Πέμπτη 2 Μάρτη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Για τη διαπάλη και ειδικότερα στους χώρους σπουδών

Στη Θέση 46, αναφέρεται: «Ο καθημερινός αγώνας για όλα τα ζητήματα δεν πρέπει να αποσπάται από το κύριο επαναστατικό καθήκον της πάλης για την εργατική εξουσία». Το Κόμμα έχει κατακτήσει καθοδηγητικά, σαν σταθερό μπούσουλα στη δουλειά μας, το πώς δουλεύουμε με την πρότασή μας για την εργατική εξουσία μέσα στην οργάνωση των καθημερινών αγώνων. Ωστόσο, υπάρχει αναντιστοιχία με το πώς αυτή η κατεύθυνση γίνεται πράξη στην καθημερινή μας δράση. Βεβαίως, δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε εξαντλείται σε επίπεδο κάποιας «συνταγής». Κάποιες σκέψεις:

Οι δυνάμεις του Κόμματος που μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης για τα οξυμένα προβλήματα που αφορούν, για παράδειγμα, τη ζωή της νεολαίας, πρέπει να αναδεικνύουμε σταθερά το ποιος είναι ο βασικός υπεύθυνος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο νέος, πως η ζωή και τα όνειρά του δεν θα εκπληρωθούν στην καπιταλιστική κοινωνία. Πως ό,τι κατακτήσεις και να έχει ένας αγώνας σήμερα, όσο διατηρείται το σύστημα της εκμετάλλευσης, δεν θα ικανοποιηθούν οι συνολικές ανάγκες της νεολαίας. Πώς όμως θα τα αναδείξουμε εύστοχα και αποτελεσματικά; Δεν μπορούμε να έχουμε σαν απαίτηση τη συμφωνία με αυτά τα ζητήματα του κόσμου που θα συμμετάσχει σε έναν αγώνα ή θέλουμε εμείς να τραβήξουμε σ' αυτόν τον αγώνα. Ούτε βέβαια να έχουμε την ανυπομονησία να λύσουμε μονομιάς όλες τις διαφωνίες αυτού του κόσμου.

Πώς λοιπόν θα ζυμώνουμε αυτά τα ζητήματα; Στη Θέση 49 αναφέρεται ότι την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη μέσα στο κίνημα πρέπει να τη διεξάγουμε με όρους κινήματος. Με βάση αυτό, ένα απαραίτητο στοιχείο το οποίο πρέπει να διαπνέει τη δράση μας είναι η συνέχεια. Κι όταν λέμε συνέχεια, εννοούμε και την ικανότητα που αποκτάμε να βλέπουμε όλη μας τη δράση σαν κομμάτι του κεντρικού καθήκοντος συσπείρωσης δυνάμεων για την επαναστατική ανατροπή. Και όλη μας η δράση δεν περιλαμβάνει μόνο αγωνιστικούς σταθμούς ή κεντρικές από πλευράς μιας Οργάνωσης πρωτοβουλίες. Περιλαμβάνει την καθημερινή επαφή, το δέσιμο με τον νέο, τη συζήτηση.

Αρα, χρειάζεται υπομονή. Ενας αγώνας για εμάς δεν είναι μόνο η ώρα της κινητοποίησης. Πρέπει να συνεχίζουμε την κουβέντα, την παρέμβασή μας. Για παράδειγμα, γίνεται μια κινητοποίηση. Τελειώνει. Με ή χωρίς αποτελέσματα. Πώς αυτά τα ζητήματα τα αναδεικνύεις και μετά την κινητοποίηση, τα συζητάς πιο ολοκληρωμένα, εξατομικεύοντας με τον κόσμο που ήρθες σε επαφή. Πώς βρίσκεις τον κατάλληλο τρόπο για να σπείρεις τον προβληματισμό ακόμα και τη στιγμή διεξαγωγής του αγώνα. Σε αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, πρέπει τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ να γίνουμε ικανότεροι στην αφομοίωση των συμπερασμάτων της Ολομέλειας της ΚΕ για τη δουλειά στο εργατικό κίνημα, τι σημαίνει ανασύνταξη του κινήματος, πώς μετράμε την αποτελεσματικότητα ενός αγώνα.

