ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ομολογίες Γιαννίτση

Σε όσους πιστεύουν ακόμη ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε τα μηνύματα των μεγάλων εργατικών κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό και «έβαλε μυαλό», τους παραπέμπουμε στην ομιλία, που έκανε τις προάλλες, ο υπουργός Εργασίας, με θέμα «Το μέλλον της Ευρώπης και η Ελλάδα», στην ημερίδα του ΕΚΕΜ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τ. Γιαννίτσης πρότεινε να διατηρήσει το κράτος το ρόλο του ρυθμιστή στην κοινωνική πολιτική, να αναπτυχθεί ο τομέας της ιδιωτικής παροχής υπηρεσιών, χωρίς να υποκαθιστά το Δημόσιο, ενώ σημείωσε, πως το δημόσιο σύστημα πρέπει να κατευθύνει τη δράση του στις πιο αδύναμες ομάδες.

Ανοιχτά και ωμά, δηλαδή, ο άνθρωπος υποστηρίζει, ότι δικαίωμα στην ασφάλιση - και όχι μόνον σ' αυτή - θα έχει μόνον όποιος έχει να πληρώσει στις ιδιωτικές εταιρίες, ενώ το κράτος θα ενισχύει, με τα γνωστά ψίχουλα τύπου ΕΚΑΣ, τους πλέον εξαθλιωμένους, στα πλαίσια του ρυθμιστικού και εποπτικού ρόλου του...

Αυτό το μέλλον επιφυλάσσει ο Τ. Γιαννίτσης στους Ελληνες εργαζόμενους, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επιβεβαίωση

Το σημείωνε και ο «Ριζοσπάστης» χτες το γεγονός, αλλά μια και η πληροφορία επιβεβαιώνεται και από άλλες εφημερίδες, το ξαναγράφουμε, επιλέγοντας τα όσα σχετικά έγραφε χτες η «Αυριανή»: «Το Χρηματιστήριο, η πορεία της Οικονομίας και οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν το αντικείμενο της συνάντησης που είχε χτες ο πρωθυπουργός με τον κορυφαίο επιχειρηματικό παράγοντα της χώρας Βαρδή Βαρδινογιάννη. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, ο κ. Βαρδινογιάννης φέρεται αποφασισμένος μαζί με άλλους επιχειρηματίες να στηρίξει το χρηματιστήριο. Ενδιαφέρεται επίσης για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων και ιδιαίτερα για την εξαγορά των ελληνικών πετρελαίων».

Θυμίζουμε, ακόμη, ότι χτες ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε την, με επείγουσες διαδικασίες, παραπέρα προώθηση του ξεπουλήματος της δημόσιας επιχείρησης «Ελληνικά Πετρέλαια»...

Θέλει δυνατή κυβέρνηση

Αποκαλυπτικός ήταν και πάλι χτες ο αρθρογράφος του «Βήματος», Γ. Πρετεντέρης. Και θα συμπληρώναμε, αποκαλυπτικός δυο φορές, μια και οι αντιλήψεις που εκπέμπει έχουν κατά τεκμήριο τη σφραγίδα του Μαξίμου. Διαβάστε για να καταλάβετε: «Ενας αναγνώστης έθεσε χθες ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Οπως είναι γνωστό, αυτές τις ημέρες απεργούν (μεταξύ άλλων) οι εργαζόμενοι στο Αττικό Μετρό. Οπως είναι επίσης γνωστό, το μετρό έχει ηλικία δεκαοκτώ μήνες, άρα τόσους μήνες (πάνω - κάτω) θα υπάρχουν και οι εργαζόμενοι σε αυτό.

Ο αναγνώστης ερωτά: Γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι δέχτηκαν πριν από ενάμιση - δυο χρόνια να προσληφθούν σε μια εταιρεία με τόσο άθλιες συνθήκες εργασίας, ώστε να χρειάζεται να απεργήσουν για να τις βελτιώσουν; Και αν οι συνθήκες ήταν αρχικά καλές, πότε πρόλαβαν να επιδεινωθούν τόσο εντυπωσιακά μέσα σε δεκαοκτώ μήνες;

Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση. Υποψιάζομαι απλώς ότι οι διάφορες απεργίες των ημερών έχουν μία, μοναδική κοινή αιτία: την αίσθηση αδυναμίας της κυβέρνησης. "Πάρτε τώρα που γυρίζει"...».

