Την αναμενόμενη απάντηση της Ρωσίας έφερε η απόφαση των ΗΠΑ να προχωρήσουν άμεσα στη διεύρυνση και εγκατάσταση της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη. Χτες, στη Ρουμανία, στη βάση Ντεσεβέλου, μπήκε και επίσημα σε λειτουργία ένα τμήμα της «ασπίδας», παρουσία του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, Αμερικανών και Ρουμάνων αξιωματούχων.

Η λειτουργία του αμερικανικής κατασκευής ΝΑΤΟικού αντιπυραυλικού συστήματος στη Ρουμανία συνιστά κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, και πρόσθεσε ότι «λαμβάνονται μέτρα ώστε να διασφαλιστεί το αναγκαίο επίπεδο ασφάλειας για τη Ρωσία. Ο ίδιος ο Πρόεδρος (Βλαντιμίρ Πούτιν), επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω, έχει επανειλημμένως θέσει το ερώτημα: Κατά ποίου λειτουργεί το σύστημα;». Το αντιπυραυλικό σύστημα του ΝΑΤΟ, βασισμένο σε αμερικανική τεχνολογία, ξεκίνησε το 2010 και έχει ως στόχο τη σταδιακή εγκατάσταση μονάδων αντιπυραυλικής άμυνας στην Ανατολική Ευρώπη και την Τουρκία.

Η βάση του Ντεσεβέλου κόστισε περί τα 800 εκατομμύρια δολάρια, φιλοξενεί κυρίως πυραύλους τύπου SM-2 και θα περιληφθεί επισήμως στο ΝΑΤΟικό οπλοστάσιο κατά τη σύνοδο της λυκοσυμμαχίας στη Βαρσοβία τον ερχόμενο Ιούλη.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 2013 και εντάσσονται στη δεύτερη φάση ανάπτυξης του σχεδίου, έπειτα από την εγκατάσταση ενός ραντάρ στην Τουρκία και τεσσάρων πλοίων «Aegis» με αντιπυραυλικές ικανότητες στη Ρότα της Ισπανίας.

Πάντως, ο υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γουέρκ, από τη ρουμανική βάση, ισχυρίστηκε ότι «το αμερικανικό Ευρωπαϊκό Αντιπυραυλικό Σύστημα δεν θα χρησιμοποιηθεί για τη μελλοντική άμυνα κατά ρωσικών πυραύλων» αλλά ...«στοχεύει στην αντιμετώπιση απειλών έξω από την ευρωατλαντική ζώνη», «φωτογραφίζοντας» την Ασία.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Δύναμης Στρατηγικών Πυραύλων της Ρωσίας, Σεργκέι Καρακάγιεφ, δήλωσε ότι η χώρα του παίρνει όλα τα μέτρα για να αντιμετωπίσει τα αμερικανικά σχέδια. Στα μέτρα που παίρνονται περιλαμβάνεται η ανάπτυξη νέων τύπων πυραύλων και συστημάτων μεταφοράς τους (για παράδειγμα, με ειδικά σιδηροδρομικά δίκτυα), με κύρια επιδίωξη τα σύγχρονα αυτά οπλικά συστήματα να μπορούν να διαπερνούν αυτήν τη λεγόμενη ασπίδα. Οπως τονίστηκε, στόχος είναι μέχρι το 2021 τα κινητά συστήματα εκτόξευσης πυραύλων να είναι στην ίδια ποσότητα με τα σταθερά, που βέβαια θα εξακολουθούν να είναι μεγαλύτερης ισχύος.