Μια πλευρά της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης που αφορά τους χώρους σπουδών, τους χώρους που βγαίνουν οι νέοι επιστήμονες, αναφέρεται στη Θέση 60: «Το βασικό καθήκον του Κόμματος στους χώρους της εκπαίδευσης είναι η ενίσχυση της ιδεολογικής - μορφωτικής προσπάθειας, μέσα από [...] την ανάδειξη δυνατοτήτων από τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα, τα οποία στον καπιταλισμό αξιοποιούνται με κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία και όχι τη λαϊκή ευημερία». Εχουμε συναντήσει δυσκολίες σ' αυτό το κομμάτι:

Πρώτον, στο κατά πόσο το αναδεικνύουμε: Είναι μια αδυναμία που πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από το ότι η κάθε Οργάνωση ενός τέτοιου χώρου δεν ασχολείται σοβαρά πολλές φορές με αυτή την πλευρά. Σίγουρα παίζει ρόλο η έλλειψης πείρας, ωστόσο παραμένει πρόβλημα το ότι σοβαρό κομμάτι του δυναμικού μας σε αυτούς τους χώρους δεν έχει αναπτύξει την ανάγκη για βαθύτερη μελέτη του επιστημονικού αντικειμένου του, την αγάπη για την επιστήμη, τη μόρφωση.

Δεύτερον, στο πώς το αναδεικνύουμε: Το να αναδεικνύεις μόνο ότι τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα αξιοποιούνται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, δεν απαντά από μόνο του στο γιατί είναι κακό. Συναντάμε από πολύ κόσμο το εξής: «Το κριτήριο του κέρδους μπορεί να ωθήσει μπροστά την ανάπτυξη της επιστήμης γιατί δίνει κίνητρο». Μα ακριβώς και στην ανάπτυξη της επιστήμης μπαίνει εμπόδιο. Το κριτήριο της παραγωγής καθορίζει και ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν. Αρα και ποιοι θα μείνουν πίσω, ασχέτως της σημασίας τους για τις λαϊκές ανάγκες. Αλλά και το πώς και κατά πόσο θα αναπτυχθούν αυτοί οι κλάδοι. Αρα καθορίζει και το επίπεδο και τις εξειδικευμένες γνώσεις των αυριανών επιστημόνων που βγαίνουν από τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Για παράδειγμα, οι απόφοιτοι μηχανικών σχολών των ΤΕΙ γίνονται χειριστές των επιστημονικών επιτευγμάτων και όχι γνώστες τους. Αυτός ο διαχωρισμός οδηγεί άμεσα ένα μεγάλο κομμάτι δυναμικού που θα μπει στην παραγωγή σαν εξειδικευμένο προσωπικό, να μην έχει τα κατάλληλα εφόδια για να εμβαθύνει παραπέρα στο αντικείμενό του και να συμβάλει στην παραγωγή νέας επιστημονικής γνώσης.

Αυτή η πλευρά της διαπάλης πρέπει να επεξηγείται από τις δυνάμεις μας. Καταρχάς, πρέπει να καλλιεργείται το σωστό κριτήριο στη νεολαία που σπουδάζει ή είναι ήδη επιστημονικό δυναμικό. Επειτα, υπάρχει πλούσιο έδαφος νέων επιστημόνων μέσα στις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι οποίοι πρέπει πιο αποφασιστικά να δουν την επιστήμη τους μέσα από τη σκοπιά της επαναστατικής πάλης του Κόμματος. Επίσης, υπάρχει σοβαρό κομμάτι νέων φοιτητών και σπουδαστών που μπορούν να κερδηθούν στο έδαφος της αγάπης τους για την επιστήμη.

Η ευθύνη για το ανέβασμα αυτής της δουλειάς βαραίνει καταρχάς τον κάθε κομμουνιστή επιστήμονα, ο οποίος πρέπει πιο σωστά, πιο σταθερά, να αξιοποιεί την επιστημονική του ειδίκευση, για να μπορεί το Κόμμα να παρεμβαίνει ακόμα καλύτερα, πιο αποτελεσματικά, πιο βαθιά σ' αυτούς τους χώρους.


Νίκος Αξυπολιτίδης
Μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας της ΚΝΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