Μετά από τα παραπάνω, μπορεί ο καθένας να καταλάβει πολύ καλύτερα τι σημαίνει το βασικό σύνθημα του κυβερνώντος κόμματος, για το επικείμενο συνέδριό του: Ισχυρή κυβέρνηση - Δυνατό ΠΑΣΟΚ.

Το υπόγειο «γκέτο»

Μια και δε... γνωρίζει, όμως, ο αρθρογράφος του «Βήματος» τι συμβαίνει στα υπόγεια του λουστραρισμένου «γκέτο», που λέγεται Μετρό, ας τον πληροφορήσουμε εμείς.

Οι προσλήψεις στο Μετρό έγιναν την άνοιξη του 1999. Εκατοντάδες εργαζόμενοι τότε, προκειμένου να πιάσουν μια δουλιά και να ξεφύγουν από τον βραχνά της ανεργίας, υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας - τρόπος του λέγειν. Υποχρεώθηκαν, στην πραγματικότητα, να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις δουλείας, οι οποίες «τσακίζουν» δικαιώματα και κατακτήσεις. Το τι περιλαμβάνουν ή τι δεν περιλαμβάνουν οι συμβάσεις αυτές και ποια είναι η τακτική της εργοδότριας εταιρίας γίνεται φανερό από τη σημερινή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας. Το σταθερό ωράριο, οι ειδικότητες και η αναγνώρισή τους είναι άγνωστα πράγματα στο υπόγειο του Μετρό. Δεν υπάρχει μισθολόγιο, ούτε δίνονται αναλυτικές καταστάσεις μισθοδοσίας. Οι όποιες αυξήσεις είναι επιλεκτικές. Δεν καταβάλλονται βασικά επιδόματα (π.χ. οικογενειακό και παιδιών). Δεν τηρούνται, δηλαδή, ούτε καν όσα προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους ανειδίκευτους εργάτες. Και δε μιλάμε για το ύψος των μισθών ή άλλα προβλήματα, όπως οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής ή το ασφαλιστικό.

Τώρα που τα έμαθε, λοιπόν, ο κ. Πρετεντέρης, μπορεί να μας απαντήσει με ποιο δικαίωμα μια - δημόσια, μάλιστα - εταιρία εφαρμόζει τέτοιες παράνομες, απαράδεκτες και αντεργατικές τακτικές; Αν δε γνωρίζει, ας ρωτήσει στου Μαξίμου...

Τα προβλέψιμα...

ΑΣ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ και τόσο ο Γιάννος Παπαντωνίου να συνιστά ψυχραιμία για την κατρακύλα της Σοφοκλέους. Ψύχραιμοι πλέον είναι μόνον όσοι (ακόμα) παρακολουθούν τις εκεί εξελίξεις.

Ούτως ή άλλως, τα λεφτά χαθήκανε, οπότε μόνον από περιέργεια για το μέχρι πού θα φτάσει η πτώση, παρακολουθεί ο κόσμος τα τεκταινόμενα. Αλλωστε, είναι ενδεικτικό το γεγονός πως ουδείς δηλώνει σήμερα «εγκλωβισμένος», όλοι «κατεστραμμένοι» δηλώνουν.

ΒΕΒΑΙΩΣ υπάρχει το ενδεχόμενο, τόσο οι απώλειες στη Σοφοκλέους, όσο και οι χαμηλοί μισθοί να είναι απλά μια ...οφθαλμαπάτη και να ζούμε όλοι σε έναν κακό εφιάλτη. Θα ξυπνήσουμε και πάει - έφυγε.

Αυτά, βέβαια, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό, που είπε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι «οι ισχυρισμοί περί κρίσης στην οικονομία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα»! Η οικονομία - λέει - «βαδίζει σύμφωνα με τις προβλέψεις»!

Πάντως, αν παραδεχτούμε πως η σημερινή κατάσταση είχε «προβλεφθεί», τότε μάλλον για την προεκλογική περίοδο κάποιας άλλης - σε μάς άγνωστης - χώρας αναφέρεται ο Κ. Σημίτης. Εμείς θυμόμαστε ότι τα ακριβώς αντίθετα προέβλεπε η κυβέρνηση προεκλογικά...

