένε, «καινοτόμων δράσεων» για την ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση κ.λπ.

Είναι οι ίδιοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές στα τότε Διοικητικά Συμβούλια σωματείων.

Είναι οι κάθε λογής «επενδυτές» που θέλουν τζάμπα όλη την περιουσία του ομίλου και τους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.

Είναι η ΕΕ, τα αστικά κόμματα του ευρωμονόδρομου, το ΔΝΤ που συμφωνούν στην «κοινωνική οικονομία», αφήνοντας στο απυρόβλητο την εργοδοσία, είναι η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που βάζει πλάτη στην υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Ολοι αυτοί που μετά το 2007 πρωτοστάτησαν με σύνθημα «δώστε λεφτά για να σωθούν οι επιχειρήσεις» και έσυραν τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις με χορηγό την εργοδοσία, υπονομεύοντας τον αγώνα για τα δικά τους συμφέροντα όπου καλούσαν το σωματείο ΚΛΩΘΩ, το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών (ΟΕΚΙΔΕ).

Και τότε (όπως και τώρα) όλοι τους είχαν οργανωμένο σχέδιο. Ο Λαναράς έδινε εντολές, σταματούσε η παραγωγή, αυτόματα γινόταν απόφαση των εργοδοτικών σωματείων, πλήρωνε μετακινήσεις, λεωφορεία, μετέφεραν τους εργαζόμενους έξω από υπουργεία και σε τράπεζες. Και τότε δήμαρχοι, νομάρχες Ημαθίας, βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φορείς του νομού και η ΓΣΕΕ συμμετείχαν και στήριζαν τα σχέδια της εργοδοσίας.

Τα αποτελέσματα όμως ήταν ίδια και οδυνηρά για όλους τους εργαζόμενους, που βρέθηκαν άνεργοι και απλήρωτοι. Και τότε (όπως και τώρα) εκμεταλλεύτηκαν την αυξημένη ανεργία, την ανάγκη για μεροκάματο, είχαν και τότε σχέδιο που η εξέλιξή του κράτησε περίπου 4 χρόνια, μέχρι και την πτώχευση του ομίλου. Συμφώνησαν να γίνουν απολύσεις, να κλείσουν εργοστάσια, χωρίς να το λένε.

Τα εργοδοτικά σωματεία με ανακοίνωσή τους το 2009 είπαν: «Σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που δίνεται αγώνας για να στηριχτεί η οικονομία της χώρας και γίνεται προσπάθεια να συνεχίσουν τη λειτουργία τους βιώσιμες παραγωγικές μονάδες όπως αυτή της ΕΝΚΛΩ σε περιοχές ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας, η κυβέρνηση αρνείται να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της». Ανακοίνωναν πως συμμαζεύουν τα εργοστάσια για να διατηρηθούν ανοιχτά και όχι να πάρουν οι εργαζόμενοι επιδόματα ανεργίας, και ότι γνώριζαν πως υπάρχουν σχέδιο λειτουργίας και παραγγελίες. Μετά ανακοίνωσαν πως δυστυχώς δεν γίνεται να δουλέψουν όλα τα εργοστάσια. Εργοδοτικά σωματεία, όπως και η ΝΕ Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ επιτίθονταν στο Εργατικό Κέντρο Νάουσας με ανακοινώσεις τους υποστηρίζοντας πως το ΕΚ Νάουσας «θέλει αυξημένη ανεργία».

Αυτά έλεγαν και έκαναν τότε. Σήμερα λένε: «Σαφώς δικαιώθηκαν το ΕΚΝ και το ΠΑΜΕ για τις τότε εκτιμήσεις τους, σήμερα όμως έχουμε νέα δεδομένα»...

Οι ταξικές δυνάμεις στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των εργαζομένων

-- Το Εργατικό Κέντρο Νάουσας πώς παρενέβη στις εξελίξεις τότε και πώς υπερασπίστηκε τους εργαζόμενους από την επίθεση της εργοδοσίας, τις επιπτώσεις που προέκυψαν στη ζωή τους;

-- Το Εργατικό Κέντρο Νάουσας, από το 2004, με ξεκάθαρο μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία και τους πολιτικούς της υποστηρικτές, πρόβαλλε ένα συνολικό πλαίσιο διεκδίκησης για την ανεργία, που περιλάμβανε και ουσιαστικά μέτρα προστασίας και διεκδίκηση πλήρους και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.

Η κατάσταση με την εργοδοσία να ζητά ολοένα και νέα προνόμια μαζί με τα τσιράκια της δεν άφηνε περιθώρια για αυταπάτες. Ενημερώσαμε και προειδοποιήσαμε έγκαιρα τους εργαζόμενους πως ο στόχος του Λαναρά ήταν να κλείσει όλα τα εργοστάσια, αφού πρώτα εξασφαλίσει νέες χρηματοδοτήσεις (όπως και έγινε).

