Είμαι βέβαιη ότι αύριο στις λίγες σελίδες που θα αφιερώσουν για το ΚΚΕ οι εφημερίδες, γενικά ο Τύπος, θα λένε το εξής: «Μίλησαν και οι βουλευτές του ΚΚΕ και ως συνήθως έκαναν μια ανάλυση της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας και του καπιταλιστικού συστήματος».

Δυστυχώς, γι' αυτούς που το πιστεύουν αυτό εμείς ενδιαφερόμαστε και για το γάλα και για τις τριετίες και για το επίδομα μητρότητας, για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που τους αλλάζουν τις εργασιακές σχέσεις. Και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ήταν κάτω από χειρότερες συνθήκες από ό,τι στο Δημόσιο. Μας ενδιαφέρουν τα χαράτσια. Μας ενδιαφέρουν τα πάντα, αυτά που ταλαιπωρούν και βασανίζουν καθημερινά το λαό. Και θα ήταν αδύνατο να μην το κάνουμε. Αλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και στελεχών του Κόμματος είναι ένα κομμάτι αυτού του φτωχού λαού, αλλά δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Είναι η ιστορία, τα χαρακτηριστικά, ο ρόλος, η αποστολή και η φυσιογνωμία του Κόμματος.

Ομως, ο λαός ακούει για ανταγωνιστικότητα, κανόνες ανταγωνισμού, ευρωπαϊκή εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Ευρωπαϊκή Ενωση της αμοιβαιότητας, της «σύγκλισης», ευελφάλεια. Και ο λαός δεν είναι όπως ήταν πριν από πενήντα χρόνια. Το μορφωτικό επίπεδο έχει ανέβει και έχει και τεράστια πρακτική πείρα.

Να ακούει για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, να ακούει για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, να ακούει για τις «φούσκες», για τα warrants, να ακούει χίλια δυο πράγματα, αλλά όχι, αυτά να μην τα αναλύσουμε στο λαό... Στο λαό να λέμε «ένα, δυο, τρία, τρεις το λάδι και το λαδόξιδο».

Εμείς κάνουμε και τα δυο. Δύσκολο έργο, δεν συνδυάζεται εύκολα. Πρέπει, όμως, να κάνουμε και τα δυο και τα κάνουμε και στους τόπους δουλειάς και με τις διαδηλώσεις και με τις κινητοποιήσεις και με οποιονδήποτε άλλο πρόσφορο τρόπο διαθέτουμε.

Γιατί στο κάτω-κάτω πώς θα τοποθετηθούμε σήμερα σε μια σειρά από διλήμματα που μπαίνουν στο λαό; Παραδείγματος χάριν, λιτότητα ή ανάπτυξη; Θα έχουμε μια κρατική τράπεζα; Θα υπάρχει ένας κρατικός τομέας επιχειρηματικός ή πρέπει να είναι όλος ιδιωτικός και το κράτος να είναι το επιτελείο; Μπαίνει και αυτό το ερώτημα στο λαό. Δημόσιες ή ιδιωτικές επενδύσεις; Για την ανάπτυξη, θα δώσουμε έμφαση στην παραγωγή για τις εγχώριες καταναλωτικές ανάγκες ή θα δώσουμε και μια έμφαση για τις εξαγωγές ή μεικτά και για τις εγχώριες και για εξαγωγές; Θα βγούμε ή δεν θα βγούμε από το μνημόνιο; Να μπούμε ή να μην μπούμε στις αγορές; Αυτά, δηλαδή, δεν είναι για το λαό; Και πώς εξηγούνται αυτά έξω από τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος;

Εμείς θα πούμε για το μονοπώλιο, το οποίο είναι η οικονομική ουσία του καπιταλισμού.

Γι' αυτό κι εμείς απαντάμε το εξής: Λιτότητα ή ανάπτυξη δεν είναι δίλημμα. Γιατί και λιτότητα μπορεί να έχεις και ανάπτυξη και μάλιστα με μεγάλους ρυθμούς. Και φτώχεια μπορεί να έχεις και ανεργία. Και κρατικές επιχειρήσεις μπορεί να έχεις και τους ιδιώτες να ωφελούνε.

Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάει για τον κρατικό τομέα, ξέρετε τι θέλει να πει; Απευθύνεται σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας και φτώχειας, σε ένα μέρος των εργαζομένων που ταυτίζουν την κρατική επιχείρηση με τη μονιμότητα της θέσης και με τους καλύτερους μισθούς, που υπήρχαν για ένα διάστημα.