Πάντως, μετά απ' αυτές τις δηλώσεις, διαλέγετε και παίρνετε: `Η εσείς δε ζείτε στην πραγματικότητα ή ο πρωθυπουργός. Τι από τα δυο νομίζετε ότι ισχύει;

ΝΑΙ, ΕΝΤΑΞΕΙ κ. Ανωμερίτη, είναι «αδικαιολόγητος» ο πανικός του κόσμου για τη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια. Πλην, όμως, πόσες φορές στο παρελθόν η κυβέρνηση ανακάλυψε εκ των υστέρων στοιχεία, που συνηγορούσαν για προβλήματα στη δημόσια υγεία;

Τι να πρωτοθυμηθούμε, δηλαδή; Τα ακατάλληλα τρόφιμα, που ουδείς είχε ελέγξει και βρίσκονταν στο εμπόριο ή την υπόθεση του απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία, που ακόμη ...δεν έχει ανακαλυφθεί;

Σας βεβαιώνουμε ότι ο κόσμος την περίοδο αυτή θέλει να κάνει τις διακοπές του και όχι να αγχώνεται για το τι θα φάει. Οταν ανησυχεί, λοιπόν, έχει τους λόγους του.

Κοσμοπολίτικος ραγιαδισμός

Μετά την ομιλία του Κ. Σημίτη στο Ζάππειο, όπου και ανέλυσε το «όραμά του» για το «μέλλον της Ευρώπης και της Ελλάδας», μπροστά του οι Σρέντερ και Φίσερ μοιάζουν... αγαθοί πρόσκοποι της «ομοσπονδιοποίησης»! Πράγματι. Το πάθος και η πρωτόγνωρη σαφήνεια με τα οποία τοποθετήθηκε ο Ελληνας πρωθυπουργός υπέρ μιας ΕΕ που, ενώπιον του «υπερεθνικού» της «μεγαλείου», τα κράτη - μέλη δεν έχουν να παίξουν παρά ρόλο... επαρχίας των πολυεθνικών, είναι «αρετές» που δεν τις έχει επιδείξει ούτε ο Γερμανός καγκελάριος!

Ο Κ. Σημίτης, με όσα ομολόγησε, έδωσε εξετάσεις. Οχι βέβαια στον ελληνικό λαό, αλλά σε εκείνους που φιλοδοξούν να κερδίσουν από τον ανελέητο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, καθιστώντας την ΕΕ ισχυρό «αντίπαλο δέος» έναντι των ΗΠΑ. Αλλά περί του «αντίπαλου δέους» θα επανέλθουμε. Αρχικά, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο πρωθυπουργός τάχθηκε, χωρίς υπεκφυγές, υπέρ της «παραχώρησης μεγαλύτερων ποσοστών κυριαρχικών δικαιωμάτων» των κρατών - μελών στις Βρυξέλλες! Εμφανίστηκε διαπρύσιος κήρυκας της μετατροπής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε «κυβερνητικό όργανο», που εκτός από την εκτελεστική θα διατηρήσει και τη νομοθετική εξουσία! Με άλλα λόγια, μπροστά στο «ιδεώδες» της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», πετιούνται στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας ακόμα και τα ιερά και όσια των αστών, όπως η «διάκριση των εξουσιών», που άφησε ως παρακαταθήκη η Γαλλική Επανάσταση. Μαζί τους πετιέται στα αζήτητα ακόμα και η έννοια του «εθνικού κράτους», το οποίο - κατά τον πρωθυπουργό - δεν αποτελεί παρά έναν ιστορικό αναχρονισμό, εντελώς αταίριαστο με το περιβάλλον της «παγκοσμιοποίησης»! Κατόπιν αυτού του οίστρου, οι επόμενες αναφορές του Κ. Σημίτη προέκυψαν... φυσιολογικά: Τάχθηκε υπέρ ενός «ενιαίου αστυνομικού και δικαστικού χώρου» στην ΕΕ, δήλωσε οπαδός της «φορολογικής εναρμόνισης», ζήτησε την απόλυτη θεσμοποίηση των «πολλαπλών ταχυτήτων», δεδομένου ότι, όπως είπε, οι πρώτοι δεν μπορούν να ακολουθούν τους τελευταίους... Φυσικά, δεν παρέλειψε να διατρανώσει την προσήλωσή του στην πολιτική της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας, αφού πλευρά του πρωθυπουργικού «οράματος» είναι να δει την ΕΕ να παίζει και ρόλο «συμπληρωματικό» του ΝΑΤΟ...

Αυτή η ξεκάθαρη νοημάτων και στόχων ομιλία του Κ. Σημίτη είναι ευτύχημα ότι υπήρξε! Και τούτο, διότι έχουμε για πρώτη φορά μια πεντακάθαρη «ακτινογραφία» της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, διατυπωμένη στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, από το διαχειριστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας στην Ελλάδα.

