Παράταση του τρέχοντος προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, ολοκλήρωση της περιλάλητης αξιολόγησης στα βασικά, και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ζητά από τη συγκυβέρνηση το Ποτάμι, ώστε να μη ναυαγήσουν τα παζάρια με τους πιστωτές και να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση των ντόπιων μονοπωλίων με πρόσθετα κονδύλια.

Σε ανακοίνωσή του, για τη συγκυβέρνηση αναφέρει: «Οι πληροφορίες που φτάνουν από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες καθώς και οι διαρροές προς διεθνή Μέσα φανερώνουν ότι οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας έχουν μπει σε μια εξαιρετικά δύσκολη φάση (...) είναι φανερό ότι αρκετοί από τους εταίρους μας θα επιμείνουν στην τήρηση των συμφωνηθέντων και δεν θα συνηγορήσουν σε μια εφ' όλης της ύλης αναθεώρηση του ελληνικού προγράμματος. Η κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα, αλλά και ευελιξία και να μην αρκεστεί στα λόγια συμπάθειας που εκφράζουν Ευρωπαίοι ηγέτες».

Σε αυτήν τη βάση, προτείνει «έναν ολοκληρωμένο οδικό χάρτη οριστικής διαπραγμάτευσης και διεξόδου ο οποίος ως βασικά στοιχεία έχει:

• Αίτηση για μικρή παράταση της διαθεσιμότητας του ισχύοντος προγράμματος.
• Ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης με εξαίρεση το δημοσιονομικό κενό, τις εργασιακές σχέσεις και τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, πέραν των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
• Τον τερματισμό του προγράμματος και της σχέσης με την τρόικα και οριστική συμφωνία με την ΕΕ και ΕΚΤ για την υποβολή ενός ολοκληρωμένου εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων έναντι της υποχρέωσης των εταίρων για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων κάτω του 2% και της ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους (επιτόκια, περίοδος χάριτος, παράταση λήξεων).
• Εξασφάλιση της απαιτούμενης χρηματοδότησης με την καταβολή των εκκρεμουσών δόσεων και τη λειτουργία της έκτακτης πιστωτικής γραμμής ECCL με την ένταξη σε αυτήν του υπολοίπου του ΤΧΣ».

Καταλήγει, λέγοντας ότι «η εμμονή σε μια εφ' όλης της ύλης πολιτική διαπραγμάτευση, σε τόσο στενά χρονικά πλαίσια και υπό την απειλή της χρηματοοικονομικής ασφυξίας, μειώνει μέρα με την ημέρα τα περιθώρια μιας καλής λύσης για τους Ελληνες», εννοώντας τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης.