«Την ακύρωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση», ζητά η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) σύμφωνα με τις θέσεις και εκτιμήσεις στις οποίες κατέληξε το ΔΣ της Ομοσπονδίας για το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό.

Στο κείμενο, το οποίο ψηφίστηκε από την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (μετά από πρόταση της Συνεργασίας και με επιφυλάξεις από την ΠΑΣΚ), διαπιστώνεται ότι θεμέλιο των κυβερνητικών επιλογών είναι η κατάργηση ή ο περιορισμός της μισθωτής εργασίας και κατ' επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης η οποία μετατρέπεται σε ατομική ευθύνη του εργαζομένου και όχι του κράτους. Ωστόσο, από το πολιτικό σκεπτικό της ΟΛΜΕ απουσιάζει η καταγγελία των υπευθύνων για τις επιλογές αυτές, κάτι που έκανε την ΕΣΑΚ ΔΕΕ να καταψηφίσει τελικά την πρόταση.

Ειδικότερα, στο κείμενο, στο οποίο κατέληξε η ΟΛΜΕ, δεν κατονομάζονται οι υπεύθυνοι για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και στο Ασφαλιστικό, που είναι η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση που προωθούν τη μείωση του μισθολογικού κόστους. Παράλληλα, το πολιτικό σκεπτικό της απόφασης περιορίζεται σε μία παράθεση της κατάστασης που ισχύει στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό. Στην απόφασή της η ΟΛΜΕ δεν καταδικάζει ανοιχτά τη λογική του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου» για την καρατόμηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων συνολικά των εργαζομένων, που προχωρούν οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ με την κυβέρνηση και αρκείται μόνο να κάνει λόγο για «ακριβοπληρωμένη παράσταση, με στόχο να νομιμοποιήσει τις κυβερνητικές επιλογές».

Για τους παραπάνω λόγους και για το γεγονός ότι παρά τις επισημάνσεις για τις αντιλαϊκές συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών η απόφαση διαπνέεται από ένα συντεχνιασμό και περιορισμό των συνεπειών στον κλάδο, η ΕΣΑΚ ΔΕΕ καταψήφισε την απόφαση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΣΑΚ ΔΕΕ πρότεινε να αποφασιστεί ως διέξοδος το κοινό μέτωπο δράσης όλων των εργαζομένων μέσα από συμμετοχή στις ήδη υπάρχουσες Επιτροπές Αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά η πλειοψηφία τελικά κατέληξε σε μία γενικόλογη πρωτοβουλία συντονισμού με το ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα, με προτεραιότητα στους τρεις μεγάλους χώρους του δημοσίου, δηλαδή της Εκπαίδευσης, της Υγείας και της Αυτοδιοίκησης.