Από την ομιλία Σημίτη προκύπτει η διπλή φύση του εγχώριου κεφαλαίου, που θα μπορούσε να περιγραφεί με τον όρο «κοσμοπολίτικος ραγιαδισμός». Το κεφάλαιο της χώρας αποδεικνύει, ταυτόχρονα, τόσο την απόλυτη, μέχρι δουλικότητας, πρόσδεσή του με τα διεθνικά μονοπώλια, όσο και την αυξανόμενη επιθετικότητά του, αφού μέσω αυτής της σύμφυσης «διεκδικεί» μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Η πολιτική που αποκρυπτογράφησε ο πρωθυπουργός είναι διπλά επικίνδυνη. Αφ' ενός καθιστά την Ελλάδα θύμα του ιμπεριαλισμού, μετατρέποντάς τη σε... παράρτημα των Βρυξελλών, σε άθυρμα του μεγάλου κεφαλαίου, που δε γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε κυριαρχία, ούτε ανεξαρτησία. Αφ' ετέρου επικυρώνει το ρόλο της Ελλάδας σε ρόλο θύτη, καθώς το εγχώριο κεφάλαιο, στο όνομα της κερδοφορίας του, συμμετέχει ενεργά στα πιο επιθετικά σχέδια του ιμπεριαλισμού.

Από δω και πέρα, οι καπιταλιστές και ο εκπρόσωπός τους, ο κ. Σημίτης, επιχειρούν να βαφτίσουν το δικό τους συμφέρον σε «συμφέρον» του λαού. Υποκρίνονται ότι η υπαγωγή της χώρας σε... επίνειο των Βρυξελλών συνιστά «αναβάθμιση» της Ελλάδας! Διατείνονται ότι τα προσδοκώμενα κέρδη των πολυεθνικών της ΕΕ στον ανελέητο πόλεμό τους με τις πολυεθνικές των ΗΠΑ θα καταλήξουν στα... λαϊκά ταμεία! Γι' αυτό θέλουν τον ελληνικό λαό «πειθαρχημένο στρατιώτη» στη σταυροφορία μετατροπής της ΕΕ σε «αντίπαλο δέος» έναντι των ΗΠΑ. Μόνο που το «έπαθλο» αυτής της σταυροφορίας θα είναι αμέτρητοι... σταυροί μαρτυρίου για τους εργαζόμενους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το παραμύθι της «ακυβερνησίας»

Ποια είναι η πιο φοβερή καταγγελία που προσάπτει η ηγεσία της ΝΔ στην κυβέρνηση; Η ακυβερνησία! Αυτή είναι, σύμφωνα με τα στελέχη της ΝΔ, η βασική αν όχι μοναδική αιτία για όλα τα δεινά του τόπου. Η ακυβερνησία φταίει, αν πιστέψουμε την προχτεσινή δήλωση του Κ. Καραμανλή, για την ανεργία, για τη φτώχεια, για το ότι η οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, για την πτώση του χρηματιστηρίου κ.ο.κ. Φυσικά, πρόκειται για μια βολική ερμηνεία και απάτη. Μόνο για ακυβερνησία δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος την κυβέρνηση Σημίτη. Μπορεί οι ρυθμοί να μην είναι αυτοί που θέλει «η αγορά» και η ηγεσία της ΝΔ που θέλει να την εκφράσει αυθεντικά, αλλά η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για την υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών. Για να σταθούμε στα «έργα» των τελευταίων μόνο ημερών, και το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» προχωρά, και η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, των «Ελληνικών Πετρελαίων» και της ΔΕΠΑ, και η αγορά ενέργειας «απελευθερώνεται» - ήδη τα μεγάλα αφεντικά φτιάχνουν εργοστάσια παραγωγής ενέργειας - κ.ο.κ... Ακόμα και το Ασφαλιστικό «δουλεύεται» παρασκηνιακά και αμέσως μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα επανέλθουν δριμύτεροι... Οχι και δεν κυβερνά, λοιπόν, η κυβέρνηση.

Ομως η ΝΔ και η «αγορά» πρέπει να φωνάζουν, ακριβώς για δικαιολογούν και να καλλιεργούν στην «κοινή γνώμη» την «αναγκαιότητα» της λήψης ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων ως τη μόνη δήθεν διέξοδο από τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους. Είναι η μόνη διέξοδος για το σύστημα.

Οι επιτυχίες της Κούβας

Πολύ δυστρόπησαν στις ΗΠΑ, όταν άκουσαν τον Τζέιμς Γούλφενσον -πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας παρακαλώ- να δηλώνει δημόσια: «Νομίζω, ότι η Κούβα έχει κάνει -όπως όλοι θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν- εκπληκτική δουλιά στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας. Θα πρέπει να συγχαρούμε τους Κουβανούς γι' αυτά που έχουν πετύχει». Και, βέβαια, πώς να κάνει διαφορετικά ο πρόεδρος της ΠΤ, όταν και τα δικά τους στοιχεία, φέρουν την Κούβα να συναγωνίζεται σε ορισμένους τομείς τις πλέον αναπτυγμένες χώρες. Η παιδική θνησιμότητα στην Κούβα, για παράδειγμα, ήταν ίση το 1999 με την αντίστοιχη στις ΗΠΑ, ενώ τα χαμηλά ποσοστά αναλφαβητισμού (3% για τους άνδρες και 4% για τις γυναίκες) μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των βιομηχανοποιημένων χωρών.

Η επίθεση, πάντως, που δέχτηκε ο Γούλφενσον ήταν αρκετά έντονη κι έτσι, στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας έσπευσαν να διευκρινίσουν, ότι τα θετικά σχόλια δεν αποτελούν «ενθάρρυνση» στο κοινωνικό σύστημα της Κούβας, συμπληρώνοντας πως η δήλωση του προέδρου διατύπωνε μια υπόθεση, πριν από τα καλά λόγια: «Αν μια χώρα μπορεί να κριθεί από τους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, τότε...».

Και να σκεφθείτε, ότι σαράντα και πλέον χρόνια τώρα -από την πρώτη μέρα της Κουβανικής Επανάστασης- ο μικρός Δαβίδ της Καραϊβικής, στέκει όρθιος, παλεύει και δημιουργεί, απέναντι στο συνεχή και πολύμορφο πόλεμο του τεράστιου Γολιάθ.

Πολιτική - τροφοδότης των ρατσιστικών τάσεων

Associated Press

Εικόνες καταστροφής - σαν τη διπλανή φωτογραφία - μετέδιδαν τις μέρες αυτές τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία από το Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας. Κι από κοντά, τη δήλωση του Βρετανού νέου υπουργού Εσωτερικών, σύμφωνα με την οποία τα ιδιαίτερης έντασης επεισόδια οφείλονται στην «παράλογη βία εγκληματικών ομάδων».

Η πραγματικότητα, όμως, κάθε άλλο παρά είναι αυτή, που θέλει να εμφανίσει ο υπουργός του Τ. Μπλερ. Οι ενισχυόμενες συνεχώς ρατσιστικές τάσεις στη Μεγάλη Βρετανία οφείλονται, πρώτα και κύρια, σε βαθύτερες κοινωνικές αιτίες, ιδιαίτερα, στη διογκούμενη υποαπασχόληση και ανεργία - παρά την ευημερία των επίσημων στοιχείων - στα πολύμορφα και συνεχώς οξυνόμενα οικονομικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και στα εντεινόμενα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού. Ούτε τυχαίο είναι το γεγονός πως οι εστίες των φυλετικών ταραχών βρίσκονται στη Βόρεια Αγγλία. Την περιοχή, δηλαδή, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και τις περισσότερες συνέπειες των καπιταλιστικών βιομηχανικών αναδιαρθρώσεων, που δρομολόγησε η Θάτσερ και συνέχισε ο Τ. Μπλερ. Οπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το ακροδεξιό Εθνικό Κόμμα συγκέντρωσε στις περιοχές αυτές ποσοστά από 11% έως και 17%, ενώ το γενικό του ποσοστό μόλις φθάνει στο 0,2%. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η δήλωση στην «Γκάρντιαν» του Εργατικού βουλευτή Πίτερ Πάικ, που σημείωσε ότι ο κόσμος αυτός ψήφισε τους φασίστες, «γιατί ήθελε να δώσει ένα "χαστούκι" στο Εργατικό Κόμμα, εκφράζοντας την αγανάκτησή του για τη μη αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων».

