Πετυχημένα ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στα Γιάννενα την Παρασκευή και το Σάββατο 16 και 17 Σεπτέμβρη στο Πάρκο Λιθαρίτσια.

Και τις δύο μέρες στο χώρο του Φεστιβάλ λειτουργούσαν εκθέσεις, με θέμα «70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ - Αυτή είναι η Ιστορία μας - Διδασκόμαστε» και «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος στα Γιάννενα». Πραγματοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας για τη ζωή των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της περιοχής από ερασιτέχνες φωτογράφους της πόλης.

Στις σκηνές του Φεστιβάλ ανέβηκαν φοιτητικά και μαθητικά συγκροτήματα, παρουσιάστηκαν μουσικοαφηγηματικά αφιερώματα στο τραγούδι της ξενιτιάς, της μετανάστευσης, της προσφυγιάς και του πολέμου, καθώς και στα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Η ορχήστρα έπαιξε ανέκδοτα τραγούδια του ΔΣΕ, που συνοδεύτηκαν από χορευτικό. Πραγματοποιήθηκαν μεγάλη συναυλία από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, καθώς και ηπειρώτικο γλέντι με τον Βασίλη Παπαγεωργίου στο κλαρίνο.

Το μαθητικό τμήμα Ακαδημίας Μπάσκετ έδειξε μία προπόνηση και η Ακαδημία Κινεζικών Πολεμικών Τεχνών Kung Fu πραγματοποίησε παρουσίαση του αθλήματος.

Στον παιδότοπο, την πρώτη μέρα, οι δραστηριότητες είχαν θέμα «Αν όλα τα παιδιά της Γης...» και τη δεύτερη «Η γνώση είναι δύναμη!».

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

«Τι είναι αυτό που έχει υπερωριμάσει στον καπιταλισμό: Η κοινωνική εργασία που χρειάζεται και κοινωνική ιδιοκτησία για να λύσει τέτοια προβλήματα, όπως τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου με μισθούς ικανούς να εξασφαλίσουν ζωή αντίστοιχη με αυτά που ήδη παράγει η κοινωνία, με κατοικία που διαθέτει όλες τις σύγχρονες λειτουργίες και την προστασία της από φυσικά φαινόμενα.

Είναι ψέμα πως δεν υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι. Δεν είναι οικονομικό - λογιστικό το ζήτημα, αλλά ταξικό, πολιτικό.

Ο πρώτος και θεμελιακός πόρος είναι η εργατική δύναμη, μεγάλο μέρος της οποίας παραμένει αναξιοποίητο στον καπιταλισμό, ενώ ένα άλλο μέρος της γρήγορα καταστρέφεται λόγω της εντατικοποίησης, της έλλειψης εφαρμογής σύγχρονων μέτρων προστασίας της, ενώ όταν φτάσει σε ηλικία που πέφτει η ικανότητά της δεν μπορεί να απολαύσει με τη συνταξιοδότηση μια άνετη και ευχάριστη ζωή.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι η εργατική δύναμη πρέπει να απαλλαγεί από τη μέγγενη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, που σημαίνει: Να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία οι βιομηχανίες, οι μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις, η γη, οι μεταφορές, οι υποδομές τους (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικοί σταθμοί κ.λπ.), οι τηλεπικοινωνίες, το εμπόριο να γίνει κρατικό, απ' αυτό να περνά και η συγκέντρωση του αγροτικού προϊόντος που θα παράγουν ακόμη συνεταιρισμένοι ή μεμονωμένοι αγρότες, η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια να είναι αποκλειστικά κρατικές υπηρεσίες προσφερόμενες ανάλογα με τις ανάγκες του καθένα και της καθεμιάς, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, εθνότητα, γλωσσική ή άλλη πολιτισμική παράδοση.

Μόνο με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας μπορούν παραγωγή και υπηρεσίες να σχεδιαστούν κεντρικά - επιστημονικά με στόχο το ολοένα ανώτερο επίπεδο κοινωνικής ευημερίας.

Μόνο με κοινωνική ιδιοκτησία μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν αποφασιστικό λόγο και συμμετοχή στην οργάνωση της παραγωγής, των υπηρεσιών, όλων των κοινωνικών λειτουργιών.

(...) Αυτή η οργάνωση της παραγωγής, της οικονομίας συνολικά είναι ρεαλιστική, γιατί τις υλικές προϋποθέσεις της τις έχει ήδη δημιουργήσει ο άνθρωπος με την εργασία του, τις έχει διαμορφώσει ήδη η καπιταλιστική εξέλιξη, η οποία όμως τώρα έχει γίνει στενός, ασφυκτικός κορσές για την εργατική δύναμη και τα μέσα παραγωγής που η ίδια δημιουργεί.

Δεν σπάει όμως από μόνος του αυτός ο στενός κορσές, πρέπει να τον καταστρέψεις, αλλά τα δικά του στοιχεία αντιστέκονται, τα λάστιχά του, οι ίνες του.

Στην καπιταλιστική κοινωνία, οι δυνάμεις που αντιστέκονται είναι οι καπιταλιστές, κοντά τους και ανώτερα μεσαία στρώματα, αντιστέκονται με τα μέσα εξουσίας που διαθέτουν, αλλά δεν μπορούν να καταργήσουν τις αντιφάσεις, τα προβλήματα που γεννούν.

Απαιτείται, λοιπόν, αγώνας ταξικός, που χρειάζεται και γνώση και τόλμη και αντοχή.

Νέοι και νέες,

Σήμερα, αντοχή και μη υποταγή είναι να οργανωθείτε στο φοιτητικό, σπουδαστικό σύλλογο, ν' ακολουθήσετε την ΚΝΕ, να οργανωθείτε στο σωματείο, στη συνδικαλιστική πάλη με το ΠΑΜΕ, να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ, με τον αγώνα σας ν' ανοίξετε το δρόμο για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, για την αποδέσμευση από την Ευρωζώνη, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αλλά και να μην υποστηρίζετε καμιά ένωση καπιταλιστικών κρατών, οικονομική ή στρατιωτική.

Αντοχή και μη υποταγή είναι να βάλει ο καθένας σας το λιθαράκι του στην εργατική - λαϊκή συμμαχία, από τα ρυάκια του καθημερινού αγώνα να συγκεντρωθούν δυνάμεις στο μεγάλο ορμητικό αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό ποτάμι που θα διαβρώσει τα θεμέλια του καπιταλισμού, θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για το τελικό κτύπημα της επαναστατικής ανατροπής του.

Νέοι και νέες, φίλοι και σύντροφοι,

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ σάς καλούν σ' αυτό το συνειδητό σχεδιασμένο αγώνα.

Και όπως λέει ο τίτλος της έκδοσης του ΚΣ της ΚΝΕ:

Ξεκίνα!

Πρέπει όλα να τα ξέρεις!

Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!».