Ξεπεράσαμε δυσκολίες στην οργάνωση της πάλης, στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και ενότητας. Συμβάλαμε αποφασιστικά να ανοίξει η συζήτηση με εργαζόμενους της ΕΝΚΛΩ και με τους πρώτους πλέον απολυμένους. Πραγματοποιήθηκαν Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, διαμορφώθηκε πλαίσιο πάλης με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων, στήθηκε επιτροπή αγώνα που συνέβαλε να αποκαλύπτονται καλύτερα τα σχέδια της εργοδοσίας, του πολιτικού της προσωπικού και ο ρόλος των εργοδοτικών συνδικαλιστών. Ηταν μία περίοδος που ξεστήνονταν μηχανήματα, μετακόμιζαν και έδειχναν καθαρά τις προθέσεις της εργοδοσίας.

Οι απολυμένοι δεν συμφώνησαν στα προγράμματα που πρότειναν τότε το υπουργείο Εργασίας και η ΓΣΕΕ, οργανώθηκαν δεκάδες κινητοποιήσεις, στηρίχτηκαν αρχικά από όλα τα ταξικά σωματεία της δύναμης του ΕΚΝ, στην πορεία από αγρότες και μαγαζάτορες. Οι αγώνες απέκτησαν νέα δυναμική, διάρκεια και αντοχή, αυτοί οι αγώνες ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση να δώσει επιδόματα στους απολυμένους, να ψηφίσει νόμο που προστάτευε 400 περίπου απολυμένους εντάσσοντάς τους σε ειδικό καθεστώς μηνιαίας εισοδηματικής ενίσχυσης με ΣΣΕ και ασφάλιση μέχρι τη συνταξιοδότησή τους. Ηταν μια κατάκτηση που στην πορεία διευρύνθηκε και σε άλλους απολυμένους κλωστοϋφαντουργούς από άλλες περιοχές.

Το ΕΚΝ, ενισχύοντας το ταξικό κριτήριο εργαζομένων και απολυμένων, οργάνωσε συζητήσεις για τα καταστροφικά αποτελέσματα από την προσαρμογή στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στην απελευθερωμένη αγορά, με την όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, την ενίσχυση της επιθετικότητας των μονοπωλίων για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητά τους. Ενημέρωσε πως επιχειρήσεις του κλάδου έκλεισαν, μετακόμισαν προσδοκώντας μεγαλύτερη κερδοφορία, εξηγούσε πως το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης για το κεφάλαιο απαιτεί την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και πάνω από όλα της εργατικής δύναμης.

Μπήκαν από εργαζόμενους και απολυμένους εμπόδια στο «ξανατάισμα» του Λαναρά. Μπήκε στο στόχαστρό τους ο βασικός αντίπαλος, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η ΕΕ, τα μονοπώλια και η στρατηγική τους, που ευθύνονται για τη συρρίκνωση του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας. Αντιπάλεψε αντιλήψεις που καλλιεργούσε η εργοδοσία με τα τσιράκια της, κηρύγματα συμβιβασμού και εργασιακής ειρήνης «για να ξεπεραστεί το πρόβλημα». Βάλαμε εμπόδια στο να μετατραπούν τα εργοδοτικά σωματεία του ομίλου σε όργανα ελέγχου των εργατών για λογαριασμό της εργοδοσίας. Βγήκαμε στην αντεπίθεση με κριτήριο την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών, συσπειρώθηκαν οι εργαζόμενοι, πήραν κουράγιο οι φοβισμένοι. Βελτιώθηκε η συνολική λειτουργία των συνδικάτων, ενισχύθηκαν οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων, μπήκαν βάσεις για την πρόοδο της ταξικής πάλης.