Αυτό είναι το σχολείο τους

Ολες τις προηγούμενες μέρες ήταν, λίγο - πολύ, γνωστό σε κάθε σχολείο, σε κάθε ελληνική οικογένεια, ότι στις πανελλαδικές εξετάσεις έγινε σφαγή! Τώρα, απλώς ήρθαν τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας να το επιβεβαιώσουν. Να επιβεβαιώσουν, δηλαδή, ότι μεγάλο ποσοστό των μαθητών, τόσο στη Β`, όσο και στη Γ` Λυκείου, έγραψε κάτω από τη βάση στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα αντίστοιχα μεγάλο ποσοστό των μαθητών απορρίπτεται, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας και χωρίς να έχει τη δυνατότητα επανεξέτασης και δεύτερης ευκαιρίας το Σεπτέμβρη. Με αυτά τα ποσοστά αποτυχίας, η αγανάκτηση κι η απογοήτευση γονιών και κυρίως μαθητών, που μοιράστηκαν μια ολόκληρη χρονιά ανάμεσα στα φροντιστήρια, στις ενισχυτικές διδασκαλίες κι ένα εξοντωτικό κι απωθητικό σχολείο, είναι λογικό να φουντώνει.

Αυτή η αποτυχία, όμως, δεν είναι το μόνο συμπέρασμα που συνάγεται από τις χτεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας. Το τραγικότερο στοιχείο, που κρύβεται κάτω από τους αριθμούς και τα ποσοστά, είναι ότι οι μαθητές που θα καταφέρουν τελικά να πάρουν το απολυτήριο Λυκείου είναι σχεδόν οι μισοί από αυτούς που αποφοίτησαν την αντίστοιχη χρονιά από το Γυμνάσιο. Και η εικόνα της Παιδείας μας γίνεται ακόμα χειρότερη, αν προσθέσουμε στους αποφοίτους του Ενιαίου Λυκείου αυτούς του δεύτερου κύκλου των ΤΕΕ. Τότε διαπιστώνουμε ότι πάνω από 30.000 μαθητές, που αποφοίτησαν κανονικά από το Γυμνάσιο, δεν αποφοιτούν ούτε από το Ενιαίο Λύκειο, ούτε από τα ΤΕΕ, άρα εγκαταλείπουν κάθε μορφής εκπαίδευση πολύ πριν τα 18 τους χρόνια.

Και μετά από όλα αυτά, τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας παπαγαλίζουν ότι τα ποσοστά αποτυχίας είναι «αναμενόμενα». Εχουν δίκιο, όμως. Γι' αυτούς είναι απολύτως αναμενόμενο ότι ο αριθμός των μαθητών, που θα καταφέρνει, όχι μόνο να αποφοιτήσει, αλλά και να φοιτήσει στο Λύκειο, μετά την αντιεκπαιδευτική τους μεταρρύθμιση, θα μειωθεί δραματικά. Γι' αυτούς είναι, όχι μόνο αναμενόμενο, αλλά και προσχεδιασμένο. Αυτός ήταν ο στόχος της μεταρρύθμισης και τώρα το βλέπουν ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης στο εγκληματικό έργο της «μεταρρύθμισης». Βλέπουν ότι το σχολείο σε τίποτα δε βελτιώνει τη λειτουργία του, συνεχίζει να δίνει αποσπασματικές γνώσεις, χωρίς να καλλιεργεί την κριτική σκέψη, χωρίς να οδηγεί στην καλλιέργεια ολοκληρωμένης προσωπικότητας, χωρίς να προσφέρει γενική παιδεία. Βλέπουν ότι το Λύκειο συνεχίζει να είναι εξεταστικό κέντρο κι η μόνη αλλαγή του είναι ότι από τις εξετάσεις κόβεται ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός μαθητών. Και, μάλιστα, δε μιλάμε πια για εξετάσεις τύπου Δεσμών, αλλά για αποτυχία σε εξετάσεις, που μετράνε για την προαγωγή και απόλυση από το Λύκειο.

Γίνεται, λοιπόν, σήμερα ακόμα περισσότερο φανερή η ανάγκη του αγώνα για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Η ανάγκη ενός ενιαίου 12χρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού. Ενός σχολείου δημόσιου και δωρεάν, που θα προσφέρει γενική παιδεία και θα πλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αλλά αυτό το σχολείο δε θα μας το χαρίσει κανείς. Είναι στο χέρι όλων μας να το κατακτήσουμε με τους αγώνες μας.

Αυταρχισμός

Το κράτος

εβασίλευε

παλιά

του αστυνόμου,

μ' άλλαξαν πια

οι εποχές

κι οι μέθοδοι

του τρόμου

και τώρα η βία

κυβερνά αλλιώς

διά του «νόμου».