Ολόκληρος ο κρατικός τομέας να διευρυνθεί σήμερα και να επανακρατικοποιηθούν επιχειρήσεις, οι εργασιακές σχέσεις δεν θα είναι οι ίδιες. Αφήστε που και τον κρατικό τομέα τον λυμαίνονταν οι ιδιώτες. Και στο κάτω κάτω πώς έγινε ο κρατικός τομέας; Χρεοκόπησαν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, τις αγόρασε το κράτος, τις «ξελάσπωσε» και τις ξαναγυρνάει στους ιδιώτες.

Θα ήθελα να σταθώ και στο ερώτημα με το μνημόνιο. Η συζήτηση που πρέπει να κάνουμε σήμερα είναι: Πρώτον, αυτά που λέει το μνημόνιο τα λέει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δεν λέει για την απελευθέρωση αγοράς κεφαλαίων, εμπορευμάτων; Τώρα ανακαλύψαμε ότι κάνουν επίθεση στο μικρό κτηνοτρόφο; Βεβαίως, υπήρχαν κάποια ισχνά εμπόδια. Τα βγάζουν από τη μέση. Τι, για να έχουμε φθηνό γάλα; Οχι. Για να προχωρήσει η μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση στην κτηνοτροφία.

Η κυρία Ξαφά σήμερα το πρωί στην τηλεόραση τα είπε «ωραία και καλά». Λέει η γυναίκα: «Δεν μπορεί να δυναμώσει η ελληνική κτηνοτροφία και να σταματήσουν ο εισαγωγές, αν δεν κάνουμε μεγάλες επιχειρήσεις». Αυτές οι επιχειρήσεις ή θα είναι καπιταλιστικές ή θα είναι κοινωνικοποιημένες και μάλιστα στην κτηνοτροφία θα είναι επιχειρήσεις αγροτοβιομηχανικές, με οριζόντια και κάθετη διασύνδεση.

Γι' αυτό λέμε ότι αντικειμενικά έχει ωριμάσει η ανατροπή του καπιταλισμού, ανεξαρτήτως ότι σήμερα λείπουν ορισμένες άλλες - αυτό που λέμε υποκειμενικές - προϋποθέσεις. Και πείτε μου πού - όπου έγινε απελευθέρωση αγοράς - έπεσαν οι τιμές. Ισως σε ορισμένα προϊόντα πέσουν. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε κάθετοι σε αυτό. Τα μεροκάματα όμως και οι συντάξεις θα είναι τόσο κάτω που δεν θα μπορούμε να αγοράζουμε ούτε τα φθηνά προϊόντα, τα πιο φθηνά σε σχέση με πέρυσι. Ούτε το γιαούρτι ούτε το γάλα.

Το πολυνομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο είναι «κράχτης». Οχι επικοινωνιακός, αλλά πραγματικός «κράχτης».

Και λέει το εξής: Μπείτε εγχώριοι επενδυτές που διστάζετε, που έχετε χρήματα συσσωρευμένα ή φέρτε τα απ' έξω και ξένοι επενδυτές ελάτε να επενδύσετε στην Ελλάδα, διότι θα έχετε πάμφθηνη, χειραγωγημένη εργατική δύναμη με μειωμένες απαιτήσεις λόγω σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης.

Ο κ. Μηταράκης, παραδείγματος χάριν, όταν μιλάει, κατεβάζει έναν ολόκληρο κατάλογο νέων επενδυτών. Δεν έχουμε καμία διάθεση να αμφισβητήσουμε αυτόν τον κατάλογο. Μπορεί να έχει και δέκα υπερβολές, μπορεί να μην έχει. Δεν δίνουμε εκεί τη μάχη. Αμα οι επενδυτές μπορούν να βγάλουν μεγάλο κέρδος, θα έρθουν. Γιατί να μην έρθουν;

