Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,

Κατ' αρχάς θέλω να πω ότι συμφωνώ βέβαια απολύτως με τις Θέσεις για το Συνέδριο, και ευχαριστώ πολύ την Κεντρική Επιτροπή σαν σχετικά νέο μέλος για την περαιτέρω διαφώτιση ειδικά στα θέματα της Επαναστατικής Κατάστασης και της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

Απλά, θα ήθελα να υποβάλω μερικές παροτρύνσεις και προτάσεις σχετικά με την πρακτική δουλειά ειδικά της Βάσης (δηλ. των ΚΟΒ), στην οποία ανήκω. Από τη συνεχή επαφή με τον κόσμο της περιοχής μας, και από τη δική μου εμπειρία σαν μητέρα και δασκάλα, έχω μαζέψει με την πάροδο του χρόνου διάφορες εμπειρίες, που μ' έχουν οδηγήσει σε μερικά δικά μου συμπεράσματα.

Απ' ό,τι έχω καταλάβει από το κείμενο, το ένα μισό από τις προϋποθέσεις για την επαναστατική κατάσταση έχει ήδη σχεδόν δημιουργηθεί (δηλ. το αστικό κράτος δεν είναι πια σε θέση να διαχειριστεί τη χώρα και τα οικονομικά της), ενώ το άλλο μισό όχι: ο λαός ΔΕΝ είναι ακόμα έτοιμος, παρ' όλες τις δυσκολίες και στερήσεις που υφίσταται, να λάβει ΔΡΑΣΗ. Περιμένει να πάρουν άλλοι την κατάσταση στα χέρια τους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή (πράγμα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ επικίνδυνο), δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι πρέπει ο ΙΔΙΟΣ να απελευθερωθεί από την καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Σχεδόν όλοι έχουν πρόβλημα διαβίωσης, αλλά το αντιμετωπίζουν με λάθος τρόπους (ελεημοσύνη, ΜΚΟ, εθελοντισμός, εκκλησία κ.λπ.) - πράγμα που δείχνει καθαρά ότι τους λείπει η κατάλληλη καθοδήγηση. Κατά τη γνώμη μου, βάση για την κινητοποίηση και συνειδητοποίηση του λαού θα είναι οι Λαϊκές Επιτροπές, οι οποίες δημιουργούνται και διευρύνονται αυτή τη στιγμή σε όλες τις περιοχές, και όπου όλοι ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης μπορούν να συμμετέχουν (κι εμείς, το Κόμμα, βέβαια πρέπει με διπλωματικό τρόπο να τους καθοδηγήσουμε, να τους οδηγήσουμε σιγά σιγά στη σωστή κατεύθυνση) - και δυστυχώς οι Επιτροπές σε πολλές περιοχές, όπως και στη δική μας (η οποία είναι και δύσκολη, επειδή περιέχει ακόμα πάρα πολλά μικροαστικά στοιχεία), είναι ακόμα πολύ πίσω!

Κάνουμε συγκεντρώσεις πίσω από κλειστές πόρτες, συνήθως οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ πρέπει να βγαίνουμε ΕΞΩ στον κόσμο, στους δρόμους, στις πλατείες, μαζικά, με εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις σε κεντρικά σημεία, για να μας γνωρίσουν και να τους γνωρίσουμε (η περιοχή μας έχει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους!), να ασχοληθούμε με τα προβλήματά τους, να τους προσφέρουμε λύσεις, και να τους εξηγήσουμε με ΑΠΛΑ λόγια, γιατί τελειώνει ο καπιταλισμός (γιατί βασίζεται στην εκμετάλλευση, και οι ίδιοι είναι οι εκμεταλλευόμενοι!), και τι είναι και πώς λειτουργεί η Σχεδιασμένη Οικονομία, και ότι είναι η ΜΟΝΗ λύση και όχι, όπως το παρουσιάζει ο εχθρός, ένα μακρινό και μη ρεαλιστικό όνειρο!

Να τους εξηγήσουμε με απλό τρόπο πώς θα γίνει η μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, τι σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, και ότι το νέο σύστημα θα είναι μια ΑΜΕΣΗ δημοκρατία, και όχι όπως τώρα μια δήθεν «δημοκρατία» στην οποία έχεις την επιλογή να ψηφίζεις ή τον έναν ή τον άλλον ψεύτη και εκμεταλλευτή, ενώ το βάρβαρο σύστημα παραμένει πάντα το ίδιο και εξαρτιέται από ξένες καπιταλιστικές - ιμπεριαλιστικές «συμμαχίες» οι οποίες φέρνουν την πείνα, την απελπισία και τον πόλεμο!

Να τους εξηγήσουμε ΠΩΣ θα αλλάξει η ζωή τους: Δουλειά για όλους χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και εκφοβισμό, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, πρόσβαση στη γνώση και την ψυχαγωγία για όλους κ.λπ. κ.λπ.!

Αυτή η δουλειά θα πρέπει να γίνει (σε πολύ στενή συνεργασία με την ΚΝΕ βέβαια, και προπαντός και μέσω Ιντερνετ, στο οποίο η νεολαία είναι κυριολεκτικά κολλημένη) και ειδικά για τους νέους, για τους έφηβους, για τους μαθητές, που, «χάρη» στη διαπαιδαγώγηση ειδικά των, δυστυχώς στη μεγάλη πλειοψηφία ακόμα, εντελώς κολλημένων στο αστικό σύστημα μανάδων, αλλά και των δασκάλων και καθηγητών του συστήματος, μένουν «αιώνια μωρά» χωρίς το παραμικρό αίσθημα ευθύνης - ενώ υποτίθεται ότι θα πρέπει να γίνει η γενιά που θα κάνει την Επανάσταση!

Γι' αυτούς τους σκοπούς πρέπει να παλεύουμε όλοι, και με όλα τα μέσα, και ιδιαίτερα εμείς οι ΚΟΒες που θα παίζουμε καθοριστικό ρόλο στις Επιτροπές Αγώνα. Και γι' αυτό η κάθε ΚΟΒ πρέπει να είναι όχι μόνο μια γροθιά, αλλά μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και πρέπει να είμαστε πάνω από όλα απλοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ για να καταλάβουμε και να βοηθήσουμε τους άλλους απλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη από καθοδήγηση, αλλά και από συμπόνια και κατανόηση - ο κάθε Μπολσεβίκος πρέπει να είναι και Προλετάριος, και στην καρδιά και στο μυαλό!