Το ΕΚΝ, μαζί με το κλαδικό σωματείο της ΚΛΩΘΩ, δεν ξέχασε ποτέ τους απολυμένους και μετά το 2012 που πτώχευσε ο όμιλος. Εκανε εκλογές, εκλέχτηκε νέο Διοικητικό Συμβούλιο, έκανε Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις, ενημέρωνε τους απολυμένους για τις εξελίξεις, σε αντίθεση με τα 2 εργοστασιακά - εργοδοτικά σωματεία της περιοχής μας. Οργάνωσε συγκεντρώσεις έξω από τον ΟΑΕΔ, διεκδίκησε την προστασία των άνεργων απολυμένων, απέτρεψε τη διακοπή ρεύματος, νερού, επέβαλε τη νοσηλεία ανασφάλιστων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις έξω από την εφορία για να μην πληρώσουν φόρους οι απολυμένοι για μισθούς που ποτέ δεν πήραν. Εκανε παραστάσεις διαμαρτυρίας και στο υπουργείο Εργασίας, διεκδίκησε 1.500 ευρώ επίδομα για όλους τους απολυμένους. Διεκδικεί τα 14,5 εκατ. ευρώ που οφείλει ο πτωχευμένος όμιλος να δοθούν με πολιτική απόφαση στους απολυμένους. Από την πρώτη στιγμή ζήτησε από τη σύνδικο να προστατέψει την περιουσία του ομίλου, κάλεσε τους απολυμένους σε όλες τις μάχες που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Οργάνωσε την πάλη, έλυσε προβλήματα απολυμένων που ήταν ενταγμένοι στο καθεστώς ειδικής εισοδηματικής ενίσχυσης μετά την κατάργηση του νόμου κ.λπ.

Δεν υπάρχει «εγχείρημα» που να συμφέρει και τους εργαζόμενους και τα αφεντικά

-- Αποτελεί επιλογή η συμμετοχή των εργαζομένων σε επιχειρηματικά σχέδια μέσα από «συνεργατικά σχήματα» στο πλαίσιο της λεγόμενης «Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας»;

-- Κοινός στόχος κυβέρνησης, παλιάς και νέας εργοδοσίας είναι να χαθούν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις των απολυμένων, να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι χρέη και πρόστιμα, να ξαναμπούν από το παράθυρο αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια, να μπλέξουν - παγιδεύσουν τους απολυμένους, να ξαναβρεθούν πάλι άνεργοι - απλήρωτοι και κυρίως να τους χρεώσουν την αποτυχία. Ετσι γλιτώνουν και από όποιες ποινικές ευθύνες αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια και έστειλαν στην ανεργία εκατοντάδες απλήρωτους εργάτες. Κάτι παρόμοιο έγινε και το 1984 με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που η τότε κυβέρνηση το ονόμασε «κοινωνικοποίηση», με επιχειρήσεις όπως η «Πειραϊκή - Πατραϊκή» κ.ά.

Ο νέος επενδυτής θέλει όλη την περιουσία του ομίλου τζάμπα. Απ' ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα, πιθανόν δεν προσδοκά κυρίως στη λειτουργία εργοστασίων, αλλά να στηρίξει δικά του επενδυτικά σχέδια (τουριστική ανάπτυξη, Ενέργεια) αξιοποιώντας κρατικές ενισχύσεις - επιδοτήσεις, ειδικές ζώνες κ.λπ.

Ακόμα και αν προχωρήσει η επαναλειτουργία εργοστασίων, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι εργαζόμενοι, ως μέτοχοι, αφού χάσουν αυτά που δικαιούνται θα επιβάλουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους άθλιες εργασιακές σχέσεις, θα βαφτιστούν αφεντικά και θα δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι για να ανταγωνιστούν τα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου που παράγουν σε Κίνα και Ινδία. Κριτήριο της παραγωγής δεν θα είναι η κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, θα παραμείνει η αναζήτηση κέρδους, ο ίδιος δρόμος που ποτίζεται από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτό θα κληθούν να αναπαραγάγουν οι εργαζόμενοι. Θα κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής που θα αποφασίζει ο επενδυτής και θα επιβάλουν οι ίδιοι στον εαυτό τους ως μετόχους. Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και να πει στο τέλος ο επενδυτής: «Εγώ δικό σας σχέδιο υλοποίησα, απέτυχε, άρα εσείς φταίτε». Θα τους πει η κυβέρνηση: «Εμείς σας δώσαμε την ευκαιρία, αλλά εσείς δεν μπορείτε χωρίς αφεντικά».

Πέρα από υπαρκτά ερωτήματα που δεν αλλάζουν ωστόσο την ουσία της υπόθεσης για τους εργαζόμενους - όπως π.χ. το ποιες τράπεζες θα δεχτούν σήμερα να απεμπολήσουν απαιτήσεις - το κύριο ερώτημα από τη σκοπιά των εργατών είναι πώς γίνεται αυτό το «εγχείρημα» να συμφέρει και τους εργαζόμενους και τα αφεντικά.