Δεν μας λένε όμως το εξής πράγμα. Να πάρω ένα παράδειγμα. Είδα τον κ. Τσακαλώτο από την τηλεόραση της Βουλής χθες στην Επιτροπή. Είναι - λέει - το νερό, το φάρμακο εμπόρευμα; Βεβαίως είναι εμπόρευμα. Ο κ. Βορίδης σε αυτά που είπε είχε δίκιο, με την εξής διαφορά. Ο κ. Βορίδης λέει ότι είναι εμπόρευμα γιατί θέλει να το κάνει ακόμα πιο εμπόρευμα, όχι αποκλειστικά ο ίδιος, η ΝΔ. Βεβαίως, η ομιλία του από τη σκοπιά του ήταν σωστή. Γιατί λέει ότι, αφού είναι εμπόρευμα, πρέπει να συγκεντρωθεί σε λιγότερα χέρια. Πρέπει να γίνουν λιγότεροι οι εμπορευματοπαραγωγοί και πιο δυνατοί και να φύγουν οι ενδιάμεσοι, διότι ο φαρμακοποιός είναι ενδιάμεσος. Και μάλιστα τώρα οι μεγάλες βιομηχανίες θα κάνουν και δικά τους δίκτυα. Τα σούπερ μάρκετ δεν αγοράζουν ολόκληρα θερμοκήπια, δεν έχουν φτιάξει δικά τους;

Εμείς έχουμε στον αντίποδα την πρόταση. Οι φαρμακοποιοί να είναι όλοι ενταγμένοι - δεν μπορεί να είναι ελευθεροεπαγγελματίας ο φαρμακοποιός - μέσα στο κοινωνικοποιημένο δημόσιο σύστημα Υγείας και να είναι υπάλληλοι με καλό μισθό, με εκσυγχρονισμό των γνώσεών τους, με ωράριο και χωρίς την αγωνία να ανοίξουν και την Κυριακή τη νύχτα για να έρθουν περισσότεροι πελάτες. Εγιναν - λέει - τα φαρμακεία σούπερ μάρκετ. Μα, τι να κάνει ο φαρμακοποιός; Από τη σκοπιά του άνοιξε ένα μαγαζί.

Εμπόρευμα είναι και το νερό αφού το αγοράζουμε. Τι είναι δηλαδή; Στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να δίνουμε ελάχιστα, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μία συμβολή στο κόστος υποδομών. Εμπορεύματα είναι όλα. Εδώ είναι εμπόρευμα η ικανότητα του ανθρώπου προς εργασία, δεν θα είναι εμπόρευμα η τροφή που τρώει, το ρούχο που ντύνεται;

Να, γιατί αναγκαζόμαστε και εμείς να μιλήσουμε για την καπιταλιστική οικονομία, όχι μόνο γενικά και αφηρημένα, πολύ συγκεκριμένα.

Ωραία, λοιπόν, κάνουμε μία κρατική τράπεζα. Την Αγροτική Τράπεζα την ξεχάσαμε που λήστεψε με τα χρέη τους αγρότες; Θα κάνουμε - λέει - μία κρατική τράπεζα. Μα, εάν η κρατική τράπεζα δεν έχει κέρδος, εάν δεν βρει λεφτά με χαμηλά επιτόκια, θα κλείσει. Τι είναι, για την ψυχή της μαμάς τους και του μπαμπά τους;

Επομένως, αυτά που λέει τώρα η κυβέρνηση, είναι «μπάτε σκύλοι, αλέστε» στην Ελλάδα. «Εμείς σας δίνουμε ένα λαό πεινασμένο, γονατισμένο, ο οποίος ακριβώς επειδή έχει χάσει τα πάντα, με δουλειά τριών και τεσσάρων και πέντε μηνών θα είναι και ευχαριστημένος και ελάτε να επενδύσετε», αυτό λέει. Αυτό είναι ανάπτυξη κατά την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει; «Θα έχω και ένα κρατικό τιμόνι».

