Μετά την ομιλία του Κ. Σημίτη στο Ζάππειο, όπου και ανέλυσε το «όραμά του» για το «μέλλον της Ευρώπης και της Ελλάδας», μπροστά του οι Σρέντερ και Φίσερ μοιάζουν... αγαθοί πρόσκοποι της «ομοσπονδιοποίησης»! Πράγματι. Το πάθος και η πρωτόγνωρη σαφήνεια με τα οποία τοποθετήθηκε ο Ελληνας πρωθυπουργός υπέρ μιας ΕΕ που, ενώπιον του «υπερεθνικού» της «μεγαλείου», τα κράτη - μέλη δεν έχουν να παίξουν παρά ρόλο... επαρχίας των πολυεθνικών, είναι «αρετές» που δεν τις έχει επιδείξει ούτε ο Γερμανός καγκελάριος!

Ο Κ. Σημίτης, με όσα ομολόγησε, έδωσε εξετάσεις. Οχι βέβαια στον ελληνικό λαό, αλλά σε εκείνους που φιλοδοξούν να κερδίσουν από τον ανελέητο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, καθιστώντας την ΕΕ ισχυρό «αντίπαλο δέος» έναντι των ΗΠΑ. Αλλά περί του «αντίπαλου δέους» θα επανέλθουμε. Αρχικά, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο πρωθυπουργός τάχθηκε, χωρίς υπεκφυγές, υπέρ της «παραχώρησης μεγαλύτερων ποσοστών κυριαρχικών δικαιωμάτων» των κρατών - μελών στις Βρυξέλλες! Εμφανίστηκε διαπρύσιος κήρυκας της μετατροπής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε «κυβερνητικό όργανο», που εκτός από την εκτελεστική θα διατηρήσει και τη νομοθετική εξουσία! Με άλλα λόγια, μπροστά στο «ιδεώδες» της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», πετιούνται στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας ακόμα και τα ιερά και όσια των αστών, όπως η «διάκριση των εξουσιών», που άφησε ως παρακαταθήκη η Γαλλική Επανάσταση. Μαζί τους πετιέται στα αζήτητα ακόμα και η έννοια του «εθνικού κράτους», το οποίο - κατά τον πρωθυπουργό - δεν αποτελεί παρά έναν ιστορικό αναχρονισμό, εντελώς αταίριαστο με το περιβάλλον της «παγκοσμιοποίησης»! Κατόπιν αυτού του οίστρου, οι επόμενες αναφορές του Κ. Σημίτη προέκυψαν... φυσιολογικά: Τάχθηκε υπέρ ενός «ενιαίου αστυνομικού και δικαστικού χώρου» στην ΕΕ, δήλωσε οπαδός της «φορολογικής εναρμόνισης», ζήτησε την απόλυτη θεσμοποίηση των «πολλαπλών ταχυτήτων», δεδομένου ότι, όπως είπε, οι πρώτοι δεν μπορούν να ακολουθούν τους τελευταίους... Φυσικά, δεν παρέλειψε να διατρανώσει την προσήλωσή του στην πολιτική της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας, αφού πλευρά του πρωθυπουργικού «οράματος» είναι να δει την ΕΕ να παίζει και ρόλο «συμπληρωματικό» του ΝΑΤΟ...

Αυτή η ξεκάθαρη νοημάτων και στόχων ομιλία του Κ. Σημίτη είναι ευτύχημα ότι υπήρξε! Και τούτο, διότι έχουμε για πρώτη φορά μια πεντακάθαρη «ακτινογραφία» της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, διατυπωμένη στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, από το διαχειριστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας στην Ελλάδα.

Η πολιτική που αποκρυπτογράφησε ο πρωθυπουργός είναι διπλά επικίνδυνη. Αφ' ενός καθιστά την Ελλάδα θύμα του ιμπεριαλισμού, μετατρέποντάς τη σε... παράρτημα των Βρυξελλών, σε άθυρμα του μεγάλου κεφαλαίου, που δε γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε κυριαρχία, ούτε ανεξαρτησία. Αφ' ετέρου επικυρώνει το ρόλο της Ελλάδας σε ρόλο θύτη, καθώς το εγχώριο κεφάλαιο, στο όνομα της κερδοφορίας του, συμμετέχει ενεργά στα πιο επιθετικά σχέδια του ιμπεριαλισμού.