Η κυβέρνηση καυχιέται για το «κατόρθωμα». Η κυβέρνηση όμως δεν ανοίγει εργοστάσια, αυτό που κάνει είναι να ικανοποιεί τις αξιώσεις των βιομηχάνων, δίνει νέα προνόμια, πιο φθηνούς εργάτες, φοροαπαλλαγές, ενισχύσεις κ.λπ. για να τσακίζει εργαζόμενους και δικαιώματα. Τα εργοστάσια τα ανοίγουν ή τα κλείνουν οι βιομήχανοι με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία τους και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Τα φουγάρα στα εργοστάσια δεν έσβησαν επειδή ο Λαναράς, ο ένας ή ο άλλος καπιταλιστής ήταν κακός διαχειριστής, αλλά επειδή ο παγκόσμιος ανταγωνισμός κατέστησε ασύμφορες αυτές τις επιχειρήσεις.

Σπέρνουν αυταπάτες, λένε ψέματα στους απολυμένους ότι θα εξασφαλιστεί στους εργαζόμενους (μετόχους) εγγυημένο κέρδος από την παραγωγή προϊόντων με βάση τις ανάγκες της αγοράς, γιατί και οι ανταγωνιστές τους αυτό κάνουν. Σαφώς η αστική τάξη στους σχεδιασμούς της δεν έχει εγκαταλείψει το ενδιαφέρον της στη χώρα μας για τους κλάδους κλωστοϋφαντουργίας - ιματισμού, στη χώρα μας υπάρχει βαμβάκι, έχουμε εργοστάσια, έμπειρους εργαζόμενους και επιστήμονες, άρα μπορεί να παράγονται νήμα, ύφασμα, ρούχο. Πιθανόν σε αυτήν την κατεύθυνση να εντάσσονται και οι σχεδιασμοί για την ΕΝΚΛΩ. Το εμπόδιο φαίνεται πως είναι το «ακριβό κόστος παραγωγής». Τα παράσιτα της κοινωνίας επιδιώκουν ακόμα πιο φθηνούς εργάτες, νέα προνόμια και γι' αυτό φροντίζει η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες.

Η διέξοδος για τους εργαζόμενους βρίσκεται στην πάλη για τα δικά τους συμφέροντα

-- Ποιο δρόμο προτείνετε να διαλέξουν οι απολυμένοι της ΕΝΚΛΩ;

-- Εμείς θέλουμε τα εργοστάσια ανοιχτά, σε λειτουργία, με εργαζόμενους με πλήρη εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες τους. Θέλουμε τους εργαζόμενους ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν και όχι μετόχους - μικρούς καπιταλιστές που ανέχονται και στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και τη διαιώνισή του.

Τους καλούμε λοιπόν να οργανωθούν στο ταξικό σωματείο της ΚΛΩΘΩ, να στήσουν Επιτροπές Αγώνα, να μη συμβιβαστούν, να διεκδικήσουν απώλειες, δεδουλευμένα - αποζημιώσεις, να απαιτήσουν δουλειά με δικαιώματα, ουσιαστική προστασία των ανέργων, να μην επιτρέψουν να χαθεί ούτε ένα ευρώ από τον ιδρώτα τους. Να βάλουν στο στόχαστρο τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν στη φτώχεια, στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Να εμπιστευτούν την ταξική Ομοσπονδία τους, το ΕΚ Νάουσας και το ΠΑΜΕ.

Να παλέψουν με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα.

Μόνο όταν οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας μπορούν με κεντρικό σχεδιασμό να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες της χώρας μας στην ένδυση, να έχουν σταθερή μόνιμη δουλειά με δικαιώματα.

Η διέξοδος για τους απολυμένους της ΕΝΚΛΩ και συνολικά για τους εργαζόμενους είναι να δείξουν εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις, να συγκρουστούν με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους και τα κόμματά τους που μας έφεραν μέχρι εδώ. Μαζί με τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν, να περάσουν στην αντεπίθεση, να μη θεωρήσουν τα κλεμμένα περασμένα - ξεχασμένα, αλλά να είναι πρώτος στόχος διεκδίκησης.

Με τα ταξικά σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα να συμβάλουν με κάθε πρόσφορο τρόπο στην ανάπτυξη αγώνων αποκλειστικά και μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση - αναζωογόνηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να απεγκλωβιστούν από τα βαρίδια αυτών που σπέρνουν την απογοήτευση και το συμβιβασμό. Να σκεφτούν, να συζητήσουν καλύτερα τις όποιες επιφυλάξεις έχουν για τις εκτιμήσεις και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που ποτέ δεν πρόδωσε τους εργάτες, ποτέ δεν μπόρεσαν να το ελέγξουν η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της. Να δώσουν μαχητική απάντηση στην κυβέρνηση και στα νέα αντεργατικά μέτρα που φέρνει η συμφωνία της με ΕΕ και ΔΝΤ. Να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις μας κάνοντας πράξη το σύνθημα: «'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