Μα, οι εισαγωγές είναι νόμιμες. Δεν μπορείς να εμποδίσεις τις εισαγωγές, ίσα-ίσα. Και οι εισαγωγές δεν γίνονται μόνο από χώρες- μέλη της ΕΕ, γίνονται από τη Λατινική Αμερική και από παντού. Η ΕΕ και βεβαίως οι δυνάμεις που έχουν το πάνω χέρι γιατί είναι πιο δυνατές οικονομικά, όταν βλέπουν ότι μειώνονται τα μηχανήματά τους που εξάγουν στην Κίνα, για διάφορους λόγους, γιατί η Κίνα κάνει τη δική της βιομηχανία, γιατί και η Κίνα αρχίζει τώρα και αγκομαχά, κάνει συμφωνία με τη Λατινική Αμερική να εξάγει εκεί μηχανές και να παίρνει αγροτικά προϊόντα. Δεν θα πλήξουν τον αγρότη; Ποια κυβέρνηση είναι αυτή που θα καταφέρει και μέσα στην απελευθέρωση της αγοράς και με την επιτήρηση της ΕΕ, η οποία είναι μόνιμη, να αναστείλει τη μείωση των μισθών, συντάξεων κλπ. και να αναστείλει και τη χρεοκοπία των μικρών επιχειρήσεων; Δεν θα μπορέσει να αναστείλει ούτε μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα τις καταπιούν οι πιο μεγάλες.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; «Α, εγώ θα βρω και κάποιες άλλες συνεργατικές μορφές». Αυτή θα είναι πολύ μεγάλη προσφορά στο σύστημα. Συνεταιρισμοί και συνεργατικές μορφές, όπως έγινε με τα φωτοβολταϊκά, έτσι θα γίνει. Ισα - ίσα την αγορά πάντα την ανοίγει ο μικρός, ο συνεταιρισμός, οι συνεργατικές μορφές τύπου ΒΙΟΜΕ Θεσσαλονίκης. Ισα - ίσα η μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση, το μονοπώλιο θέλει να πάρει όσο γίνεται μαζεμένους. Θα πηγαίνει να απορροφά ένα - ένα μικροκατάστημα; Θα πάει να απορροφήσει τη συνεργατική μορφή επιχείρησης, θα πάει να απορροφήσει τα δίκτυα αλληλεγγύης που κάνουν οι δήμοι, που είναι και ιδιώτες και φιλάνθρωποι, οι νέοι Συγγροί και οι νέοι Ζάππες. Αυτό θα είναι πολύ μεγάλη προσφορά, δηλαδή οι συνεργατικές μορφές, με ημερομηνία λήξης.

Θα μου πείτε «καλά, αυτά που λέτε εσείς για το σοσιαλισμό, για τις κατακτήσεις, για την κοινωνική ιδιοκτησία, αυτή η ζωή των εργαζομένων πού έγινε, πού τη συναντήσατε;». Στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα, βεβαίως, και για όσο διάστημα οι ηγεσίες των κομμάτων και η κεντρική εξουσία ακολουθούσαν τους νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ή ανίχνευαν, με κριτήριο τους νόμους της σοσιαλιστικής οικονομίας, νέους δρόμους που έπρεπε να ακολουθήσουν.

Βεβαίως, εμείς λέμε το εξής πράγμα: Επιβεβαιώνεται η πολιτική του ΚΚΕ και από τις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι στις καπιταλιστικές χώρες. Δεν λέμε ότι επιβεβαιωνόμαστε μόνο στο σοσιαλισμό. Υπήρχαν κατακτήσεις. Βεβαίως, σε μία περίοδο που και ο καπιταλισμός ήθελε να κάνει παραχωρήσεις και είχε περιθώρια να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις, πράγμα που δεν το έχει σήμερα.

Αλλά, με ποια γραμμή μπορείς να έχει κατακτήσεις; Με την ταξική γραμμή της πάλης. Και σήμερα δεν χρειάζεται απλώς να ασκήσεις πίεση γύρω από κάποια προβλήματα, σήμερα πρέπει να υπάρχει κίνημα αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος και κατεύθυνση αποδέσμευσης από την ΕΕ και όχι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Και να υπάρχει όχι μόνο στην Ελλάδα, όχι μόνο σε μια χώρα, αλλά και στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Να υπάρχει γραμμή κοινωνικοποίησης, εργατικής λαϊκής εξουσίας. Αλλιώς δεν πρόκειται να έχεις κατακτήσεις.

Εμείς λέμε ότι ναι, είναι πιθανό να πάμε για ανάκαμψη, αλλά θα είναι πάνω στα ερείπια κατακτήσεων, που η ζωή τις έχει ξεπεράσει ήδη. Αυτή την ανάκαμψη εμείς την απορρίπτουμε. Αργά ή γρήγορα - το θέμα είναι όσο πιο γρήγορα γίνεται - πρέπει να το κατανοήσει και ο ελληνικός λαός. Εμείς, πάντως, το λαό και τον εμπιστευόμαστε και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να πιστεύει ότι μέσα από την κάλπη θα έλθει η αλλαγή. Η κάλπη είναι ένα όπλο και πρέπει να το χρησιμοποιεί σωστά. Η κάλπη, όμως, εκφράζει πολλές φορές παγίδες, αυταπάτες. Αν πας στην κάλπη με αυταπάτες ή με φόβο που καλλιεργεί η ΝΔ για έλλειψη σταθερότητας, τότε η ψήφος θα γυρίσει εναντίον σου.