Παρασκευή 1 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Συνδικάτα - Λαϊκή Συμμαχία

Το οργανωμένο ταξικό κίνημα είναι αυτό που θα κινήσει τα νήματα της αλλαγής - ανατροπής της πολιτικής εξουσίας.

Πώς όμως θα γίνει μπορετό στις σημερινές συνθήκες;

Γνωρίζουμε τις αλλαγές που ήρθαν στον εργατικό συνδικαλισμό από τη μεταπολίτευση και μετά και οι οποίες οξύνθηκαν στον ύψιστο βαθμό με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, την επίθεση του κεφαλαίου προς αυτές, με την αντεπαναστατική ανατροπή που έγινε κατά τις δεκαετίες του 1980-1990.

Ομως σήμερα μετά την υπογραφή των μνημονίων ΙΙ και III τα μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα που λαμβάνονται για τη θωράκιση του κεφαλαίου, της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και αυτά που μέλλονται να ληφθούν από οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, το λαό θα τον γονατίσουν ακόμα περισσότερο.

Μόνη ελπίδα τεράστιας σημασίας για την εργατική τάξη παραμένει η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και απαλλαγή από τις αυταπάτες με τις οποίες θολώνει τα νερά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Απαραίτητη προϋπόθεση η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα επέλθει από τη δουλειά από κάτω με την απόκτηση δεσμών ισχυρών στη βάση, με τους εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς, με την ενεργοποίηση νέων δυνάμεων που παραμένουν αδρανείς για διάφορους λόγους μακριά από τα συνδικάτα, με απεγκλωβισμό δυνάμεων από την επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής, τις απόψεις των οπορτουνιστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων.

Οπως έχει διαμορφωθεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση σήμερα επιβάλλει και επιτείνει την όξυνση της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης σε κάθε χώρο δουλειάς και σε πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η διαπάλη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα δε θα είναι μια στενά συνδικαλιστική αντιπαράθεση μέσα σε ένα στενό διοικητικό πλαίσιο. Θα είναι μια σκληρή ιδεολογική - πολιτική πάλη των κομμουνιστών καθώς και των συμπορευόμενων φίλων και οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος εναντίον της αστικής και οπορτουνιστικής επιρροής στην εργατική τάξη, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και στους μηχανισμούς της, που με την επίδρασή τους οι δυνάμεις των αστικών κομμάτων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, πλειοψηφούν σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Η συσπείρωση μεγάλων εργατικών μαζών με τη συνεπή συνδικαλιστική δύναμη, το ΠΑΜΕ, που παλεύει πιστά για την αναμέτρηση με το κεφάλαιο και ενάντια της πολιτικής της ΕΕ, είναι η μόνη δύναμη που εγγυάται την απαλλαγή των δεσμών της εργατικής δύναμης.

Ετσι η αντιμετώπιση αυτών των δυνάμεων απαιτεί:

  • Εντονη και επιχειρηματολογημένη ιδεολογικοπολιτική πάλη εντός των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και στους τόπους δουλειάς μας με απλά σταράτα λόγια.
  • Βαθιά γνώση των τεκταινομένων στην πολιτική κονίστρα για τις αλλαγές των εργατικών συνθηκών όπως σήμερα εκφράζονται με τις νέες διατάξεις που ψηφίζονται γι' αυτό, κινεζοποίηση μισθών, ανασφάλιστη εργασία, νόμος Σέρκας κλπ.
  • Καθημερινή ανάγνωση - μελέτη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ - ΚΟΜΕΠ και όποιων άλλων βοηθημάτων για τον εμπλουτισμό των γνώσεών μας.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως χρειάζεται ενιαία αντιμετώπιση του οικονομικού με την πολιτική πάλη. Για να έχουμε ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα στους κλάδους χρειάζεται ταυτόχρονη απαίτηση αιτημάτων των διάφορων συνδικάτων, Κατά αυτό τον τρόπο φανερώνεται η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, πολύ δε περισσότερο αναδεικνύεται η ανάγκη πολιτικοποίησης της πάλης των εργαζομένων με προσανατολισμό στην πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία.

Οι ΚΟΒ πρέπει να δραστηριοποιηθούν στην κατεύθυνση της λαϊκής συμμαχίας. Αυτό θα επιτευχθεί με τη γνωστοποίηση, σπίτι το σπίτι κάθε γειτονιάς, των καθηκόντων της δημιουργίας ενός λαϊκού κυττάρου που στοχεύει στα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου, μεροκάματο, σταθερή δουλειά, ασφάλεια, υγειονομική περίθαλψη - όχι στη βοήθεια των διαφόρων ΜΚΟ, όχι στην ελεημοσύνη και στα λεγόμενα φιλανθρωπικά συσσίτια. Πρώτιστος παράγων είναι η αφύπνιση του λαϊκού αισθήματος και η συμμετοχή του στο εργατικό κίνημα, στην ταξική πάλη, η συσπείρωσή του σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και ιμπεριαλιστικής ειρήνης, ως η Θέση 65, με απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια την απεμπλοκή μας από το ΝΑΤΟ, την κατάργηση των ξένων βάσεων και επιστροφή των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεών μας από όπου ευρίσκονται.


Πέτρος Μαραγκάκης
ΚΟΒ Παλλήνης


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